2014: Το τέλος της ηλιθιότητας στην Ελλάδα;

» Ηλίθιος : βλάπτει τους άλλους ( ενίοτε και τον εαυτό του ) χωρίς να ωφελείται ο ίδιος. «

Σε λίγες ώρες θα ξεκινήσει το έτος 2014, εκλογικό έτος και πολύπλευρα προαλειφόμενο πολιτικών εξελίξεων και κυβερνητικών ανατροπών στην Ελλάδα. Τι είδους και σε ποια κατεύθυνση άραγε;

Είναι κοινά αποδεκτή αλήθεια πως ζήσαμε την τελευταία 4ετία ασύγκριτη μεταπολεμικά, οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην Ελλάδα. Η οποία αποτέλεσε την κατάληξη μιάς αφρόνου ελαφρότητας, κατανάλωσης και ευδαιμονίας, ρυπαρής και εικονικής. Σε ένα πλαίσιο ραγιαδισμού και σοβινισμού, δουλικότητας και διαφθοράς. Υπό την διακυβέρνηση της διαπλεκόμενης δικομματικής και συνδικαλιστικής, μεταπολιτευτικής κομματοκρατίας.

Εάν τεχνηέντως και προσχηματικά δεν μεταθέσουν-ακυρώσουν τις ευρωεκλογές, ειδικά για την Ελλάδα, θα καταδικαστούν οργισμένα εντυπωσιακά οι μνημονιακές πολιτικές αλλά και το όλον μεταπολιτευτικό σύστημα θα υποστεί τραυματική απόρριψη. Με τραγικό τρόπο, αυτές οι λαϊκές επιταγές προεξοφλούνται σε όφελος του μορφώματος της Χ.Α. . Η κοινωνία μας, απαίδευτη πολιτικά και καταρρακωμένη παιδευτικά, εκδηλώνει έτσι την απελπισία της, την απόγνωσή της. Άναρθρα και αυτοκαταστροφικά. Άλλωστε, εθίζεται στην αναισθησία. Το κωμικό της περίστασης είναι πως ολοφύρονται  κατά της Χ.Α. ακριβώς αυτοί και όσοι την εξέθρεψαν, τα υβρίδια της κρατικοδίαιτης διαπλοκής, τα καρκινώματα της παραπληροφόρησης, οι προαγωγοί του πολυπολιτισμού.

Από τον πάτο του πηγαδιού όπου βρισκόμαστε κανείς δεν πρόκειται και δεν έχει συμφέρον να μας βγάλει. Ότι καταφέρουμε μόνοι μας, με τις δικές μας δυνάμεις, αποκλειστικά. Οι ακαδημαΐζουσες αερολογίες για «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι ανάξιες λόγου ( συνειδητές απατεωνιές όσων τις εκστομούν ) μιάς και η θεμελιώδης αιτία της οικονομικής καταστροφής μας, η απουσία παραγωγικής βάσης και πρωτογενούς ανάπτυξης, παραμένει και από κάθε κομματική πλευρά, αγνοείται και παρακάμπτεται. Ουσιαστικά αυτό κι εκεί που όλοι -μα ΟΛΟΙ- προσβλέπουν είναι σε νέα δάνεια και νέα ξεπουλήματα ( ανεξάρτητα από ιδεοληπτικό περιτύλιγμα ). Κι αν δεν τα κατάφερε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, λέτε να το μπορέσει ο … «Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης»;

Επιβάλλεται να κάνουμε πάντως μια νέα αρχή. Οι δημοτικές εκλογές δίνουν την ευκαιρία να σχηματισθούν πολιτικές κινήσεις στην κοινωνική βάση και να αναμετρηθούν εκ του συστάδην με τις ρίζες του διαπλεκόμενου-διεφθαρμένου κομματικού κατεστημένου, οι πολίτες να ενεργοποιηθούν και να απωθήσουν τα τρωκτικά. Οι νέοι να σπάσουν την αφασία και τη νωθρότητα, τις καθηλωτικές προκαταλήψεις. Οι ευρωεκλογές επιτρέπουν μέτωπα και συνασπισμούς, δημοκρατικούς-πατριωτικούς, ελληνικούς και αντιμνημονιακούς, τόσο μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου όσο και στον ευρωπαϊκό Νότο. ( βλ. και Μοναδική ευκαιρία στο 2014. και Υπερκομματική – εξωκομματική διακυβέρνηση, εθνικής – κοινωνικής διάσωσης! ). Υπάρχουν ευρύτατα περιθώρια πολιτικών πρωτοβουλιών.

Ας γίνουν λοιπόν πολλές απόπειρες στο 2014. Η πράξη είναι η μητέρα της γνώσης. Και ο αγώνας πατέρας της νίκης. Έτσι μας έμαθαν και έτσι ξέρουμε.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Νίκος Καραβαζάκης.