» Παράλληλο μέσο πληρωμών, κόντρα στο μονοπωλιακό «νόμιμο χρήμα». «

Του Ευθύμη Μαραμή

Σύμφωνα με το Βloomberg: Η Γαλλία αυξάνει τη συμμετοχή της στην Renault. Το υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας αγόρασε χθες 9,6 εκατ. μετοχές από την αγορά και έδωσε εντολή σε τράπεζα να αγοράσει επιπλέον 4,4 εκατ. μετοχές, όπως ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Βιομηχανίας της χώρας.

Πηγή: Capital.gr

Ξεκίνησε λοιπόν η επαναχρηματοδότηση κατεστραμμένων επενδύσεων οι οποίες προέκυψαν κατά την ευρω-φούσκα. Οι επιδοτήσεις που έλαβε η αυτοκινητοβιομηχανία και ο κατασκευαστικός κλάδος στην ΕΕ καθώς και οι τεράστιες πιστωτικές επεκτάσεις στα 2002-07, χρεοκόπησαν τελικά εκατομμύρια ανθρώπων, κυρίως στον ευρωπαϊκό νότο.

Η σοσιαλιστική Γαλλία μέσω της «ποσοτικής χαλάρωσης» επιδοτεί ξανά την αυτοκινητοβιομηχανία, για αζήτητα προϊόντα με πλαστά χρήματα της ΕΚΤ. Η ζημιά θα είναι πολλαπλάσια της φούσκας των mid 00΄s, αφού τρομπάρεται με πολιτικό «χρήμα» μια ήδη τεράστια φούσκα που δεν αφέθηκε να σκάσει στα 2010 και 2012.

Απο την «οικονομία» της τεχνητής ζήτησης, η ΕΕ περνάει στην «οικονομία» της τεχνητής προσφοράς. Οι σοσιαλιστές, αδυνατούν να συλλάβουν πως η προσφορά και η ζήτηση αποτελούν μια λεπτή και αδιαίρετη βάση, η οποία δεν μπορεί να απομονώσει μόνο το ένα ή το άλλο σκέλος.

Την εκλεπτυσμένη ισορροπία ανάμεσα στην προσφορά και την ζήτηση, στο πλεόνασμα ή στο έλλειμμα, την αντιλαμβάνεται μόνο η αγορά. Με την στρέβλωση των τιμών (πλασματικά επιτόκια, ανύπαρκτα αποθεματικά και τρομπάρισμα με πολιτικό χρήμα) η αγορά χάνει τις πολύτιμες πληροφορίες, μιας πραγματικής ζήτησης σε συγκεκριμένα προϊόντα και υπηρεσίες. Επιχειρήσεις ζόμπι τοποθετούνται πλάι σε υγιέστατες επιχειρήσεις στις κεφαλαιαγορές μέσω της χρηματοδότησης των κεντρικών τραπεζών. Τα χρηματιστήρια μετατρέπονται σε καζίνο και αυτό είναι τελικά η επιθυμία των κεντρικών σχεδιαστών.

Να αναγκάσουν τον κόσμο να «σηκώσει» τις αποταμιεύσεις του, αφού αυτές πλέον υποτιμούνται συνεχώς μέσω αρνητικών επιτοκίων και να τις «παίξουν» στα καζίνο-χρηματιστήρια. Πρόκειται για την φάση της τοξικής ανακατανομής κεφαλαίων, με μοναδικό στόχο να επανα-συλλέξει ο χρηματοπιστωτικός, μονοπωλιακός τομέας τις εκδόσεις πολιτικού αεροχρήματος. Δεν υπάρχει καμία αγορά εκεί έξω.

Υπάρχει ένα καρτελ κρατών-εθισμένων στα δανεικά και «επενδυτών» οι οποίοι γνωρίζουν πως θα εισπράξουν υπό οποιαδήποτε συνθήκη χωρίς κανένα ρίσκο. Το εγγυώνται τα κράτη, οι νόμοι, οι φόροι και τα σώματα ασφαλείας. Αυτό δεν είναι αγορά. Είναι απολυταρχισμός. Παράλληλο νόμισμα και αντιμετώπιση κρίσεων ρευστότητας στις ΗΠΑ.

Όπου «πιστοποιητικά συμψηφισμού» βάλτε όποιον ορισμό θέλετε. Πχ «εγγυημένες συναλλαγματικές» «ενυπόθηκα ομόλογα περιορισμένης διάρκειας». Πως αντιδρούσε η ελεύθερη αγορά στην έλλειψη ρευστότητας σε περιόδους υφέσεων και «πανικού» bank run στις ΗΠΑ πριν την μεγάλη καταστροφή του 1930.

Με «πιστοποιητικά συμψηφισμού» στα 1857, 1873, 1884,1890, 1907. Αρχικά, εκδόθηκαν από τις τράπεζες – μέλη συμψηφισμού και ελέγχων σε πρακτικές ονομαστικές αξίες, βάσει των «καλών κεφαλαίων» πιστοποιημένων από την ένωση συμψηφισμών. Αργότερα, μερικές από τις τράπεζες της ένωσης συμψηφισμού εξέδωσαν άμεσα πιστοποιητικά, που υποστηρίζονταν από στοιχεία ενεργητικού της τράπεζας και διασφαλίζονταν από τις τράπεζες-μέλη της ένωσης «πιστοποιητικών συμψηφισμού». Τα πιστοποιητικά αυτά συνήθως δανείζονταν σε έναν εργοδότη, ο οποίος τα χρησιμοποιούσε για την κάλυψη της μισθοδοσίας. Οι εργαζόμενοι που λάμβαναν τα πιστοποιητικά συμψηφισμού τότε τα χρησιμοποιούσαν σαν χρήμα, σε διάφορους εμπόρους -οι οποίοι δεν ήταν βέβαια υποχρεωμένοι να τα δεχθούν, δεδομένου ότι αυτά δεν ήταν νόμιμο χρήμα (legal tender).

Οι αποδέκτες-έμποροι που δέχονταν  τα «πιστοποιητικά» μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν για να αποπληρώσουν τα δάνειά τους προς τις τράπεζες της ένωσης συμψηφισμού, ή να κάνουν καταθέσεις σε λογαριασμούς σε τράπεζες της ένωσης συμψηφισμού στις διάφορες πολιτείες. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσαν οι ίδιοι να χρησιμοποιήσουν τα πιστοποιητικά ως χρήμα. Δεδομένου ότι ένας από τους ορισμούς του χρήματος είναι η χρήση του ως γενικό μέσο συναλλαγής, όταν αρκετοί άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν τα πιστοποιητικά όπως τα χρήματα, αυτά, έγιναν χρήματα. Είναι απλή η αγορά, διότι το συναλλακτικό μέσο ελάχιστη σημασία έχει μπροστά στην συνέχιση της ζωής. Και η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο, πέρα από την ανταλλακτική οικονομία, μέρος της οποίας και προϊόν (και όχι κυρίαρχος της οποίας) είναι το συναλλακτικό μέσο. Ωστόσο -και αυτό είναι το σημαντικό- εφόσον η χορήγηση πιστοποιητικών συμψηφισμού ήταν μικρή σε σύγκριση με τις ανάγκες των οφειλετών για χρήματα με τα οποία θα αποπλήρωναν τις οφειλές των δανείων τους, τα πιστοποιητικά συμψηφισμού θα περνούσαν σε διολίσθηση (near, or at, parity).

Έτσι, ο τρόπος που τα πιστοποιητικά συμψηφισμού λειτουργούσαν, ήταν ότι δημιουργούνταν κατά τη διαδικασία της λήψης δανείων, και καταστρέφονταν κατά τη διαδικασία αποπληρωμής των δανείων. Κατά το σύντομο χρόνο που κυκλοφορούσαν ως scrip, ως χρήμα δηλαδή για μια προσωρινή περίοδο, σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης είχαν εξαιρετικά αποτελέσματα. Όταν η FED και οι σοσιαλιστές Hoover και Roosevelt απαγόρευσαν την κυκλοφορία των πιστοποιητικών συμψηφισμού κατα την μεγάλη ύφεση των 30΄s, προκάλεσαν την μεγαλύτερη καταστροφή στην οικονομική ιστορία των ΗΠΑ.

Όσοι  αντιλαμβάνονται σταδιακά πόσο απλό είναι το παράλληλο νόμισμα εντός ευρώ, καιρός να περάσουμε στην τεχνική ανάλυση μιας τέτοιας εφαρμογής. Ένα ανάλογο  δίκτυο των  state banks association (clearing houses), μπορεί να δημιουργήσει το Τ.Τ. (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο).  Νομικά δεν μπορεί να απαγορεύσει κανένας την κυκλοφορία τέτοιων τίτλων. Η ΕΚΤ τα βάφτισε asset backed securities (ABS) σαφέστατα επηρεασμένη απο τα παραδείγματα των state banks association (clearing houses) στις υφέσεις των ΗΠΑ 1857, 1873, 1884,1890, 1907 . Η διαφορά είναι πως η ΕΚΤ χρηματοδοτεί αυτά τα assets με legal tendered euro (πολιτικό μονοπωλιακό «χρήμα» για συνδιαλλαγές με το κράτος).

Ας προχωρήσει λοιπόν η Ελλάδα σε μια ανάλογη κίνηση με asset backed securities χωρίς να είναι legal tender (ώστε να μην παραβεί τους νόμους της ΕΕ) με διάρκεια λήξης πριν το παριτι.

Όσοι φίλοι αντιλαμβάνονται την σημασία και τον ορισμό (ορισμούς) του χρήματος, ας σχολιάσουν για να γίνει μια συζήτηση, πέρα από τα στερεότυπα. Διότι από τον κύριο Καζάκη, ως τον κύριο Μανδραβέλη και ως το ιερατείο των Βρυξελλών, τα παράλληλα μέσα πληρωμών, αποτελούν «εθνική προδοσία». Αντίθετα, από την Αυστριακή, ως την μονεταριστική σχολή του Σικάγο, καθώς και στους mainstream σοσιαλδημοκράτες, κεντρώους οικονομολόγους,  το παράλληλο μέσο πληρωμής, σε περιόδους κρίσεων, είναι μάλλον απαραίτητο.

• A. Piatt Andrew, «Substitutes for cash in the Panic of 1907,» Quarterly Journal of Economics (August 1908). • A.D. Noyes, Forty Years of American Finance (New York: Putnam, 1909). • J.S. Gibbons, The Banks of New York, Their Dealers, The Clearing House and the Panic of 1857 (New York: Greenwood Press, 1968), p. 364 • New York Times, January 15, 1933, IV:8. • New York Times, March 3, 1933, p. 36. • For a discussion of several of these panaceas, including stamp scrip, see Margaret Myers, Monetary Proposals for Social Reform (New York: Columbia University Press, 1940). • New York Times, March 7, 1933, p. 5.

* O κ. Ευθύμης Μαραμής έχει διατελέσει επιχειρηματίας μεταποίησης μετάλλου, τουριστικών υπηρεσιών, ενώ σήμερα ασχολείται με επενδύσεις. Είναι ανεξάρτητος αναλυτής της Αυστριακής σχολής οικονομικών και κοινωνικής οργάνωσης. http://www.capital.gr/