Με τις δικές μας, τις ελληνικές δυνάμεις…

Συνεχίζεται η παράσταση παραλόγου στην ελληνική πολιτική σκηνή, στο τσίρκο της Βουλής. Για να ψηφιστεί και ο προϋπολογισμός του 3ου μνημονίου. Ο οποίος ακόμη κι εάν υπερψηφιστεί δεν πρόκειται να εφαρμοστεί επειδή είναι μη ανεκτός ( και μη συμβατός ) από την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Πόσους ακόμη άμεσους φόρους μπορεί να πληρώσουν οι πολίτες ενώ είναι ακατάσχετη η ακρίβεια των καρτέλ στη λιανική; Πόσο ακόμη θα αντέχουν οι άνεργοι, πόσοι άστεγοι ακόμη θα σωρευτούν στους δρόμους και πόσοι ανασφάλιστοι στα διαλυμένα νοσοκομεία; Πόσο ακόμη μπορεί να συντηρείται η κοινωνική συνοχή; Μάλιστα με την παρουσία και προσθετική εξαθλίωση των εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών; Πόσοι πολίτες μπορούν να διασώσουν ή να αρχίσουν την μικρή αλλά τόσο απαραίτητη στον κοινωνικο-οικονομικό μας ιστό επιχείρησή τους; Προφανώς δεν υπάρχει πολιτικός ορίζοντας σε αυτό τον αβυσσαλέο κατήφορο που έχουν ρίξει την χώρα μας, απερίγραπτης αντικοινωνικότητας και μισάνθρωπης ανθελληνικότητας εξαμβλώματα, όπως οι Γ.Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμος και Στουρνάρας, Βενιζέλος και Σαμαράς. Καμία κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν πρόκειται να εκτελέσει αυτά τα μέτρα που εκτελούν τον λαό και το έθνος μας, διότι δεν το μπορεί, δεν έχει τις δυνάμεις. Τα προηγούμενα παραδείγματα τόσο τα πρόσφατα όσο και παλιότερα των Μητσοτάκη, βασιλιάδων, ΕΡΕ, χούντας, προδικάζουν αυτή την βεβαιότητα. Σήμερα που ακόμη και ευρύτατες κοινωνικές, συντηρητικές, ομάδες όπως οι στρατιωτικοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι κληρικοί και επιστήμονες επαγγελματίες, έχουν άρει την πολιτική συναίνεσή τους είναι μαθηματικά βέβαιη η κατάρρευση των ύστατων εφεδρειών του δικομματισμού. Αν στην προχθεσινή κοινοβουλευτική ψηφοφορία έμειναν μόνο 153 από τους 179 βουλευτές της τροϊκανής συγκυβέρνησης, στο επόμενο 3μηνο-εφόσον προλάβουν να το διανύσουν- δεν θα μείνουν ούτε αυτοί της ΝΔ, με οποιαδήποτε αφορμή και σε οποιαδήποτε ευκαιρία. Ο Ανδρουλάκης, υπόδειγμα χαμαιλεοντισμού και γραικυλισμού της «γενιάς του Πολυτεχνείου», έδειξε το δρόμο που ακολουθούν προαιώνια όλα τα ποντίκια όταν  βουλιάζουν τα πλοία. Το θλιβερό όμως θα είναι να γίνουν βάσιμες οι ελπίδες του και των παρομοίων του να επιπλεύσουν. Αυτή η εκδοχή, δηλαδή να ξανασαλτάρουν λαμόγια και τσιμπούρια στη νέα ιστορική περίοδο, πρέπει με κάθε τρόπο και κάθε μέσο να αποτραπεί. Πρέπει να είναι η νέα ταυτότητα στη διακυβέρνηση της χώρας μας αυτό το κριτήριο: δημοκρατικός πατριωτισμός. Δηλαδή η πρόταξη του συμφέροντος συνολικά της κοινωνίας και της ευλογημένης χώρας μας έναντι κάθε ατομικού συμφέροντος, κάθε ιδιοτέλειας και υστεροβουλίας. Έμπρακτα και με συνέχεια.

Τι επέρχεται σύντομα; Προφανώς κυβερνητική κατάρρευση και συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ που θα ανατρέψει τα μνημόνια. Αλλά πέραν των οικονομικών-εισοδηματικών αβάσταχτων προβλημάτων του λαού υπάρχει η αναπόδραστη ανάγκη αναπτυξιακής πολιτικής προοπτικής. Ποιά θα είναι αυτή και ποιοί θα την διαχειριστούν και εφαρμόσουν; Σε ποιόν εσωτερικό κοινωνικό περίγυρο παρόντων εξαθλιωμένων αστέγων και λαθρομεταναστών; Και σε ποιό διεθνή περίγυρο, παναραβικής εμπόλεμης ανασύνθεσης, κουρδικής κρατικής αυτοδιάθεσης και τουρκικής αποσύνθεσης, δυτικής παρακμής, πανευρωπαϊκής ύφεσης και χρηματοπιστωτικής παραλυσίας; Θα απαιτηθούν πολλές κυβερνητικές-οπωσδήποτε και κομματικές- ανασυνθέσεις και αναδιατάξεις έως ότου προβάλουν και αναλάβουν εκείνοι οι Έλληνες δημοκράτες και πατριώτες πιστοί και αδέκαστοι υπηρέτες του λαού μας, της κοινωνίας, της πατρίδας μας. Εδώ είναι το πάνδημο καθήκον: να  φροντίσουμε για την ανάδειξη τέτοιων στελεχών, για την προστασία και διαφύλαξή τους, για τη σταθεροποίηση εκείνων των συνθηκών που πάντα θα μας τους εξασφαλίζουν. Έτσι θα μπεί τέλος και στην περιβόητη «Μεταπολίτευση» έτσι θα λήξει και η ιδεολογική μισαλλοδοξία και η διχαστική ιδεοληψία.

Έτσι θα ξαναβρούμε την ελληνική ταυτότητά μας στο σήμερα, αυτήν που συνθέτουν η ελευθερία και η δημοκρατία, η διαλεκτική και ο ανθρωπισμός.

Νίκος Καραβαζάκης.