«ΤΑ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΛΕΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΟΥΝ»

Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ, ΒΕΒΑΙΑ, ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΤΗΣ. ΑΜΦΟΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΣΤΕΡΗΘΗΚΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΔΥΣΜΟΙΡΟΣ ΤΟΠΟΣ. ΤΗ ΔΙΔΥΜΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΣΟΥ

Σχέδια απαρτχάιντ, δικοινοτικής, διζωνικής διχοτόμησης, βρετανο-τουρκικά, διαίρεσης της νήσου σε δύο, σε μοιρασιά με τους Τούρκους που ξεκίνησαν στο χαρτί επίσημα από τη Βουλή των Κοινοτήτων στις 19.12.1956 και το 1957, δεν έγιναν τότε δεκτά από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ και ανάγκασαν τους σχεδιαστές τους να τα τροποποιήσουν προσωρινά και να τα μασκαρέψουν ως «Ανεξαρτησία» το 1959-60

Τρία κείμενα με σύνθετο νόημα δημοσιεύθηκαν πρόσφατα. Δύο στη Σημερινή της 11ης Μαρτίου 2018 και ένα στον «Φιλελεύθερο» 12 Μαρτίου 2018. Η πρωτοσέλιδη ανοικτή επιστολή της «Σημερινής» προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, το άρθρο του συνάδελφου Μιχάλη Παπαδόπουλου στην ίδια έκδοση «Η κυπριακή τραγωδία στον καθρέφτη της Ιστορίας» με τις «δραματικά επαληθευόμενες προειδοποιήσεις της «Σ» και τις ασύγγνωστες πλάνες της ηγεσίας» και το άρθρο του κ. Γ. Σέρτη στον «Φιλελεύθερο», 12 Μαρτίου, «Προς Ανακόλουθους».

Η ανοικτή επιστολή προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη είναι ένα ιστορικό, πλέον, αδιαμφισβήτητο κατηγορητήριο για όσα έκανε και δεν έκανε τα τελευταία πέντε χρόνια εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της πατρίδας μας, ακολουθώντας ξένες υποδείξεις και καθοδηγήσεις, πρωτίστως από τους κηδεμόνες του Κυπριακού, τους Βρετανούς…

Στο άρθρο του ο Μ. Παπαδόπουλος καταγράφει την πολυετή προσφορά του κ. Κώστα Ν. Χατζηκωστή με τις έγκυρες προειδοποιήσεις του, με διορατική ακρίβεια, και με τις ποικιλόμορφες παρεμβάσεις και την αρθρογραφία του για εθνική αφύπνιση.

Όλα αυτά τα χρόνια επικράτησαν, όμως, από τις εκάστοτε ηγεσίες που ατύχησε ο κυπριακός Ελληνισμός να έχει, οι πλάνες, οι ψευδαισθήσεις, οι μη αναληφθείσες ευθύνες και ιστορικά γεγονότα, που βόλευαν όλα αυτά τα χρόνια κομματικά συμφέροντα, αλλά και συμφέροντα ξένων και δικών μας, και που διαιωνίστηκαν μέχρι σήμερα με «αυτοκαταστροφική εθελοτυφλία».

Ο κ. Κ. Ν. Χατζηκωστής πάντοτε τόνιζε την αξία της Δύναμης, εξ ου και το βιβλίο του «Δύναμη – Η μόνη ελπίδα», για να τεκμηριώσει ότι «χωρίς δύναμη είναι ηττημένος εξ ορισμού ο αδύνατος»…

Η Δύναμη συνεπάγεται, βέβαια, και το δίδυμό της. Αμφότερες των οποίων στερήθηκε αυτός ο δύσμοιρος τόπος. Τη δίδυμη δύναμη της αλήθειας. Για να γνωρίζεις από πού σου έρχεται το κακό και να αντιμετωπίζεις τον εχθρό σου και αίτιο της καταστροφής σου. Και εδώ είναι που συμπληρώνει ο κ. Γ. Σέρτης όταν γράφει στο άρθρο του «Προς Ανακόλουθους».

«Το έργο το έχουμε ξαναδεί, όμως… ακούραστοι οι σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, ερμηνευτές, παραγωγοί… Σφυρίζει ο βρετανικός λέων -ξεδοντιασμένος διεθνώς, αλλά πανίσχυρος στο Νησί- και χορεύουν στον ρυθμό του οι -ποικίλως και… διαδραστικά- διατεταγμένοι… γνωρίζουν πια – τους (προ)καθορισμένους ρόλους. Και -με βάση τα προηγούμενα- αντιλαμβάνονται τα παρόντα, ακόμα και τα επόμενα:

»Τη μια μέρα ανέλαβε την Προεδρία ο Δ. Χριστόφιας, και την επομένη -εξερχόμενος, ύστερα, από τα… συγχαρητήριά του- ο Βρετανός Πρέσβης ανακοίνωνε -ως… Ύπατος Αρμοστής- πως «οι συνομιλίες θα επαναληφθούν τον Σεπτέμβρη», και -όντως… συμπτωματικά!- έξι μήνες αργότερα… επιβεβαιώθηκε η πρόβλεψη του Υπάτου! Έληξε -όπως έληξε- η πενταετία Χριστόφια, ακούστηκαν… ανακουφιστικά δηλώσεις μιας κάποιας συνειδητοποίησης:

«Η Τουρκία όχι μόνο στοχεύει στη συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων της Κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και στην κατάργηση της νομικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας…»».

Σ’ αυτά στοχεύει και ο «βρετανικός λέων». Ο οποίος αρνείται πεισματικά να καταδικάσει και την 3η, πιο πρόσφατη, τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ, επιμένοντας στη συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων και στην κατάργηση της οντότητας της ΚΔ και ας επικαλείται τα ψηφίσματά του 541 και 550. Γιατί, στην πραγματικότητα, η απόφασή του έκτοτε ήταν ότι ο ίδιος δεν θα αναγνώριζε το ψευδοκράτος. Η αναγνώριση θα έλθει, έλεγαν, με τη «λύση», δηλαδή οι πρώτοι που θα το αναγνωρίσουν πρέπει να είναι τα ίδια τα θύματα, όχι οι ίδιοι οι ηθικοί αυτουργοί! Και ψευτο-εγγυητές…

Δικοινοτικό απαρτχάιντ

Σχέδια απαρτχάιντ, δικοινοτικής, διζωνικής διχοτόμησης, βρετανο-τουρκικά, διαίρεσης της νήσου σε δύο, σε μοιρασιά με τους Τούρκους που ξεκίνησαν στο χαρτί επίσημα από τη Βουλή των Κοινοτήτων στις 19.12.1956 και το 1957, δεν έγιναν τότε δεκτά από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ και ανάγκασαν τους σχεδιαστές τους να τα τροποποιήσουν προσωρινά και να τα μασκαρέψουν ως «Ανεξαρτησία» το 1959-60. Τα οποία επανέφεραν οι Βρετανοί στο τραπέζι των απάνθρωπων σχεδιασμών τους για «δύο συνιστώντα κράτη» μέσω της βρετανο-τουρκικής δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας στις 3 Ιανουαρίου 1964 στα μαγειρεία του Φόρεϊν Όφις σε κρυφές επαφές με τους Τούρκους…

Και που, τελικά, εκτελέστηκαν στις 20 Ιουλίου και 14 Αυγούστου 1974, αντίστοιχα, με τη συνενοχή, συμπαιγνία και έγκριση της βρετανικής σοσιαλιστικής Κυβέρνησης Χάρολντ Γουίλσον Πρωθυπουργού και Τζέιμς Κάλαχαν Υπουργού Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, με αμοιβαίο στόχο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάστασή της με δύο ομόσπονδα «συνιστώντα κράτη». (Ομολογία του ηθικού αυτουργού Τζέιμς Κάλαχαν το 1976). Όπως είχαν αποφασίσει από τις 3 Ιανουαρίου 1964… Με τη Μόσχα να συμφωνεί τόσο το 1964, όσο και το 1974 και να συμψηφίζει τα διαιρετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ (βλέπε συγγραφέα του «βρετανικού λέοντα»), ειδικά τα διζωνικά 649/90 και 750/92…

Από τις 16 Αυγούστου 1974 οι Βρετανοί έβαλαν μπροστά την επιβολή των σχεδίων τους για δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία, το είπαν ξεκάθαρα στον Αρχ. Μακάριο και του τόνισε ο Κάλαχαν τότε ότι, από εκείνη, πλέον, τη στιγμή, η λύση θα έπρεπε να βρεθεί μεταξύ των «δύο κοινοτήτων», δηλαδή θα ήταν… «κυπριακής ιδιοκτησίας», και ότι η ΔΔΟ ήταν η μόνη λύση για την Κύπρο.

Κατάφεραν οι Βρετανοί αυτουργοί στη συνέχεια, «σφυρίζοντας», να έχουν δικούς μας «να χορεύουν στον ρυθμό τους» και να μετατοπίσουν το Κυπριακό από θέμα βάρβαρης εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής σε μια ψευδαίσθηση «δικοινοτικής διαφοράς» με τις 4 κατευθυντήριες γραμμές Μακαρίου/Ντενκτάς στις 12 Φεβρουαρίου 1977 και τον διζωνικό χάρτη που έδωσαν στους Τούρκους στη Βιένη στις 31.3.1977… Και, έκτοτε, παρέμεινε το θέμα στην πλάνη και στις ψευδαισθήσεις «δικοινοτικής διαφοράς», με τη βρετανική κηδεμόνευση και την κατά καιρούς βοηθητική προς την τελευταία παρέμβαση των Αμερικανών, αλλά καθ’ υπόδειξιν του Λονδίνου και περιορισμένα…

Και τι ακολούθησε, έκτοτε; Κάποιοι ανιστόρητα, αγνοώντας τα ίδια τα βρετανικά αποδεσμευμένα επίσημα έγγραφα, που είναι και η αυτούσια πηγή (primary source) της κυπριακής ιστορίας, που καταγράφουν με κάθε λεπτομέρεια τις βρετανικές ευθύνες και πολιτικές από το 1956/57, 59/60, 63/64 και 1974 μέχρι σήμερα, έκτισαν μια ψεύτικη ιστορία ότι τάχα οι Αμερικανοί… εμπνεύστηκαν τη ΔΔΟ! Χρησιμοποιήθηκε σε κάποια φάση και ένα πλαστό έγγραφο, τάχατες, του ΝΑΤΟ του 1974, για να επικυρώσουν τέτοια fake news, χρησιμοποιώντας το, μάλιστα, και σε «πόρισμα» της κυπριακής Βουλής (!), και έτσι να καλυφθεί ενσυνείδητα ή ασυνείδητα η βρετανική πρώτιστη εγκληματική ευθύνη συμπαιγνίας με την Τουρκία τόσο για τις δύο εισβολές το 1974, όσο και για την προώθηση της βρετανο-τουρκικής ΔΔΟ…

Αντί, λοιπόν, να συνεχίζουν υποτακτικά και δουλοπρεπώς να «χορεύουν» στην Κύπρο «ποικίλως και διαδραστικά διατεταγμένοι» στο κάθε «σφύριγμα του βρετανικού λέοντος» και άλλων ξένων συμφερόντων, βυθισμένοι και εγκλωβισμένοι στις πλάνες, τις ψευδαισθήσεις, ψεύτικες ιστορίες και κομματικά παραμύθια, ας σταθούν, έστω και τώρα, στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουν τα αυτονόητα.

Απελευθέρωση της κατεχόμενης πατρίδας, με τη Δύναμη της ισχύος, με τη Δύναμη της αλήθειας και με τη Δύναμη της πραγματικότητας.

Το «Militant Islam» και η Κύπρος

Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια εκτενής έκθεση για το «Militant Islam» και ότι αυτό βρίσκεται σε πόλεμο με την Δύση. Αντί, λοιπόν, να επιτρέπουν, να εκλιπαρούν και να αναμένουν μαζοχιστικά συνεργασία και μοιρασιά της πατρίδας μας με τον Ισλαμιστή Ερντογάν εισβολέα και κατακτητή, ας απαιτήσουν από τη Δύση, στην οποία ανήκει η Κυπριακή Δημοκρατία, εν πάση περιπτώσει -ποτέ δεν ανήκε στον Ανατολικό Συνασπισμό ή την Ρωσία-, να μετατραπεί αυτή (Κυπριακή Δημοκρατία) σε ένα προπύργιο δυτικής ασφάλειας και μια φιλελεύθερη δημοκρατία με θεμελιωμένες δημοκρατικές αξίες και ελευθερία.

Ένα κράτος ενιαίο και αδιαίρετο, με τον θαλάσσιό του πλούτο και όλους τους φυσικούς του πόρους που ανήκουν στο κράτος και όχι διαιρετικά σε… κοινότητες, όπως απαιτεί ο αδίστακτος κατακτητής και εισβολέας και επιβάλλει ο «βρετανικός λέων», υποστηρίζοντας τα τουρκικά συμφέροντα, όπως κάνει από το 1956…
Σε ποιαν άλλη χώρα της υφηλίου οι φυσικοί πόροι κράτους διαμοιράζονται στις… κοινότητες, επιτέλους; (!) Αλλά, δυστυχώς, στην Κύπρο «σφυρίζει ο βρετανικός λέων» και «χορεύουν» ηλίθια οι κομπάρσοι, κατά τα άλλα «μορφωμένοι διατεταγμένοι»…

https://besacenter.org/wp-content/uploads/2018/03/145-Militant-Islam-Singer-Web.pdf

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ

http://www.sigmalive.com/simerini/politics/494845/i-dynamis-kai-i-dynami-tis-alitheias