«Ο Καναδάς και η Γενοκτονία των Ποντίων.»

Ν. Λυγερός

Με την απόρριψη από τη Γερουσία του Καναδά της πρότασης για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, πρέπει να σκεφτούμε πιο ορθολογικά τις δυσκολίες που υπάρχουν. Σίγουρα υπάρχει η επιρροή της Τουρκίας αλλά τώρα και των Σκοπίων. Σίγουρα δεν υπάρχει πρακτική υποστήριξη εκ μέρους της επίσημης Ελλάδας αφού αυτή αναρωτιέται ακόμα ως κυβέρνηση αν πρέπει να μιλούμε για γενοκτονία. Το πρόβλημα όμως είναι να λειτουργήσουμε πιο δομικά και πιο στρατηγικά. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να αξιοποιήσουμε στο έπακρον τα αρχεία του Raphael Lemkin που επινόησε τον όρο γενοκτονία, ο οποίος αναγνωρίστηκε επίσημα από τα Ηνωμένα Έθνη στις 9 Δεκεμβρίου 1948, διότι αυτά αποδεικνύουν ότι χρησιμοποίησε ως παράδειγμα τα γεγονότα του Πόντου για να εξηγήσει τι εννοεί με τον όρο γενοκτονία. Επίσης οι Έλληνες του Πόντου είναι αυτόχθονας λαός και έχουν τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων λαών που ψηφίστηκαν στα Ηνωμένα Έθνη το 2007. Και πρέπει να βλέπουμε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου σε ένα ενιαίο πλαίσιο που αποτελείται από την Τριάδα Γενοκτονιών που αφορά στους Αρμένιους, Ασσύριους και Έλληνες. Διότι με αυτόν τον τρόπο πετύχαμε την αναγνώριση στη Σουηδία το 2010 αλλά και σε πολιτείες της Αυστραλίας και της Αμερικής. Αντί να λέμε μόνο για τα εμπόδια ας γίνουμε εμείς πιο ανθεκτικοί για να υπερασπιστούμε πιο αποτελεσματικά τους αθώους που έπεσαν θύματα.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=41220&l=gr

«Περί τμηματικής ανακήρυξης της αιγιαλίτιδας ζώνης.»

Ν. Λυγερός

Η ανακοίνωση του πρώην Υπουργού Εξωτερικών για την αιγιαλίτιδα ζώνη της Ελλάδας και για την μετατροπή από τα 6 ναυτικά μίλια στα 12 αλλά μόνο σε ένα τμήμα της Ελλάδος αποτελεί ένα πρόβλημα από μόνο του, διότι ενισχύει τις θέσεις της Τουρκίας, η οποία θεωρεί ότι το Αιγαίο είναι μία ειδική περίπτωση και κατά συνέπεια μειώνει τη θέση της Ελλάδας, η οποία θεωρεί ότι πρέπει να εφαρμοστεί αυτός ο κανόνας σε όλη την επικράτεια της. Αυτή η ανακοίνωση που έγινε την ώρα της παράδοσης παραλαβής της αλλαγής των υπουργών εξωτερικών αποτελεί ένα πρόβλημα ακόμα και για τον νέο υπουργό εξωτερικών διότι θα πρέπει να δικαιολογηθεί για μία στάση η οποία δεν ακολουθεί την διπλωματική ιστορία της Ελλάδος από τότε που επικύρωσε το Δίκαιο της Θάλασσας του 1995. Το γεγονός ότι στο άρθρο 13 του Προσυμφώνου των Πρεσπών δίνουμε ήδη δυνατότητα πρόσβασης στα Σκόπια στην ελληνική ΑΟΖ, ενώ δεν την έχουμε θεσπίσει και ενώ δεν έχουμε περάσει στα 12 ναυτικά μίλια της αιγιαλίτιδας ζώνης αποδεικνύει ότι υπάρχει μία βιασύνη από την πλευρά του Υπουργείου Εξωτερικών και του Πρωθυπουργού όσον αφορά την επίλυση του σκοπιανού, ενώ δεν είμαστε έτοιμοι και δεν έχουμε τα απαραίτητα εργαλεία και να υποστηρίξουμε μία τέτοια θέση. Αλλά το ερώτημα που γεννιέται είναι το εξής γιατί να μην έχουμε ανακηρύξει την αιγιαλίτιδα ζώνη σε όλη την κυριαρχία της, γιατί να μην έχουμε θεσπίσει την ΑΟΖ και οριοθετήσει και μετά μόνο να μπούμε σε μία διαδικασία και μία συμφωνία με τα Σκόπια. Για όλους τώρα είναι κατανοητό ότι αυτή η προσπάθεια θα ακυρωθεί διότι δεν ήταν προετοιμασμένη στρατηγικά και θα πρέπει να έχουμε τα τρία από τα απαιτούμενα για να μπορέσουμε να μιλήσουμε σοβαρά αποτελεσματικά και διπλωματικά με τα Σκόπια όσο αφορά το θέμα του περίκλειστου κράτους.

http://lygeros.org/articles.php?n=40706&l=gr

 

«Ξέρετε;»

Ξέρετε;
Ν. Λυγερός
Ξέρετε ότι η Συμφωνία δίνει τη μακεδονική ιθαγένεια στα Σκόπια;

Ξέρετε ότι η Συμφωνία δίνει τη μακεδονική γλώσσα στα Σκόπια;

Ξέρετε ότι η Συμφωνία δίνει πρόσβαση στην ελληνική ΑΟΖ στα Σκόπια;

Ξέρετε ότι η Συμφωνία θα ξαναγράψει τα βιβλία της Ιστορίας;

Ξέρετε ότι η Συμφωνία θα αναθεωρήσει τους ιστορικούς άτλαντες;

Ξέρετε ότι η Συμφωνία θα απαγορεύσει τα Συλλαλητήρια για τη Μακεδονία;

Ξέρετε ότι η Συμφωνία θα παρέχει βοήθεια στα Σκόπια με αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου;

Ξέρετε ότι η Συμφωνία θα δώσει την τεχνογνωσία μας στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας;

Ξέρετε ότι η Συμφωνία θα μας αναγκάσει να ονομάζουμε τις περιοχές, τις πόλεις, τα χωριά στα Σκόπια με τα ονόματα που θέλουν οι Σκοπιανοί;

Ξέρετε ότι η Συμφωνία αναγκάζει την Ελλάδα να βοηθήσει τα Σκόπια να μπουν σε όλους τους Οργανισμούς στους οποίους ανήκουμε και όχι μόνο στο NATO και την Ευρωπαϊκή Ένωση;

http://lygeros.org/articles.php?n=39291&l=gr

«Το διακύβευμα της Συμφωνίας.»

Ν. Λυγερός
Όσοι πιστεύουν ότι το διακύβευμα της Συμφωνίας είναι μόνο και μόνο η ένταξή της FYROM στο NATO και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάνουν ένα σοβαρό λάθος και μπορούν να το αναγνωρίσουν διαβάζοντας το άρθρο 20 και όχι μόνο της Συμφωνίας. Διότι αν έρθει σε ισχύ η Συμφωνία, θα πρέπει η Ελλάδα να υποστηρίξει κάθε ενταξιακή πορεία σε οποιονδήποτε οργανισμό σε διεθνές επίπεδο, σε πολυμερές επίπεδο αλλά και περιφερειακό επίπεδο. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια περιορισμένη περίπτωση αλλά για τη γενική. Η FYROM είναι ανεξάρτητο κράτος από το 1991. Εντάχθηκε στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 1993 με αυτήν την προσωρινή ονομασία και το ίδιο ισχύει με το Συμβούλιο της Ευρώπης. Είναι επίσης μέλος της FAO, Unesco, της Interpol και της Διεθνούς οργάνωσης της Γαλλοφωνίας . Όμως η Ελλάδα εκτός από τα Ηνωμένα Έθνη, 1945, το ΝΑΤΟ, 1952, την Ευρωπαϊκή Ένωση, 1981, ανήκει σε αμέτρητους οργανισμούς: BIS, BSEC, CCC, CE, EAPC, EBRD, ECE, ECLAC, EID, EMU, ESA, FAO, JAEA, IBRD, ICAO, IDA, IEA, IFAD, IFC, ILO, IMF,Interpol, IOC, IOM, ISO, OECD, OSCE, UNCTAD, UNHLR, WEU, WHO, WIPO, WMO, κλπ. Έτσι για να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται και για να μη μιλάμε πάντα μόνο και μόνο για δύο οργανισμούς, ας θυμόμαστε αυτόν τον κατάλογο που μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στον αγώνα μας ή αρνητικά αν το ξεχάσουμε και δώσουμε την ευκαιρία στη FYROM να εισέλθει με άλλη ονομασία.
http://lygeros.org/articles.php?n=39051&l=gr

«Σκοπιανό και Ηνωμένα Έθνη.»

 

Ν. Λυγερός

Ό,τι και να λένε όσοι μιλούν για τις αναγνωρίσεις των Σκοπίων δεν πρέπει να ξεχνούν ότι ο μοναδικός θεσμός που αναγνωρίζει ένα κράτος είναι τα Ηνωμένα Έθνη και αν αυτά θα πάρουν μια απόφαση για να περάσει το ψήφισμα πρέπει πρώτα να το δεχτεί και να κάνει την πρόταση το Συμβούλιο Ασφαλείας και αυτό γίνεται σε πολιτικό επίπεδο. Αν σκεφτούμε ότι το ΗΒ, οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία ενώ δεν το έκανε η Γαλλία και παρόλα αυτά εδώ και χρόνια αυτό δεν έχει αλλάξει τίποτα. Επίσης οι ΗΠΑ ξεκαθάρισαν ότι τα Σκόπια πρέπει πρώτα να βρουν μια λύση που να είναι αποδεκτή από την Ελλάδα. Κατά συνέπεια υπάρχει έμμεσο συμμαχικό πλαίσιο πάνω στο οποίο δεν είναι ανάγκη να βασιστούμε με κυρίαρχο τρόπο αλλά δεν υπάρχει λόγος να μη συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Διότι αν εμείς από μόνοι μας αποδεχτούμε μια απαράδεκτη λύση που δεν σέβεται την ίδια την ιστορία μας τότε δεν θα πρέπει να ξαφνιαστούμε αν ξαφνικά τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν μια γενική αναγνώριση. Ενώ τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, η ΟΥΝΕΣΚΟ, η Διεθνής Τράπεζα, το Συμβούλιο της Ευρώπης, χρησιμοποιούν αποκλειστικά σαν τα Ηνωμένα Έθνη την ονομασία FYROM και τίποτα άλλο. Έχουμε νομική στήριξη για την στρατηγική μας ας την αξιοποιήσουμε λοιπόν.

http://lygeros.org/articles.php?n=38746&l=gr

Νίκος Λυγερός: πρόσφατο απάνθισμα.

ΑΟΖ, Τουρκία και Casus Belli

Ν. Λυγερός

Αυτήν την περίοδο ακούμε πολλά από την Τουρκία και ακόμα περισσότερα από τους δικούς μας που αναδεικνύουν κάθε λεπτομέρεια αν αυτή εμπεριέχει κινδυνολογία. Έτσι σε όποιο θέμα και να αναφερόμαστε, πάντα υπάρχει κάτι να πουν σε σχέση με την Τουρκία. Κανένας όμως δεν λέει ποτέ ότι η ελληνική ΑΟΖ δεν αποτελεί Casus Belli για την Τουρκία, ενώ υπάρχει θέμα ακόμα και για τα 12 ΝΜ. Η αλήθεια είναι ότι όσο και να μιλά η Τουρκία, βρίσκεται, θέλει δεν θέλει, εκτός ενεργειακής σκακιέρας. Επίσης το γεγονός ότι τα στρατηγικά κοιτάσματα της ελληνικής ΑΟΖ βρίσκονται στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης δεν την βοηθούν καθόλου για να προωθήσει την καθυστερημένη έννοια της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο. Διότι ακόμα κι αν η Τουρκία γινόταν μια δημοκρατική χώρα και συμφωνούσαμε μαζί της για τα σύνορα, την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, πάλι δεν θα υπήρχε πλαίσιο για συνεκμετάλλευση. Είναι λοιπόν καλό να συνεχίσουμε την ενεργειακή μας πορεία εκεί όπου υπάρχουν στρατηγικά κοιτάσματα, χωρίς να δίνουμε σημασία σε κάθε κίνηση της Τουρκίας, αφού το σημαντικό είναι να δημιουργήσουμε στρατηγικές συμμαχίες με μεγάλες δυνάμεις που έχουν κοινά συμφέροντα μαζί μας λόγω υδρογονανθράκων στην ελληνική ΑΟΖ, διότι με αυτόν τον τρόπο θωρακίζουμε την άμυνά μας κι ενισχύουμε τις σχέσεις μας προκαλώντας στρατηγικούς δεσμούς σε μια περιοχή που ανήκει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ανατολική Μεσόγειο, για να ενισχύσουμε με την πάροδο του Χρόνου τη γεωπολιτική μας αξία.

http://lygeros.org/articles.php?n=37894&l=gr

 

Η στρατηγική ήττα της Τουρκίας

Ν. Λυγερός

Η στρατηγική ήττα της Τουρκίας δεν είναι μόνο ότι δεν είναι πια ούτε το ίχνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κι ότι σιγά σιγά έχασε σχεδόν όλες τις περιοχές που κατείχε στην Ευρώπη, αλλά ότι ετοιμάζεται με την πάροδο του χρόνου να χάσει την περιοχή του Κουρδιστάν. Διότι το να χάσει ευρωπαϊκές περιοχές, δεν ήταν ένα πρόβλημα ουσιαστικό αφού ποτέ δεν ένιωθε ευρωπαϊκή. Ενώ το Κουρδιστάν βρίσκεται στην ανατολή της, με άλλα λόγια σε μια περιοχή που την ενοχλεί λόγω της νοοτροπίας της. Επίσης πάντα θεωρούσε ότι από αυτή την πλευρά είχε στρατηγικό βάθος και γι’ αυτόν τον λόγο καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα των κατοίκων που ήταν εκεί πριν από αυτή διότι είναι αυτόχθονες λαοί. Η μελέτη ενός χάρτη όπου βρίσκεται ο τουρκικός κόσμος κατά την Τουρκία, διαφωτίζει το όλο θέμα. Η Τουρκία δεν είχε προβλέψει τις επιπτώσεις του πολέμου στη Συρία και στο Ιράκ κι είχε επιλέξει βέβαια την πλευρά της τρομοκρατικής οργάνωσης Daesh. Βέβαια αυτή η πράξη της επιλογής των ηττημένων δεν είναι μια καινοτομία για την Τουρκία, αλλά παράδοση λόγω έλλειψης στρατηγικής σκέψης.

http://lygeros.org/articles.php?n=37977&l=gr

 

Ο Ελληνισμός ως στρατηγική

Ν. Λυγερός

Αντί να προσέχουμε κάθε κίνηση της διπλωματίας και κάθε λέξη της πολιτικής, θα ήταν καλό να επικεντρωθούμε στις πράξεις της στρατηγικής. Η διπλωματία θέλει να διαχειριστεί την πραγματικότητα αλλά φτάνει γρήγορα στα όριά της και συχνά αποτυγχάνει απλώς έχει πάντα μια δικαιολογία για όσα δεν κατάφερε. Η πολιτική έχει πολλούς τρόπους να μας πείσει ότι η απραξία της έχει νόημα. Βέβαια και οι δύο έχουν δίκιο, αφού αυτοί που τις επιλέγουν δεν έχουν ούτε μνήμη ούτε στρατηγική αντίληψη και κατά συνέπεια δεν μπορούν να τις αξιολογήσουν στρατηγικά και ορθολογικά. Όμως ο Ελληνισμός λειτουργεί διαφορετικά σε φάση κρίσης και δεν δέχεται αυτήν την ανικανότητα που όχι μόνο δεν έχει προοπτικές αλλά συχνά οδηγεί σε καταστροφές. Αυτή την περίοδο βλέπουμε ότι οι επίσημοι θεσμοί δεν ξέρουν να διαχειριστούν ούτε το Σκοπιανό, ούτε το Κυπριακό, ούτε την προβληματική Τουρκία. Έτσι είναι ο ίδιος ο Ελληνισμός που παίρνει θέση γι’ αυτά τα θέματα, επειδή αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της όλης κατάστασης. Σε αυτό το πλαίσιο κανείς δεν μπορεί να τον πείσει ότι δεν έχει κυρίαρχη στρατηγική για την επίλυση του Σκοπιανού, ότι το ενεργειακό δεν μπορεί να είναι εργαλείο απελευθέρωσης για την Κύπρο κι ότι μόνο η στρατηγική δεν μπορεί από μόνη της να διαχειριστεί την επιθετικότητα της Τουρκίας. Με αυτόν τον τρόπο η στρατηγική του Ελληνισμού μελετάει τα δεδομένα μέσω της Τοποστρατηγικής και της Χρονοστρατηγικής για να μην είναι εξαρτημένη μόνο από τοπικά στοιχεία τόσο χωρικά όσο χρονικά. Ο Ελληνισμός της στρατηγικής είναι πιο ανθεκτικός, διότι είναι της ελευθερίας και της δημοκρατίας κι όχι του κομματισμού και της ιδεολογίας.

http://lygeros.org/articles.php?n=38001&l=gr

Η ουρά μιας προβληματικής συμφωνίας

Ν. Λυγερός

Όσοι υπέγραψαν με την Τουρκία για το μεταναστευτικό και ανακοίνωσαν τότε ότι ήταν μια επιτυχία, πρέπει τώρα να διαχειριστούν την ουρά αυτής της απαράδεκτης απόφασης. Διότι τώρα όλοι βλέπουν τα παιχνίδια της Τουρκίας με τους πρόσφυγες. Έτσι αρκετά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θέλουν πια να συνεχίσουν να δίνουν χρήματα σε ένα κράτος που δεν σέβεται τους ανθρώπους και πάντα προσπαθεί να τους καταπατήσει ακόμα και μέσω της εκμετάλλευσης των λαθρομεταναστών που παρουσιάζει ως πρόσφυγες. Αυτή η αλλαγή φάσης είναι το πρώτο στάδιο της συνειδητοποίησης του γεγονότος ότι καμία συμφωνία με την Τουρκία δεν έχει τηρηθεί, διότι πολύ απλά δεν τηρεί τους κανόνες. Κοιτάζει μόνο τα συμφέροντά της και τίποτα άλλο. Το μεταναστευτικό είναι απλώς ένα εργαλείο για αυτήν. Δεν έχει καμία σχέση με κάποιο ανθρώπινο στοιχείο. Για την Τουρκία είναι ένα άλλο είδος εμπορίου, ένα παζάρι τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο. Σε αυτό το πλαίσιο η θέση της κυβέρνησης είναι στα όρια της νοητικής υστέρησης, διότι η άγνοια δεν μπορεί ν’ αποτελεί επιλογή. Όλο το θέμα της επιτυχίας έρχεται τώρα σαν boomerang. Και οι επιπτώσεις δεν αφορούν μόνο μια χώρα. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να διαχειριστούμε αυτό το θέμα επιτέλους με στρατηγικό ορθολογισμό για να βάλουμε τέλος σε μια τεχνητή διαδικασία.

http://lygeros.org/articles.php?n=37980&l=gr

«ΥΠΕΞ εκτός πλαισίου.»

ΥΠΕΞ εκτός πλαισίου

Ν. Λυγερός

Όταν βλέπουμε τις προτάσεις που κάνει το ΥΠΕΞ για το θέμα του Σκοπιανού, είναι εύκολο ακόμα και για μη ειδικούς να δουν ότι συνεχίζεται μια πορεία καθαρά ιδεολογική που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η ιδεολογική προσέγγιση του ΥΠΕΞ προσπαθεί να δείξει ότι δεν επηρεάζεται από τίποτα δηλαδή ούτε τα πιστεύω του ελληνικού λαού, ούτε του σκοπιανού. Η χρήση μιας ξύλινης γλώσσας που δεν ασχολείται εθνικά με το ζήτημα έχει τα όρια της και για τις δύο πλευρές. Οι προτάσεις για την ονομασία είναι ακριβώς στη λογική της υποχώρησης, πράγμα το οποίο είναι απαράδεκτο για τον ελληνικό λαό. Και οι προτάσεις για την αλλαγή συντάγματος των Σκοπίων είναι απαράδεκτες για την σκοπιανή κυβέρνηση. Έτσι η όλη φιλοσοφία είναι εκτός πλαισίου. Το ΥΠΕΞ δεν υπολογίζει τίποτα το στρατηγικό διότι δεν έχει το υπόβαθρο και τα εξετάζει όλα ιδεολογικά ακόμα κι αν έχει καταρρεύσει η φιλοσοφία του. Στο ίδιο το κόμμα υπάρχουν ριζικές διαφωνίες, στην ίδια τη συμμαχία το ίδιο. Το ΥΠΕΞ δεν μελετά ούτε τις διαφοροποιήσεις που υπάρχουν στα Σκόπια και τον διχασμό που προκαλεί το θέμα του αλβανικού στοιχείου ενώ είδαμε τα προβλήματα που προκαλεί το γλωσσικό ζήτημα αφού η αλβανική γλώσσα έγινε η δεύτερη επίσημη γλώσσα. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει συνοχή στην σκοπιανή πολιτική. Αυτή η τυφλή πορεία του ΥΠΕΞ θα έχει κόστος και μάλιστα πολιτικό διότι δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς επιπτώσεις. Το ΥΠΕΞ προσπαθεί απεγνωσμένα να επιταχύνει τις διαπραγματεύσεις και να προτρέξει στην επίλυση ενός προβλήματος που δεν ξέρει να διαχειριστεί στρατηγικά. Έχει ήδη εκτεθεί διότι τώρα φαίνεται μπροστά σε όλους ότι λειτουργεί σε χαμηλό επίπεδο και κάνει λάθη και τακτικής. Έτσι αυτές οι διαπραγματεύσεις είναι καταδικασμένες και αποτελούν ήδη σπατάλη χρόνου για την Ελλάδα. Όμως θα πρέπει να προσέξει και η κυβέρνηση το κόστος που θα της προκαλέσει αν ακολουθήσει τις ενέργειες του ΥΠΕΞ. Διότι και το Συλλαλητήριο της Νέας Υόρκης δείχνει ότι ο Ελληνισμός δεν σταματά τον αγώνα και θα τον συνεχίσει μέχρι να δικαιωθεί.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=37735&l=gr

 

 

 

Το Συλλαλητήριο της Νέας Υόρκης

Ν. Λυγερός

Το μήνυμα του Συλλαλητηρίου της Νέας Υόρκης είναι απλό και ξεκάθαρο: ο αγώνας του Ελληνισμού για την Μακεδονία συνεχίζεται ακόμα και μπροστά στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Αυτό σημαίνει ότι δεν περιορίζεται στον ελλαδικό χώρο. Η Νέα Υόρκη συνεχίζει την πορεία της Μελβούρνης, της Στουτγκάρδης, του Ντίσελντορφ, της Στοκχόλμης μετά από τα ιστορικά Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Τίποτα και καμία προπαγάνδα του ΥΠΕΞ και των κυβερνητικών κύκλων δεν έχει σταματήσει αυτή τη στρατηγική. Ο ελληνικός λαός δεν φοβάται κανένα πολιτικό πλαίσιο και δεν επηρεάζεται από ιδεολογικά σχήματα του παρελθόντος που δεν έχουν καταφέρει να περάσουν δογματικά στον ελλαδικό χώρο. Κατά συνέπεια ο αγώνας που συνεχίζεται και στο εξωτερικό διεθνοποιεί τις θέσεις του ελληνικού λαού και δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο σε όλους τους θεσμούς αλλά και ειδικά στον ΟΗΕ ότι οι θέσεις του ΥΠΕΞ δεν τον αντιπροσωπεύουν. Έτσι η προπαγάνδα του ΥΠΕΞ βρίσκεται σε όλο και δυσκολότερη θέση αφού αποδεικνύεται ότι ακολουθεί ένα μονοπάτι που δεν έχει σχέση με την Ελλάδα. Διότι οι ξένες χώρες βλέπουν ότι ο ελληνικός λαός εκφράζεται παντού μέσω συλλαλητηρίων και αγγίζει στρατηγικούς στόχους που δεν μπορεί να προσεγγίσει επί της ουσίας το ΥΠΕΞ αφού φαίνεται η αναξιοπιστία του. Το γεγονός ότι ενεργοποιήθηκαν τόσο δυναμικά και οι Ελληνοαμερικανοί σε αυτόν τον αγώνα που έχουν υποστηρίξει άμεσα ή έμμεσα από την αρχή χωρίς ποτέ να γονατίσουν δείχνει μια δυναμική που αλλάζει συνεχώς τα δεδομένα ενώ μας έλεγαν αρχικά οι κυβερνητικοί κύκλοι ότι αυτά είναι προκαθορισμένα. Ενώ τώρα και στο εξωτερικό όλο και περισσότερες χώρες αναγνωρίζουν τη θέση της Ελλάδας μόνο μέσω του ελληνικού λαού και προετοιμάζουν τη συνέχεια μετά τις διαπραγματεύσεις που οδηγούν εξ αρχής σε αδιέξοδο. Η Νέα Υόρκη δείχνει το μέλλον που δεν μπορεί να συλλάβει το ΥΠΕΞ.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=37736&l=gr

«Η έκδοση NAVTEX.»

Ν. Λυγερός

Επειδή πάλι έχουμε δημοσιεύματα περί εκδόσεων NAVTEX συνδυάζοντάς τα με το θέμα της ΑΟΖ αλλά και την υποτιθέμενη προκλητικότητα γειτόνων, η NAVTEX εκδίδεται σε διεθνή χωρικά ύδατα που δεν ανήκουν σε κανένα διότι δεν αποτελούν αποκλειστική ζώνη όπως είναι τα εθνικά χωρικά ύδατα. Έως τα 200ΝΜ από τις ακτές μπορεί να έχει οριοθετηθεί μια θεσπισμένη ΑΟΖ και τότε το κράτος που την έχει ανακηρύξει έχει κυριαρχικά δικαιώματα. Η ΑΟΖ όμως αφορά μόνο και μόνο την οικονομική δραστηριότητα. Κατά συνέπεια κάποια άλλη χώρα ή ακόμα και η ίδια μπορεί να εκδώσει NAVTEX. Αυτές λοιπόν δεν μπορούν να θεωρηθούν παράνομες διότι πολύ απλά δεν είναι. Το όλο θέμα μετά είναι οι ημερομηνίες έκδοσης και η μη επικάλυψη των NAVTEX. Όλο αυτό το πλαίσιο είναι γνωστό εδώ και καιρό στην Ελλάδα όπου δεν έχουμε ΑΟΖ αλλά λιγότερο γνωστό στην Κύπρο όπου υπάρχει ΑΟΖ από το 2004 χάρη του Τάσσου Παπαδόπουλου. Έτσι όταν διαβάζουμε νέα δεδομένα για τις NAVTEX ανεξαρτήτως από την ΑΟΖ, πρέπει να εξετάζουμε τις ημερομηνίες της έκδοσης και της διάρκειας και τις συντεταγμένες για το θέμα της πιθανής επικάλυψης. Η ύπαρξη της ΑΟΖ είναι εντελώς ανεξάρτητη από τις εκδόσεις NAVTEX. Τώρα που έχουμε το όλο πλαίσιο, το παίγνιο είναι απλό. Και μπορούμε εύκολα να αποκωδικοποιήσουμε την τουρκική προπαγάνδα. Η Τουρκία παρουσιάζει επικοινωνιακά ότι οι στρατιωτικές ασκήσεις της παρεμποδίζουν τις οικονομικές δραστηριότητες περί ενέργειας της Κύπρου. Μάλιστα το ίδιο κάνουν και οι δημοσιογράφοι από την πλευρά της Ελλάδας για να πουλήσουν το θέμα τους. Στην πραγματικότητα ακολουθεί την διαδικασία και αξιοποιεί το πλαίσιο για να πει ότι κάνει κάτι στην περιοχή. Ενώ με μια NAVTEX δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να παρενοχλήσει μια άλλη. Έτσι το όλο παίγνιο είναι απλά επικοινωνιακό για να κερδίσει εντυπώσεις ως εκεί που την παίρνει και τίποτα παραπάνω.

http://lygeros.org/articles.php?n=37703&l=gr

«Η ισχυροποίηση της Ελληνικής ΑΟΖ.»

Created with GIMP

Ν. Λυγερός

Η υπογραφή για το θαλάσσιο οικόπεδο 2 με την Total, Edison και Ελληνικά Πετρέλαια, η δημοσίευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση του διαγωνισμού υδρογονανθράκων για τις τρεις θαλάσσιες περιοχές στο Ιόνιο, Νοτιοδυτικά Κρήτης και Νότια Κρήτης μετά από το αίτημα της κοινοπραξίας ExxonMobil, Total και Ελληνικά Πετρέλαια, η υπογραφή της Ιταλίας, Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ ισχυροποιούν την Ελληνική ΑΟΖ de facto πριν καν θεσπιστεί και οριοθετηθεί από την Ελλάδα και τα κράτη με ΑΟΖ που εφάπτονται σε αυτή. Σιγά σιγά προσπερνάμε κάθε εμπόδιο αδράνειας και απραξίας, μεγαλώνοντας το σύνολο των συμμάχων μας και εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι ένα αφαιρετικό όραμα καθαρά νομικό αρχικά αποκτά όλο και περισσότερο μια στρατηγική οντότητα λόγω ενέργειας. Δηλαδή κάτι που αρχικά φαινόταν ασήμαντο λόγω ηττοπάθειας, έλλειψης εμβέλειας και πολιτικής απραξίας, τώρα είναι το κυρίαρχο στρατηγικό χαρακτηριστικό του απέραντου γαλάζιου της Ελλάδας. Τώρα που αρχίζει ουσιαστικά η προετοιμασία της αξιοποίησης της Ελληνικής ΑΟΖ φαίνεται πόσο καθυστερημένη είναι η πολιτική εξουσία που δεν πόνταρε από πριν πάνω σε αυτή για να προωθήσει προς το εξωτερικό μια άλλη εικόνα της Ελλάδας ενάντια στην ιδεολογία της μιζέριας. Τώρα όμως η αλλαγή γίνεται με τρόπο ακάθεκτο και είναι το μόνο που έχει πια σημασία για τον Ελληνισμό.

https://www.lygeros.org/articles.php?n=36044&l=gr

«Η αρχή της παραγωγής ελληνικού ζεόλιθου.»

Ν. Λυγερός

Επιτέλους μετά από χρόνια αγώνα, βλέπουμε ότι υλοποιείται το όραμα της εξόρυξης του ελληνικού ζεόλιθου. Και αυτό έγινε χάρη στις τεράστιες προσπάθειες του κυρίου Γεωργιάδη με την εταιρεία του που κατάφερε να έχει την άδεια έρευνας το 2014 και την άδεια εξόρυξης το 2017. Έτσι με τη συμφωνία που έκανε με το ελληνικό δημόσιο που βασίζεται πάνω στο νόμο περί λατομείων, κατόρθωσε να δείξει το παράδειγμα σε όλους τους επιχειρηματίες έτσι ώστε να δουν ότι μπορούν να επενδύσουν με τον ίδιο τρόπο στη Θράκη μας για να ξεπεράσουμε όλοι μαζί το στάδιο της αδράνειας και της μιζέριας που επικρατεί σε όλη τη χώρα λόγω της παράλογης διαχείρισης της οικονομίας. Ο ελληνικός ζεόλιθος αποτελεί μια προστιθέμενη αξία για την Ελλάδα κι έρχεται να ενισχύσει με την νέα του παρουσία και την Ελληνική ΑΟΖ και την Ελληνική Καινοτομία ως βασικούς πυλώνες για την ανάπτυξη της πατρίδας μας. Σε αυτό το πλαίσιο είναι τώρα καλό να αξιοποιηθεί έτσι ώστε να ενσωματωθεί σε διάφορους τομείς και μάλιστα με διπλώματα ευρεσιτεχνίας σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Διότι με τις ιδιότητες που έχει ο ζεόλιθος γενικά και βέβαια και ο ελληνικός ειδικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να λύσει πολλά προβλήματα στους τομείς της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, του περιβάλλοντος. Έτσι τώρα που υπάρχει σε πρακτικό επίπεδο, μπορεί ο καθένας να σκεφτεί τον ελληνικό ζεόλιθο ως μια πλατφόρμα καινοτόμων εφαρμογών που θα δώσουν επιπλέον αξία στην ανάπτυξη και την οικονομία της Ελλάδας.

«Το ενεργειακό της κυπριακής ΑΟΖ.»

Ν. Λυγερός

Μετά από τα πολλά που ακούσαμε για την τεχνητή επίλυση του Κυπριακού που θα γινόταν επί της ουσίας μονομερώς, ενώ ο συνομιλητής ήταν κάθετα εναντίον, φάνηκε επιτέλους επίσημα η αλήθεια και είδαμε ότι τελικά δεν υπήρχε καμία σοβαρή στρατηγική. Άλλωστε από την αρχή είχε συμφωνηθεί ότι σε καμιά φάση των διαπραγματεύσεων δεν θα υπήρχε ανάμειξη με το ενεργειακό. Παράλληλα συνεχίστηκε ακάθεκτα όλη η διαδικασία του τρίτου γύρου αδειοδότησης και βέβαια η συνέχεια της πορείας του δεύτερου. Έτσι οι εξελίξεις μέσω της κυπριακής ΑΟΖ δεν επηρεάστηκαν από τις αποκαλύψεις της πραγματικότητας των διαπραγματεύσεων. Πράγμα που σημαίνει ότι στον ενεργειακό τομέα η Κύπρος δεν σπατάλησε καθόλου χρόνο, επειδή δεν καθυστέρησε ούτε το West Capella που θα κάνει τη γεώτρηση του για την Total και βέβαια την Eni στο θαλάσσιο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ. Έτσι, παρόλο που βλέπουμε ότι η Τουρκία παραμένει αδιάλλακτη, η πορεία του κυπριακού συνεχίζεται λόγω των δραστηριοτήτων της κυπριακής ΑΟΖ, που αποδεικνύεται ότι είναι το κυρίαρχο εργαλείο της Κύπρου. Επίσης, λόγω της παρουσίας τεράστιων πετρελαϊκών εταιρειών στην κυπριακή ΑΟΖ, η γεωπολιτική σκακιέρα έχει αλλάξει και η Κύπρος μπορεί και παίζει μαζί με παίκτες που δεν ασχολούνται με λεπτομέρειες τοπικιστικού χαρακτήρα. Έτσι η Κύπρος, εκτός από το ευρωπαϊκό πλαίσιο που είναι αναμενόμενα θετικό προς αυτήν, έχει και την συμπαράσταση πετρελαϊκών εταιρειών, όπως είναι η Eni, η Kogas, η Noble, η Delek, η Total, και η Exxon Mobil δίχως να ξεχάσουμε την Qatar Petroleum. Και αυτές δραστηριοποιούνται στα θαλάσσια οικόπεδα 2, 3, 8, 9, 10, 11 και 12. Δηλαδή η Κύπρος έχει βάλει ισχυρούς παίκτες πάνω στην σκακιέρα που δημιούργησε το 2004 με την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι αμέσως μετά ανακήρυξε την κυπριακή ΑΟΖ και άρχισε την πορεία της με τις τρεις συμφωνίες οριοθέτησης με την Αίγυπτο, τη Λιβύη και το Ισραήλ. Έτσι η Τουρκία έρχεται πολύ αργά να παίξει έναν ανούσιο ρόλο, διότι το παράθυρο ενεργειακής παρέμβασης έχει κλείσει εδώ και καιρό. Έτσι το ενεργειακό είναι το στοιχείο της κυπριακής ΑΟΖ, που αποτελεί την αιχμή του δόρατος της επίλυσης του κυπριακού μέσω απελευθέρωσης της περιοχής από τους βάρβαρους της εισβολής.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=33382&l=gr

«Γεωστρατηγική σκηνή στο Κουρδιστάν.»

Ν. Λυγερός

Το αίτημα της ημιαυτόνομης οντότητας των Κούρδων στο Ιράκ για δημοψήφισμα υπέρ της ανεξαρτησίας της, αποτελεί μια χειροπιαστή αλλαγή φάσης στα δεδομένα της Μέσης Ανατολής. Βέβαια δεν πρόκειται για μια θεωρητική καινοτομία, αφού είναι το επακόλουθο όλης της διαδικασίας που υπάρχει εδώ και χρόνια στο Ιράκ και στη Συρία. Το πιο σημαντικό όμως, εκτός από το γεγονός ότι αυτές οι περιοχές παράγουν πετρέλαιο, είναι ότι μιλούμε και για περιοχές εκτός Ιράκ που αφορούν άμεσα το Κουρδιστάν. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Τουρκία δέχεται νέες πιέσεις στα σύνορα της και μάλιστα από τις δύο πλευρές τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο βλέπουμε ότι οι κινήσεις των ΗΠΑ παίζουν ένα καταλυτικό ρόλο για την απελευθέρωση του κουρδικού λαού. Είναι, λοιπόν, ένα όραμα που δεν είναι πια αφαιρετικό, αλλά μετατρέπεται σε στρατηγικό στόχο. Το όλο πλαίσιο ενεργοποιεί ταυτόχρονα και την ίδια την Συνθήκη Σεβρών, αφού αυτή είχε μια οριοθέτηση των συνόρων του Κουρδιστάν και με την Τουρκία και με τη Δυτική Αρμενία. Έτσι αρχίζουμε να βλέπουμε συνθήκες για το φαινόμενο ντόμινο στην περιοχή που θα αλλάξει τα κλασσικά δεδομένα της περιοχής, ενώ πολλοί θεωρούσαν ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα, γιατί ο κουρδικός λαός θα ήταν πάντα καταπατημένος. Όμως ο κουρδικός στρατός έχει ήδη αποδείξει την αποτελεσματικότητά του ακόμα κι ενάντια στην τρομοκρατική οργάνωση Daesh. Έτσι η αναβάθμιση του είναι διπλή λόγω της εμβέλειας του στο έδαφος και της ενίσχυσης της Αμερικής ακόμα και στον οπλισμό του. Είναι, λοιπόν, όντως ένας απελευθερωτικός στρατός για το Κουρδιστάν.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=32844&l=gr

«Ελληνική ΑΟΖ και θαλάσσια οικόπεδα.»

Created with GIMP

Ν. Λυγερός

Η αναγκαιότητα της ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ γίνεται όλο και πιο αισθητή λόγω των αιτήσεων που γίνονται στα θαλάσσια οικόπεδά της. Είχαμε ήδη υποψηφιότητες στα θαλάσσια οικόπεδα 1, 2 και 10 του μεγάλου γύρου αδειοδότησης, αλλά τώρα η κοινοπραξία Ελληνικά Πετρέλαια, Total και Exxon Mobil έκανε αίτηση σε δύο θαλάσσιες περιοχές Νότια της Κρήτης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να θεσπίσουμε το κυριαρχικό μας δικαίωμα, όπως ακριβώς το έκανε και η Κύπρος το 2004. Διότι όλες οι έρευνες που διεξάγονται εντός ελληνικής ΑΟΖ ως τώρα γίνονται χωρίς να παρθεί άδεια από την Ελλάδα και κατά συνέπεια η πατρίδα μας δεν έχει καθόλου απολαβές απ’ αυτές. Μάλιστα σε κάποια φάση μετά τις έρευνες της νορβηγικής εταιρίας PGS στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης και πριν από την έναρξη του γύρου αδειοδότησης με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα αγοράσαμε και ενσωματώσαμε στοιχεία απ’ αυτές τις έρευνες. Αν θέλουμε να βγάλουμε θαλάσσια οικόπεδα και να υπάρχουν υποψηφιότητες από σημαντικές εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ θα βρίσκονται στα όρια άλλων ΑΟΖ όπως αυτή της Λιβύης, το νομικό πλαίσιο θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=32682&l=gr

«Η διάσπαση των Ελλήνων του Πόντου»

Ν. Λυγερός

Η διάσπαση των Ελλήνων του Πόντου ακόμα και για τις πιο επίσημες εκδηλώσεις δεν βοηθάει καθόλου στην προώθηση του αγώνα για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και ουσιαστικά στηρίζει την προσπάθεια της ακραίας Τουρκίας που θέλει να αφοπλίζει το έργο που παράγεται στην Ελλάδα. Κι όσο συνεχίζουμε αυτή τη διάσπαση τόσο πιο βαθιά είναι τα προβλήματα που παρουσιάζονται διότι δεν είναι πια μόνο και μόνο οικονομικά αλλά και στρατηγικά. Ένα μέτωπο που έχει κάποια διάσπαση δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό και αυτό το ξέρει ο καθένας που κατέχει ακόμα και ελάχιστες γνώσεις στη στρατηγική. Κάθε κίνηση πρέπει να είναι συγκροτημένη για να πιάσει τόπο και να διαμορφώσει καταστάσεις έτσι ώστε να έχουμε κάποια εξέλιξη σε αυτόν τον αγώνα σε διεθνές επίπεδο. Λόγω ιστορίας ο ποντιακός ελληνισμός που βρίσκεται στην Ελλάδα έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα και δεν πρέπει να μειωθεί λόγω διάσπασης των δυνάμεων. Όποια και να είναι τα προβλήματα τα θεσμικά, μπορούμε να τα δούμε και να τα ξεπεράσουμε αν έχουμε πραγματικά στο μυαλό μας ποιος είναι ο απώτερος σκοπός μας για τη δικαίωση των αθώων της γενοκτονίας.

http://lygeros.org/articles.php?n=32551&l=gr

«Όταν βάζεις Δημοψήφισμα Κυριακή του Πάσχα.»

Ν. Λυγερός

Όταν βάζεις Δημοψήφισμα Κυριακή του Πάσχα σε μια χώρα η οποία είναι επίσημα κοσμική, θέλεις να δείξεις ότι θα καταπατήσεις όλα τα σύμβολα των Χριστιανών ακόμα και τα πιο θεμελιακά. Έχεις μέσα σου μια προγραμματισμένη βαρβαρότητα που απειλεί κάθε άνθρωπο που θέλει να είναι πιστός και να είναι ελεύθερος. Όταν η συμπεριφορά σου είναι δικτατορική γιατί κατά βάθος θέλεις να είσαι ένας νέος σουλτάνος σε μια χώρα που δεν έχει καν χαλιφάτο. Αλλά βέβαια ήδη συνεργάζεσαι με τρομοκρατικές οργανώσεις για να κατασπαράξεις τους ανθρώπους του βιβλίου και για να αποκαλέσεις αιρετικούς όσους διαβάζουν για την ελευθερία. Δεν σου φτάνουν οι μουσουλμάνοι που είναι φιλικοί, θέλουν μόνο τους ακραίους ισλαμιστές για να υπηρετήσουν τη βαρβαρότητα του με κλειστά τα μάτια δίχως ερωτήσεις. Αυτό που δεν έχεις προβλέψει είναι ότι το σκοτάδι δεν κερδίζει ποτέ στο τέλος γιατί το φως πάντα νικά κι αν καθυστερεί είναι μόνο επειδή οι άνθρωποι δεν το πιστεύουν από την αρχή γιατί δυσκολεύονται. Όμως μετά έρχονται πάντα οι Δίκαιοι για να δείξουν την πορεία για τη συνέχεια. Από εκείνη τη στιγμή να προσέχεις γιατί τότε αρχίζει το τέλος της εξουσίας της βαρβαρότητας επειδή η ίδια η Ανθρωπότητα δεν θέλει άλλους αθώους κι αρχίζει την αντεπίθεση. Αυτή υπάρχει πάντα μετά. Είναι η Ανάσταση!

http://www.lygeros.org/articles.php?n=31297&l=gr

«Η ασύγκριτη Κύπρος.»

Ν. Λυγερός

Παρόλο που η Κύπρος αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τα ενεργειακά θέματα και ειδικά όσον αφορά στην αξιοποίηση της ΑΟΖ, στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα πολιτικοί πνιγμένοι μέσα στην ασχετοσύνη τους και στην ιδεολογία του κενού, που αναρωτιούνται αν η Ελλάδα πρέπει να θεσπίσει την ΑΟΖ ή όχι και βέβαια ποια θα είναι η αντίδραση της Τουρκίας ενώ ξέρουμε ότι πρόκειται απλώς για ένα νομικό βήμα, το οποίο έχει γίνει ήδη από το 2004 στην Κύπρο και το 2016 στη Δυτική Αρμενία, χωρίς να πει τίποτα η Τουρκία. Επιπλέον η Κύπρος που έχει κατοχή λόγω της εισβολής του 1974, προσφυγές, εγκλωβισμένους και αγνοούμενους, ποτέ δεν φοβήθηκε να περάσει στο επίπεδο της ανακήρυξης και στη συνέχεια της αξιοποίησης. Οι τρεις διαγωνισμοί που έχει κάνει ήδη με μια τεράστια επιτυχία δεν είναι μόνο ενδεικτική της αποτελεσματικής στρατηγικής της αλλά επίσης ότι το πρακτικό όταν ακολουθεί τη θεωρία με συνοχή μπορεί ν’ αλλάξει με καινοτόμο τρόπο τα δεδομένα. Στην Ελλάδα εξετάζουμε ακόμα το θέμα του δεύτερου γύρου που δεν έχει κλείσει εντελώς, πράγμα που δεν επιτρέπει την αρχή της διαδικασίας έρευνας και εξόρυξης στα θαλάσσια οικόπεδα 1, 2 και 10. Με τις παράλογες διαθέσεις των αρμοδίων όταν ανέλαβε την εξουσία η νέα κυβέρνηση, καταφέραμε να μειώσουμε σε τρία τα θαλάσσια οικόπεδα, τα 20 που είχε ο αρχικός διαγωνισμός. Τώρα μιλούμε επιτέλους για νέο γύρο στα θαλάσσια οικόπεδα που βρίσκονται Νότια της Κρήτης, πρέπει όμως στο ενδιάμεσο να τελειώσουμε τις διαδικασίες του προηγούμενου διαγωνισμού αν θέλουμε να είμαστε αξιόπιστοι και ν’ ακολουθήσουμε δυναμικά το παράδειγμα της Κύπρου και στη συνέχεια, ειδικά τώρα που έχει ανακαλυφθεί το κοίτασμα Ζορ στην ΑΟΖ της Αιγύπτου και αναμένουμε την ανακάλυψη ενός νέου ανάλογου κοιτάσματος στο θαλάσσιο οικόπεδο 11 στην ΑΟΖ της Κύπρου. Θέλουν δεν θέλουν οι πολιτικοί, η Ανατολική Μεσόγειος είναι πεδίο έντονης ανάπτυξης στον ενεργειακό τομέα. Αν δεν τα καταλάβει αυτή η κυβέρνηση, θα το καταλάβει η επόμενη.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=30642&l=gr

«Ενάντια στον ελληνικό λαό.»

Ν. Λυγερός

Τόσες εξελίξεις γίνονται στην Ανατολική Μεσόγειο λόγω των υδρογονανθράκων και στην Ελλάδα, μετά από τόσες κυβερνήσεις, ακόμα δεν έχουμε θεσπίσει την ελληνική ΑΟΖ. Κι ενώ έχουμε κάνει τον μεγάλο διαγωνισμό με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα, η προσέγγιση της κυβέρνησης, που μείωσε με απαράδεκτο τρόπο τον διαγωνισμό, μας οδήγησε στο γεγονός να έχουμε μόνο τρεις υποψηφιότητες και μάλιστα μόνο δύο ξένες εταιρείες που βρίσκονται στην ίδια κοινοπραξία. Με άλλα λόγια, ενώ οι ειδικοί της ΑΟΖ παλεύουν τόσα χρόνια, ενώ οι ειδικοί των υδρογονανθράκων αγωνίζονται τόσα χρόνια για την ανάδειξή τους στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση ότι είναι κουφή και αποδεικνύει ότι είναι τυφλή, αφού δεν βλέπει καν το παράδειγμα της Κύπρου, ενώ υποτίθεται ασχολείται επίσημα με την επίλυση του κυπριακού. Πρακτικά, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μια επαγγελματική ασχετοσύνη, αλλά επίσης μια ιδεολογική αδράνεια. Το πιο αστείο της υπόθεσης είναι ότι η κυβέρνηση παρουσιάζεται ως μια οντότητα που αγωνίζεται για τα δικαιώματα του ελληνικού λαού σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ φαίνεται ότι απλώς συμβιβάζεται πάντα στο τέλος. Θέλει, απλώς, να παρουσιάζεται ως αντιστασιακή σε πράγματα που είναι απλώς αυτονόητα. Βλέπουμε, λοιπόν, μια κωμωδία που δεν έχει καμία σχέση με προοπτικές ανάπτυξης. Δυστυχώς, επειδή η αντιπολίτευση δεν βιάζεται να πάρει τη θέση της, έχουμε αυτήν την τεράστια καθυστέρηση εις βάρος του ελληνικού λαού. Από την άλλη, αφού είναι σπάνιοι αυτοί που αντιστέκονται σ’ αυτήν την κατάσταση, γιατί να μην συνεχιστεί, ακόμα κι αν είναι αντικειμενικά ενάντια στον ελληνικό λαό.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=30531&l=gr

«Αναζητώντας τα όρια του ραγιαδισμού.»

Ν. Λυγερός

The State of Cyprus shall be a Republic with a presidential regime, the President being Greek and the Vice-President Turkish elected by universal suffrage by the Greek and Turkish communities of the Island respectively. Όταν διαβάζουμε αυτό το άρθρο της βασικής δομής της Δημοκρατίας της Κύπρου του 1959 καταλαβαίνουμε άμεσα ότι η προεδρία εκ περιτροπής που παρουσιάζεται από μερικούς ως ένα επίτευγμα δεν είναι παρά ένας εκφυλισμός της αρχικής υπόθεσης. Μάλιστα αυτό που δεν έχουν καταλάβει μερικοί είναι ο μη σεβασμός των Τουρκοκυπρίων από την Τουρκία και αυτό σημαίνει πρακτικά ότι θα ζητήσει όχι μόνο να μπορεί να γίνεται αυτή η διαδικασία αλλά με Τούρκο κι όχι με Τουρκοκύπριο, αφού αυτός δεν θα είναι αρκετά Τούρκος. Διότι η Τουρκία δεν έχει κανένα πρόβλημα να εγκαταλείψει τους Τουρκοκύπριους. Το έκανε ήδη μία πρώτη φορά το 1878 με τη Συνθήκη Βερολίνου ή μάλλον με τις μυστικές διαπραγματεύσεις της. Και το ξαναέκανε με τη Συνθήκη Λωζάννης το 1923 με τα άρθρα 20 και 21. Έτσι πρέπει να υπολογίσουμε από τώρα ότι οι κοινοτικές διαπραγματεύσεις έχουν κάποια σημασία για την Τουρκία μόνο και μόνο αν μπορεί στη συνέχεια να βάλει πραγματικά δικούς της. Και αυτό θα έχει ένα ενδιαφέρον ως τοποθέτηση για να μετρήσουμε ποιο είναι το όριο του ραγιαδισμού τους και αν βέβαια υπάρχει. Διότι η Τουρκία έχει ως σημείο αναφοράς το 1571 κι όχι το 1960, ούτε το 1963 και ακόμα λιγότερο το 1974.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=30449&l=gr

«Πλάγια σκέψη και επίλυση Κυπριακού.»

Ν. Λυγερός

Όσοι παλαιότερα έλεγαν ότι το φυσικό αέριο είναι μια φούσκα με εκλογικό στόχο, δεν είπαν ποτέ συγγνώμη για τα ψέματά τους και τώρα που είδαν πόσο σημαντικό είναι και πόσο αλλάζει, όχι μόνο τις εξελίξεις του Κυπριακού, αλλά την ίδια την ιστορία της Κύπρου, προσπαθούν να μας πείσουν ότι αγωνίζονται για το μέλλον, ενώ δεν ασχολούνται με το ενεργειακό. Η επίλυση του κυπριακού δεν πρόκειται να έρθει από ψευδο-διαπραγματεύσεις, όπου όλα είναι στημένα για να φαίνονται ότι είναι επιλύσιμα δίχως όμως να είναι επί της ουσίας. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός της πλάγιας σκέψης για να καταλάβεις ότι μια μετωπική προσέγγιση του προβλήματος δεν πρόκειται να λύσει τίποτα. Ενώ η μεθοδολογία που αξιοποιεί τα ευρωπαϊκά δεδομένα και τις εξελίξεις στην κυπριακή ΑΟΖ, όχι μόνο είναι πιο σπουδαία, αλλά αποτελεί κυρίαρχη στρατηγική για την επίλυση και την απελευθέρωση της Κύπρου από τον τουρκικό ζυγό. Όλοι μας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Τουρκία αδιαφορεί παντελώς για τους Τουρκοκυπρίους, διότι τους βλέπει σαν μπασταρδεμένους από τον Ελληνισμό και δεν βρίσκεται στην Κύπρο γι’ αυτούς. Έτσι διαπραγματεύσεις που παραμένουν σε κοινοτικό επίπεδο είναι καταδικασμένες. Η Τουρκία θα ήθελε έναν έλεγχο της Κύπρου ακόμα και αν δεν υπήρχαν καθόλου Τουρκοκύπριοι. Ο τουρκικός στρατός δεν πρόκειται να φύγει μ’ αυτόν τον τρόπο. Και το παράδειγμα της Κρήτης είναι ενδεικτικό. Η αξιοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ είναι το υπόβαθρο και το φυσικό αέριο η συνέχεια πριν το go home.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=30448&l=gr

«Η μικρή Τουρκία.»

 

Ν. Λυγερός

Όλοι οι ραγιάδες και ευθυνόφοβοι της Ελλάδας μας έχουν πρήξει με το μέγεθος της Τουρκίας, λες και το χοντρό επιχείρημα είναι το μόνο που έχει νόημα για να δικαιολογήσει το απαράδεκτο. Μόνο που ακόμα και αυτό είναι λανθασμένο. Η Τουρκία είναι μεγάλη μόνο για την Ελλάδα και την Κύπρο, όπου έχει εμφανιστεί το σύνδρομο της Στοκχόλμης κι είναι λογικό οι όμηροι μιας ιστορικής καταπάτησης να θεωρούν με φιλικό τρόπο αυτή που τους έχει καταπατήσει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία είναι μεγάλη μόνο και μόνο όταν νιώθεις μικρός κι όταν την κοιτάς από τη θάλασσα. Διότι, από την ανατολική της πλευρά είναι ξεκάθαρο ότι είναι μικρή. Όχι μόνο επειδή βρίσκεται αυθαίρετα σε μέρη που δεν της ανήκουν, διότι είναι οι πατρίδες των Αρμενίων και των Κούρδων, αλλά επίσης επειδή οι χώρες που είναι στην περιοχή είναι πραγματικά άλλου μεγέθους και δεν μιλούμε μόνο για τη Ρωσία βέβαια. Αν πάρουμε το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, το Καζακστάν, την Iνδία, τη Μογγολία και την Κίνα, η διαφορά είναι τεράστια. Για να το συνειδητοποιήσουμε, ακόμα και το Πακιστάν είναι μεγαλύτερο από την Τουρκία. Έτσι, για ποιο μεγάλο κράτος μιλούμε στην Ελλάδα; Βλέπουμε με αντικειμενικό τρόπο ότι το μέγεθος εξαρτάται από τον παρατηρητή και την εμβέλειά του. Ας, αφήσουμε, λοιπόν τους ραγιάδες και τους ευθυνόφοβους στη θέση τους δίχως να μας επηρεάζουν με τις φοβίες τους κι ας ασχοληθούμε με την γεωστρατηγική για να δούμε ότι τα προβλήματα της Τουρκίας βρίσκονται ανατολικά κι ότι εκεί θα χάσει εδάφη, ενώ δυτικά μιλά με λεονταρισμούς, διότι έχει καλό ακροατήριο και τίποτα άλλο.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=29651&l=gr