Για το τζαμί στην Αθήνα.

Με τη γνωστή γλαφυρότητά του ο  Φ. Κρανιδιώτης παραθέτει επιχειρήματα σχετικά με τη μη ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα ( χωρίς μιναρέ ) που πρόσφατα αδειοδοτήθηκε. Παραμένει όμως  αναπάντητο το ερώτημα: πώς να αποτραπεί το πολιτιστικό και πολιτικό αυτό ανοσιούργημα;  Δεν πρέπει να γνωμοδοτήσουν οι πολίτες; ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ!

Νίκος Καραβαζάκης.

Γιατί θέλει η κυβέρνηση να χτίσει τζαμί στον Βοτανικό; Τα επιχειρήματα είναι τα εξής:
Πρώτον, μας ασκούνται πιέσεις, γιατί οι μουσουλμάνοι στην Αθήνα δεν έχουν ένα
κανονικό τζαμί να κάνουν το ναμάζι τους. Δεύτερον, στην Αθήνα υπάρχουν περί τα
120 παράνομα τζαμιά, ένας αληθινός πονοκέφαλος για την ασφάλεια της χώρας, σε
υπόγεια, αποθήκες κι άλλα μέρη, όπου τριγυρίζουν περίεργοι, φανατικοί,
πράκτορες. Το να χτιστεί λοιπόν ένα κανονικό τζαμί, χωρίς μιναρέ και χωρίς
μουεζίνη ν’ ακούγεται πάνω από την Αθήνα κι έτσι να συμμαζευτεί το πράγμα,
ακούγεται εκ πρώτης όψεως ως κάτι λογικό.

Θα σας πω
ευθέως τους πρακτικούς προβληματισμούς μου, που καταλήγουν στη διαφωνία μου,
χώρια απ’ τους ιστορικούς. Αντε και το χτίσαμε το τζαμί, χωρίς μιναρέ και
μεγάφωνα για το Αλλάχ ακμπάρ. Θα κλείσουν τα 120 παράνομα τζαμιά; Πολύ
αμφιβάλλω. Αλλά ας πούμε ότι τα κλείσαμε και πειθήνιοι οι μουσουλμάνοι του
λεκανοπεδίου θα μαζεύονται μόνο στο κανονικό τζαμί.
Η ισλαμοφασιστική Τουρκία, του σουνίτη Ερντογάν, ολοφάνερα συμπεριφέρεται ως
νταβατζής των μουσουλμάνων της Ελλάδας κι όχι μόνο. Σημειώστε δε ότι το κράτος-
συμμορία είναι που μας έστειλε εδώ τα μιλιούνια των λαθρομεταναστών, κονομώντας
και μερικά χιλιάρικα το κεφάλι. Διότι έτσι υπονομεύει την εθνική και κοινωνική
μας συνοχή, δημιουργεί de facto μια τεράστια μουσουλμανική
μειονότητα κι εκεί που δεν υπήρχε και παράλληλα, ως κράτος δουλέμπορος, τα
κονομάει κιόλας. Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.

Κατά την προσφιλή της τακτική η Τουρκία θα κάνει αυτό που είναι παλιά της τέχνη κόσκινο.
Μόλις φτιαχτεί το τζαμί κι αρχίσει η λειτουργία του, οι Τούρκοι κι οι εδώ
εγκάθετοί τους θ’ αρχίσουν να διαμαρτύρονται γιατί δεν υπάρχει μιναρές και δεν
ακούγεται το κάλεσμα του μουεζίνη απ’ τα μεγάφωνα. Κι αυτό θα το ακούμε
κλιμακούμενο ξανά και ξανά. Διότι έτσι είναι ο Τούρκος, παίρνει ό,τι του δίνεις
κι ύστερα διαμαρτύρεται πως δεν είναι αρκετό, πως αδικήθηκε και θέλει και το
παραπάνω. Και το παραπάνω το ζητάει επίμονα και, μόλις νιώσει πιο δυνατός, με
τσαμπουκά.

Δεν συζητάω τι θα γίνει αν έρθει ποτέ ξανά στην εξουσία «κεντροαριστερή» κυβέρνηση. Οχι
μιναράδες θα τους χτίσουν, κουρμπάν μπαϊράμ στην Ακρόπολη θα κάνουν, θα σφάζουν
τ’ αρνιά μπροστά στον Παρθενώνα. Κι αν αντί για τον Αντώνη Σαμαρά ερχόταν καμιά
ελαφρολαϊκή Δεξιά με το γνωστό ενοχικό σύνδρομο, τα ίδια θα γίνουν, και μιναρές
και τσίτα στα ντεσιμπέλ ο μουεζίνης, να το ευχαριστηθούν ο περαστικός Μπουτάρης
κι οι ψευτοδιεθνιστές βαρεμένοι, που βόσκουν εν Αθήναις.

Την επομένη λοιπόν θ’ αρχίσουν οι νέες απαιτήσεις από τους καλούς μας γείτονες και τους
πολυπληθείς απρόσκλητους μουσαφιραίους ομοδόξους τους. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι
η όποια κυβέρνηση θα εμμείνει σθεναρά σ’ έναν διακριτικό χώρο λατρείας και δεν
θα υποκύπτει. Τότε οι εγκάθετοι, λόγω χρήματος, θρησκευτικών πεποιθήσεων κι
εντολών, μια ωραία ημέρα θα συγκεντρώσουν πλήθος πιστών και θ’ αρχίσουν να
χτίζουν παρανόμως τον μιναρέ, θα στήσουν και μεγάφωνα ν’ ακουστεί βροντερό στον
αττικό ουρανό το κάλεσμα του μουεζίνη. Και θα ‘ναι αποφασισμένοι, κατ’ εντολήν,
ν’ αντισταθούν.

Τι θα κάνουμε τότε; Θα στείλουμε τα ΜΑΤ μέσα στο τζαμί; Θα δείρουμε και θα συλλάβουμε τον
ιμάμη και τους πιστούς; Κι αυτό θα γίνει μ’ ένα πλήθος χιλιάδων μουσουλμάνων
γύρω γύρω, με τις κάμερες, το διαδίκτυο και τα κινητά να αναμεταδίδουν εικόνες,
που θα βλέπουν σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες τα αχανή πλήθη των πιστών του
Προφήτη, που έχουν το ζωνάρι τους απλωμένο για καβγά και το λιντσάρισμα στον
πρώτο λύκο. Βίαια στίφη θα κυκλώσουν τις πρεσβείες μας στα μήκη και τα πλάτη της
υφηλίου κι η Αγκυρα, ως καλός νταβατζής, θα έρθει να παρέμβει με νουθεσίες και
παλιές καλές μεμέτικες απειλές.

Τα λέω αυτά, ως λογικούς κινδύνους κι επιχειρήματα, γιατί όταν λέω ότι δεν νοείται τζαμί στην
πόλη που έπεσε πολεμώντας ο Καραϊσκάκης για την ελευθερία της μερικοί κοιτούν με
το βλέμμα της αγελάδας που βλέπει τα τρένα να περνούν. Αλλοι, φωταδιστές της
Αριστεράς ή σκεπάρνια της ελαφρολαϊκής ή νεοφιλελεύθερης «Δεξιάς», νομίζουν ότι
στον αγώνα της Εθνεγερσίας μας αγωνίστηκαν τίποτα αφασιακοί διεθνιστές κι όχι
Ελληνες «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία», ότι
δεν το κάναμε για να διώξουμε τους σουνίτες, υπογραμμίζω, τους σουνίτες δυνάστες
μας. Λοιπόν, αδέρφια, εμείς δεν επαναστατήσαμε για τους φόρους στο τσάι.
Πρωτίστως διώξαμε τους μουσουλμάνους απ’ το σβέρκο μας. Ας προσέξουμε λοιπόν
μήπως, στα τόσα προβλήματά μας, τους επιτρέψουμε ν’ αρχίσουν πάλι να
σκαρφαλώνουν στον αυχένα μας. Κι ας μην ανησυχούν οι καραπροοδευτικοί για την
αριστερή παρθενία τους. Από τα 120 υπάρχοντα, άμα κλείσουμε τα 115 παράνομα
τζαμιά και κρατήσουμε τα πέντε, φτάνουν για τις ανάγκες των μουσαφιραίων, ώσπου
να φύγουν. Οχι να τα κάνουμε 121. Κι επειδή τώρα θα με πουν «ρατσιστή» οι
γνωστοί σκυφτοί της «προόδου», πάω να το πω στον σκύλο μου να
βουρκώσει…

Φαήλος Κρανιδιώτης, στην εφ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ