Υπάρχει «δίκαιος ρατσισμός»;

Είναι γνωστές οι περιπτώσεις αγριοτήτων από αυτόχθονες λαούς σε βάρος εποίκων. Είναι επίσης γνωστό πως αυτές εξικνούνταν από την αυθόρμητη αντίδραση των ιθαγενών που ήθελαν να προστατέψουν και διαφυλάξουν και διατηρήσουν τον τρόπο ζωής και την ιδιοκτησία τους, την πατρίδα και τον πολιτισμό τους, από τους εκάστοτε εισβολείς. Οι οποίοι εισβολείς, σε πολλές περιπτώσεις και ιστορικές περιόδους ήταν απλοί και ειρηνικοί άνθρωποι, οικογενειάρχες, κληρικοί, τυχοδιώκτες, περιθωριακοί αλλά και  απόβλητοι ή απόκληροι κοινωνιών σε κρίση, οικονομικοί μετανάστες ή πρόσφυγες διωγμών.  Τέτοιες περιπτώσεις υπήρξαν ιστορικά ο εποικισμός της Βόρειας Αμερικής ή χωρών της Αφρικής, της Αυστραλίας. Οι εκεί ιθαγενείς που αντέδρασαν στον εποικισμό με κάθε τρόπο και μέσο, μέχρι και στον βαθμό της κτηνωδίας και της βαρβαρότητας, είχαν κριτήρια αποκλειστικά φυλετικά, εθνικά, πολιτισμικά, εχθρεύονταν και κυνηγούσαν κάθε ξένο στην περιοχή τους, αισθάνονταν απειλή από το διαφορετικό και το καινούριο. Ήταν δηλαδή, ρατσιστές, με όλο το νόημα της λέξης που αποδίδουμε στην εποχή μας. Γιατί δεν καταγράφεται αυτός ο χαρακτηρισμός αναφορικά στους λαούς που αντέδρασαν στον εποικισμό και στην αποικιοκρατία; Μήπως ήταν «δίκαιος ρατσισμός»;

Να τι είπε ένας Ινδιάνος φύλαρχος, το Μαύρο Γεράκι, όταν τον συλλάβανε το 1832:
Οι λευκοί είναι κακοί δάσκαλοι, κουβαλάνε λάθος βιβλία και κάνουν λαθεμένες πράξεις, γελάνε κατάμουτρα στο φτωχό Ινδιάνο για να τον κοροϊδέψουν, του δίνουν το χέρι για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του, τον κάνουν να μεθάει για να τον εξαπατήσουν και να εκμεταλλευτούν τη γυναίκα του. Τους λέμε να μας αφήσουν μόνους και να φύγουν μακριά μας, αλλά αυτοί μας ακολουθούν και περικυκλώνουν τα μονοπάτια μας και στριφογυρίζουν ανάμεσά μας όπως τα φίδια. Μας δηλητηριάζουν με τα αγγίγματά τους. Δεν είμαστε ασφαλείς. Βρισκόμαστε σε κίνδυνο.
Γινόμαστε σαν κι αυτούς υποκριτές και ψεύτες […], τεμπέληδες, όλο λόγια και καθόλου έργα. Οι λευκοί δεν παίρνουν κεφάλια, μα κάνουν κάτι χειρότερο, δηλητηριάζουν την καρδιά.
Μαύρο Γεράκι, Απόσπασμα από λόγο του, έτος 1832 http://museduc.gr/docs/Istoria/C/LAI_K05_K06.pdf

Όσοι λοιπόν αφελώς και ανυστερόβουλα, με ανευθυνότητα ή ελαφρότητα, επιπόλαια αποδίδουν χαρακτηρισμούς για «ρατσισμό» σε συμπολίτες τους ομαδικά, ας μη γενικεύουν τόσο εύκολα. Και ας αναρωτηθούν αν οι ιθαγενείς-αυτόχθονες, στην Χίο ή στην Φιλιππιάδα για παράδειγμα, νιώθουν παρόμοια με «το Μαύρο Γεράκι». Ή, τι θα τους έκανε «το Μαύρο Γεράκι» αν συμπονούσαν τους «λευκούς».

Νίκος Καραβαζάκης

 

 

«Η Τέλεια Καταιγίδα (The Perfect Storm): Ο Ερντογάν, oι Τσάμηδες, το Κυπριακό, και η απώλεια εθνικής συνείδησης.»

File Photo: Turkish President Recep Tayyip Erdogan speaking during the opening ceremony of Yavuz Sultan Selim Bridge, the Third Bosphorus Bridge in Istanbul, Turkey, 26 August 2016. EPA, STR 

Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Στις Διεθνείς Σχέσεις και στην Εξωτερική Πολιτική, σπάνια υπάρχουν συμπτώσεις και τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

Η χθεσινή, ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημέρα, η οποία, με δεδομένο ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια που ασχολούμαι με τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική έχουν δει πολλά τα μάτια μου και έχουν ακούσει πολλά τα αυτιά μου, μου δημιούργησε μεγάλο προβληματισμό και ανησυχία.

Ο επικίνδυνος Σουλτάνος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν αμφισβητώντας ευθέως τη Συνθήκη της Λωζάννης, την υφαλοκρηπίδα, και απειλώντας για τα νησιά, δήλωσε τα ακόλουθα:

«Αυτό που συνέβη στο σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ 1912 και 1923, στα εδάφη μας τα οποία στο μεταξύ είχαν περιοριστεί στο ένα πέμπτο, ήταν η προσπάθεια κατοχής. Το έθνος μας λέει ότι η 15η Ιουλίου είναι ο δεύτερος πόλεμος απελευθέρωσης του τουρκικού έθνους. Το 1920 μας απείλησαν με τη Συνθήκη των Σεβρών και τελικά μας έπεισαν για την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης. Κάποιοι προσπάθησαν να μας επιβάλουν τη Λωζάννη. Τα νησιά που αν κάνουμε να φωνάξουμε, η φωνή μας θα ακουστεί απέναντι, τα δώσαμε με τη Λωζάννη. Τι θα γίνει με την υφαλοκρηπίδα, τι θα γίνει στο αέρα και στο έδαφος, δίνουμε μάχη ακόμη για όλα αυτά. Οι αίτιοι αυτής της κατάστασης είναι αυτοί που κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της συνθήκης αυτής. Δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και έτσι, το πρόβλημα το αντιμετωπίζουμε τώρα εμείς. Εάν πετύχαινε η απόπειρα πραξικοπήματος, μάλλον θα έρχονταν μπροστά μας με μια συμφωνία χειρότερη από αυτή των Σεβρών».

Ταυτόχρονα, η εκπρόσωπος της Κομισιόν στις Βρυξέλλες θυμήθηκε και στην ουσία αναγνώρισε ότι υφίσταται «τσάμικο ζήτημα», απαντώντας σε σχετική ερώτηση τα ακόλουθα:
«Όπως εξήγησα, η Επιτροπή έχει λάβει θέση σε σχέση με την πρόθεση των δύο χωρών να συζητήσουν εκκρεμή ζητήματα, προκειμένου να ενδυναμωθούν περαιτέρω οι διμερείς τους σχέσεις. Η Επιτροπή δεν προχώρησε πέρα από αυτό, δεν πήρε καμία θέση για τις διμερείς σχέσεις».

Πριν λίγες ημέρες στο περιθώριο των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, είναι σαφές από το έγκυρο ρεπορτάζ συναδέλφων, ότι η Κύπρος και η Ελλάδα, βρίσκονται εν μέσω ενός ασφυκτικού κλοιού, για κλείσιμο του Κυπριακού, στα πλαίσια ενός σερβιρισμένου με νέο περιτύλιγμα σχεδίου Ανάν και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες.

Στα ενεργειακά σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από την Ουάσιγκτον, η Ελλάδα δέχεται πιέσεις να συμφωνήσει σε αγωγούς οι οποίοι αντίκεινται στα συμφέροντα της και μελλοντικά τα υπονομεύουν. Όλα αυτά τα ζητήματα περί αγωγών στον υποθαλάσσιο χώρο νότια της Κράτης συνδέονται και με την πολυσυζητημένη ΑΟΖ που ενώ νομικά θα ήταν πραγματική λύτρωση για τη χώρα, πολιτικά κρύβει τεράστιες παγίδες εις βάρος μας.

Η χώρα λόγω του προσφυγικού και της ερασιτεχνικής αντιμετώπισης του, αντιμετωπίζει προοδευτικά μια σοβαρή απειλή εθνικής αλλοίωσης.
Οι συμπτώσεις είναι πολλές και πολύ σοβαρές για να είναι απλά συμπτώσεις. Το γεγονός ότι όλα αυτά έχουν σκάσει ταυτόχρονα δημιουργεί συνθήκες για την έλευση μια «Τέλειας Καταιγίδας», η οποία μπορεί να οδηγήσει σε εθνική τραγωδία επικών διαστάσεων.

Όταν μάλιστα το σκηνικό αυτής της «Τέλειας Καταιγίδας», στήνεται σε μια στιγμή που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε απόλυτη διάλυση. Και σε μια στιγμή που έχει εκχωρηθεί το σύνολο βασικών πυλώνων της οικονομίας της σε ξένα χέρια και έχουν ξεπουληθεί τα πάντα, η κατάσταση έχει ξεφύγει από το επίπεδο του επικίνδυνου και έχει εισέλθει στο στάδιο της εθνικής τραγωδίας.

Ταυτόχρονα το πολιτικό σύστημα της χώρας αναλώνεται σε καθημερινή βάση με περιθωριακής σημασίας θέματα που παρά το γεγονός ότι κάποια από αυτά μπορεί να είναι σοβαρά, λίγο επηρεάζουν την ουσία της επικίνδυνης πορείας που έχει πάρει η χώρα.

Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας εξαθλιωμένη από την εποχή των μνημονίων ως επακόλουθο δεκαετιών διαβίωσης με δανεικά πάνω από τις πραγματικές δυνατότητες, αδυνατεί να αντιληφθεί πόσο μάλλον να ασχοληθεί με θέματα τα οποία απειλούν άμεσα το εθνικό συμφέρον και την ασφάλεια της χώρας.

Θέματα όπως η θρησκευτική συνείδηση, η αριστεία, η αξιοκρατία, τα οποία ούτως ή άλλως είχαν δεχθεί σοβαρό πλήγμα, δέχονται δριμύτατη επίθεση και λόγω της ζοφερής καθημερινότητας και απάθειας, κανείς δεν αντιδρά. Και όσοι εκφράζουν ανησυχία και τολμούν να επισημάνουν τους κινδύνους καταντούν να κάνουν διάλογο με τον ίδιο τους τον εαυτό και χαρακτηρίζονται και γραφικοί.

Η χώρα έχει καταντήσει ένα απέραντο λογιστικό γραφείο και για χρόνια αναλώνεται καθημερινά στο πότε θα πάρει την επόμενη δόση από τα δανεικά.

Είναι αδιανόητο τη στιγμή που υπάρχει όλο αυτό το σκηνικό γύρω από τα κομβικής σημασίας εθνικά συμφέροντα της χώρας, τα οποία είναι σαφές ότι απειλούνται, να μην έχει υπάρξει μια λεπτομερής συζήτηση σε επίπεδο Αρχηγών, συζήτηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά και μια σοβαρή ενασχόληση και προβληματισμός από τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Αναλογίζομαι το σεισμό που θα είχαν προκαλέσει οι χθεσινές δηλώσεις του Ερντογάν και της Κομισιόν, το παρασκήνιο και οι επερχόμενες εξελίξεις στο Κυπριακό, και άλλα κομβικής σημασίας θέματα, τη δεκαετία του 1990. Σήμερα δυστυχώς η χώρα και το πολιτικό της προσωπικό αναλώνεται σε ψευτοτσαμπουκάδες και θέματα ήσσονος σημασίας, που ελάχιστα έχουν να κάνουν με το μέλλον και την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους.

Ας ελπίσουμε αυτή η καταστροφική πορεία και η υπό διαμόρφωση «Τέλεια Καταιγίδα», να μην καταλήξει πέρα από την υφιστάμενη απώλεια κυριαρχίας και εθνικής συνείδησης και σε απώλεια εδάφους.

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΖΗΤΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ

ΑΘΗΝΑ: ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ

Η ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

• Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και Δημοσιογράφος.

http://mignatiou.com/2016/09/i-telia-kategida-the-perfect-storm-o-erntogan-oi-tsamides-to-kipriako-ke-i-apolia-ethnikis-sinidisis/

«Να μπορούν οι δανειολήπτες να αγοράσουν τα δάνειά τους στην τιμή των funds.»

Τις θέσεις του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος για τη διαδικασία πώλησης των κόκκινων δανείων περιγράφει, με επιστολή του προς το Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον υπουργό Οικονομίας Γιώργο Σταθάκη, ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας Κωνσταντίνος Κόλλιας.

Στο κείμενο υπογραμμίζεται ότι «απαιτείται ένα συγκεκριμένο πλέγμα μέτρων, που θα διασφαλίζει ότι ο οφειλέτης θα προστατεύεται από τον κίνδυνο να χάσει το σπίτι του και τονίζεται ότι είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο να δοθεί η δυνατότητα στο δανειολήπτη, ο οποίος πληροί ορισμένες προϋποθέσεις, να αγοράσει από την τράπεζα το δάνειό του στην τιμή, που έχει αυτή συμφωνήσει με τα funds. Δηλαδή, να δοθεί στο δανειολήπτη το δικαίωμα πρώτης προτίμησης. Μόνο, έτσι, θα διασφαλιστεί η προστασία του ακινήτου του και θα θωρακισθεί ο ίδιος και η κατοικία του».

Στην επιστολή γίνεται, επίσης, αναφορά σε μέτρα τόσο για τις εταιρείες του Δημοσίου όσο και για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν το δανεισμό τους.

Συγκεκριμένα, στην επιστολή αναφέρονται τα εξής:

Με αφορμή τη συζήτηση για το θεσμικό πλαίσιο πώλησης των κόκκινων δανείων σε επενδυτικά funds, αλλά και την αυτονόητη ανάγκη προστασίας του δανειολήπτη, το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας επισημαίνει τα εξής:

«Απαιτείται ένα συγκεκριμένο πλέγμα μέτρων, που θα διασφαλίζει ότι ο οφειλέτης θα προστατεύεται από τον κίνδυνο να χάσει το σπίτι του. Σε περίπτωση που ο δανειολήπτης έχει καταθέσεις ή άλλη περιουσία επαρκή, για να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις του, τότε θα πρέπει αυτή να χρησιμοποιείται για την αποπληρωμή του χρέους του, ενώ η όποια συμφωνία μεταξύ των δύο μερών πρέπει να περιλαμβάνει γενναία διαγραφή τόκων και προσαυξήσεων.

Σε περίπτωση που το εμπράγματο δικαίωμα οδεύει αναπόφευκτα σε πλειστηριασμό, με την είσπραξη του προϊόντος του πλειστηριασμού, να παύει κάθε απαίτηση της τράπεζας από τον οφειλέτη και τους εγγυητές, με διαγραφή του υπολειπόμενου ποσού.

Στη συγκεκριμένη διαδικασία, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο να δοθεί η δυνατότητα στο δανειολήπτη, ο οποίος πληροί ορισμένες προϋποθέσεις, να αγοράσει από την τράπεζα το δάνειό του στην τιμή, που έχει αυτή συμφωνήσει με τους επενδυτές. Το δικαίωμα πρώτης προτίμησης πρέπει να δοθεί στο δανειολήπτη. Μόνο, έτσι, θα διασφαλιστεί η προστασία του ακινήτου του και θα θωρακισθεί ο ίδιος και η κατοικία του.
AdTech Ad

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, τα ακίνητα αυτά θα καταλήξουν πακέτο σε funds, με αποτέλεσμα είτε ο δανειολήπτης να αγοράσει από το fund το δάνειό του σε τιμή αρκετά υψηλότερη από αυτή που το αγόρασε το fund από την τράπεζα είτε να χάσει το σπίτι του, αδυνατώντας να ανταποκριθεί στην τιμή που θα του ζητηθεί από το fund.

Υπενθυμίζεται, μάλιστα ότι, στην περίπτωση της Κύπρου, έχει συμφωνηθεί να δίνεται αυτή η δυνατότητα στο δανειολήπτη, γεγονός το οποίο αποτελεί δεδικασμένο-τετελεσμένη συμφωνία κράτους μέλους της Ε.Ε.

Προστασία ζητάει το επιμελητήριο να υπάρξει και για τις εταιρείες του Δημοσίου, που έλαβαν δάνεια με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδος πρέπει να είναι ρυθμιστής και εποπτική αρχή της όλης διαδικασίας.

Επιχειρηματικά δάνεια

Σε ό,τι αφορά τα επιχειρηματικά δάνεια, το επιμελητήριο ζητάει να εξασφαλιστεί η δυνατότητα στους υφιστάμενους μετόχους, εφόσον το επιθυμούν και έχουν τα απαιτούμενα κεφάλαια, να επενδύσουν και να αναδιαρθρώσουν την επιχείρησή τους.

Στόχος πρέπει να είναι να δοθεί η δυνατότητα στις βιώσιμες επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας, να ρυθμίζουν τα δάνειά τους κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μην απειλείται η συνέχιση των δραστηριοτήτων τους επ’ ωφελεία της διατήρησης των θέσεων εργασίας και της ανάτασης του παραγωγικού δυναμικού της χώρας».

«Η παρουσία των funds, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπορεί να βοηθήσει στον απεγκλωβισμό των επιχειρήσεων, για τις οποίες κρίνεται ότι είναι βιώσιμες, μετά τη ρύθμιση και την αναδιάρθρωση, μέσω των κεφαλαίων, που θα βάλουν» καταλήγει η επιστολή.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

https://kostasxan.blogspot.gr/2016/09/funds_29.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/vhzE+(%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82!)

«Η Κύπρος και οι «νέες πραγματικότητες».»

ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ

Το ξενοκίνητο ΠΡΙΟ Νορβηγίας πάει… Brookings για… λύση
Αφού απέτυχαν για 42 χρόνια να «επανενώσουν» την Κύπρο με την τουρκική διαιρετική διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, μιλούν τώρα για… τελευταία ευκαιρία

Το ξενοκίνητο γνωστό ΠΡΙΟ Νορβηγίας, με παράρτημα και στη Λευκωσία, πέραν των δραστηριοτήτων του στην Κύπρο να μας κάνει πλύση εγκεφάλου και να λύσει το «δικοινοτικό» μας πρόβλημα υπέρ της Τουρκίας, αφού πάσκισε και απέτυχε να προωθήσει το έκτρωμα Ανάν το 2004, χρηματοδοτούμενο από ξένες κυβερνήσεις, περιλαμβανομένων Βρετανίας, ΗΠΑ, Τουρκίας, Ε.Ε. κ.λπ, την Τετάρτη, 5 Οκτωβρίου, διοργανώνει συζήτηση για το Κυπριακό στο Brookings Institute στην Washington DC, με τίτλο «Λύεται το Κυπριακό; Ανάγκη για νέες πραγματικότητες» (Solving Cyprus? The need for new realities).

Η πρόσκληση αναφέρει ότι οι ομιλητές θα συζητήσουν νέες προσεγγίσεις για λύση της «κυπριακής διένεξης» (Cyprus conflict), όπου ο Harry Tzimitras, ο οποίος είναι ο πρόεδρος του ΠΡΙΟ Κύπρου, θα παρουσιάσει τα συμπεράσματα μιας νέας τους μελέτης.

Θα ακολουθήσουν παρατηρήσεις από την Diana Chigas, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Tuffs, ειδική, γράφει η ανακοίνωση, για επίλυση διαφορών, και από τον Andrew Novo, από το National Defence University, που θα προσφέρει προοπτικές.

Τη συζήτηση θα συντονίζει ο Kemal Kirisci, ο οποίος είναι ο υπεύθυνος του Τουρκικού Ευρωπαϊκού Προγράμματος στο Brookings Institute, TUSIAD, το οποίο είναι ο σύνδεσμος Τούρκων βιομηχάνων και επιχειρηματιών. Στη συνέχεια θα δεχθούν ερωτήσεις από το ακροατήριο.

Προσπάθησαν για λύση, αλλά…
Η ανακοίνωση επισημαίνει πως για δεκαετίες οι διεθνείς ενδιαφερόμενοι προσπάθησαν έντονα να επανενώσουν την ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή κοινότητα κάτω από μια διζωνική, δικοινοτική ομόσπονδη ομπρέλα και όλες οι προσπάθειες απέτυχαν, περιλαμβανομένου και του πρόσφατου σχεδίου Ανάν το 2004.

Αυτές οι διπλωματικές αποτυχίες συνεχίζουν να χειροτερεύουν τις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, εμποδίζουν τις σχέσεις Τουρκίας και Ε.Ε. και δυσκολεύουν τις σχέσεις Ε.Ε. και ΝΑΤΟ. Ο Harry Tzimitras και ο Mete Hatay, επίσης του ΠΡΙΟ Κύπρου, θα επεκταθούν, τονίζεται, στο πώς μπορεί να βρεθεί λύση μέσω περιφερειακών και διακρατικών πολιτικών διασυνδέσεων.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΠΡΙΟ, ο Harry Tzimitras, προτού αναλάβει στο ΠΡΙΟ, ήταν στο πανεπιστήμιο Bilgi της Κωνσταντινούπολης, όπου διηύθυνε το τμήμα τουρκο-ελληνικών σπουδών, σπούδασε στο London School of Economics, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα και διετέλεσε και στο πανεπιστήμιο του Cambridge.

Ο Mete Hatay είναι ανώτερος αξιωματούχος στο ΠΡΙΟ, πολιτικός αναλυτής, συγγραφέας από το 1985, είναι μεταξύ άλλων τακτικός ρεπόρτερ για το Ισλάμ στην Κύπρο, και αυτήν τη στιγμή συγγράφει με τη Rebecca Bryant βιβλίο για την περίοδο των θυλάκων των Tουρκοκυπρίων μεταξύ 1963-74 και για τη μετέπειτα μεταμόρφωση των θυλάκων στο μη αναγνωρισμένο κράτος.

Ο Andrew Novo είναι Βοηθός Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Μελετών στο Πανεπιστήμιο National Defense στην Ουάσιγκτον, με ειδικότητα στην ιστορία και πολιτική της Μεσογείου.

Η «Γκάρντιαν»
Παράλληλα με την πρόσφατη τριμερή στη Νέα Υόρκη υπήρξε και το άρθρο της Έλενα Σμιθ στη βρετανική «Γκάρντιαν», στις 24 Σεπτεμβρίου 2016, με τον επιτήδειο τίτλο «Υψηλά οι ελπίδες, μοναδική ευκαιρία για επανένωση της Κύπρου» – επιτήδειο, εφόσον η αναφορά στη λεγόμενη επανένωση δεν είναι τίποτε άλλο από κατάφωρη παραπλάνηση, στην πραγματικότητα σημαίνει αναγνώριση της διαίρεσης και έντεχνα αντικατέστησε, τόσο από ξένους όσο και δικούς μας διζωνικούς «επαναπροσεγγιστές», τη λέξη ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από την τουρκική εισβολή και κατοχή για απο-ενοχοποίηση της Τουρκίας.

Προπαγάνδα η «τελευταία ευκαιρία»
Επίσης να σημειωθεί ότι η επανειλημμένη χρήση της φράσης «τελευταία ευκαιρία» αποτελεί ένα όπλο προπαγάνδας, που χρησιμοποιούν μάλλον τα απολυταρχικά καθεστώτα και στοχεύει στο να εκφοβίσει τον λαό να δεχθεί απαράδεκτους όρους και σχέδια. Και, όμως, στην περίπτωση της Κύπρου χρησιμοποιήθηκε αδιάκριτα και διαχρονικά από διάφορους δικούς και ξένους, αρχής γενομένης από Βρετανούς Υπουργούς (1958), μέχρι σήμερα…

Η πρωτοβουλία του νορβηγικού ΠΡΙΟ να πάει τώρα στην αμερικανική πρωτεύουσα για να προωθήσει τις διαιρετικές και φιλοτουρκικές του θέσεις δεν μπορεί να μη συνδέεται με τις απαράδεκτες και φιλοτουρκικές δραστηριότητες του επίσης Νορβηγού Έιντε, με τις διάφορες συγκρούσεις συμφερόντων που έχει με τις διασυνδέσεις του με την Τουρκία, ειδικά μέσω του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ στο οποίο διατηρεί εξέχουσα θέση και για τις οποίες αποκαλύψαμε προ μηνών στη «Σημερινή».

Στο άρθρο της «Γκάρντιαν» προβάλλονται δηλώσεις από τους πιο κάτω, όπως:
Έσπεν Μπαρθ Έιντε, Νορβηγός, Ειδικός Αντιπρόσωπος του Γ.Γ. του ΟΗΕ: «Έχουμε ετοιμάσει τη συνάντηση πολύ καλά και δουλέψαμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα…».

Τούρκος Πρέσβης στην Ελλάδα Κερίμ Ουράς: «Θέλουμε να βρούμε λύση το συντομότερο δυνατό, και πιστεύουμε ότι μπορεί να επιτευχθεί εντός του 2016».

Χάρης Τσιμίτρας, ΠΡΙΟ Κύπρου: «Οι πιθανότητες για λύση, οι πιο καλές που είχαμε, αλλά το ερώτημα παραμένει για πόσον καιρό ακόμα».

Τζέιμς Κερ Λίντσεϊ, London School of Economics, εκδότης βιβλίου για δύο κράτη στην Κύπρο: «Αν αυτές οι συνομιλίες αποτύχουν, υπάρχει η πραγματική πιθανότητα η Τουρκία απλώς να ενσωματώσει τον βορρά. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος στην Κύπρο άκουσε πολλές φορές περί τελευταίας ευκαιρίας, αλλά η διαφορά είναι ότι αυτήν τη φορά είναι δυστυχώς η αλήθεια».
Hubert Faustmann, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας: «Η συνάντηση στη Νέα Υόρκη είναι ένδειξη ότι έφθασαν στο τέλος του δρόμου, αμφότερες οι πλευρές δεν μπορούν πλέον να συνεχίσουν δίχως έξωθεν μεσολάβηση».
Να σημειωθεί ότι στο άρθρο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ονομάζεται ως «ηγέτης των Ελληνοκυπρίων»…

Προηγούμενα κείμενα για το τι εστί ΠΡΙΟ Νορβηγίας :
«PRIO: Είναι ζήτημα (αν)αξιοπιστίας, (α)διαφάνειας και στατιστικών», του Δρος Μάριου Ευρυβιάδη, 9 Ιουνίου 2014 (www.mignatiou.com και «Φιλελεύθερος»)
«ΠΡΙΟ: Επιτακτική ανάγκη ο αγωγός μέσω Τουρκίας», της γράφουσας, «Σημερινή», 17 Ιουνίου 2014.

Η Τουρκία «κρύβει» τα βασανιστήρια
Εν τω μεταξύ, ανταπόκριση από τη Γενεύη στην τουρκική «Χουριέτ», ημερομηνίας 22 Σεπτεμβρίου, ενημερώνει ότι η Τουρκία ανέβαλε ταξίδι του ειδικού των Ηνωμένων Εθνών για βασανιστήρια, που επρόκειτο να πάει στην Τουρκία.

Ο εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ, Juan Mendez, στις 21 Σεπτεμβρίου επέκρινε την τουρκική απόφαση να αναβάλουν την επίσκεψή του, λέγοντας ότι αυτή στέλνει λανθασμένα μηνύματα μετά τις συλλήψεις που ακολούθησαν το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.

Η επίσκεψη του Juan Mendez είχε προγραμματιστεί για τις 10 με 14 Οκτωβρίου, όμως η Άγκυρα την ανέβαλε για τον Νοέμβριο ή Δεκέμβριο, σύμφωνα με ανακοίνωση του γραφείου του εμπειρογνώμονα. Η αποστολή του Mendez λήγει την 31η Οκτωβρίου και ο ίδιος τονίζει ότι, υπό το φως των χιλιάδων συλλήψεων, των ισχυρισμών για κακές συνθήκες στα κρατητήρια, η επίσκεψή του είναι τεράστιας σημασίας και κάλεσε την Τουρκία να δώσει ελεύθερη πρόσβαση στον αντικαταστάτη του στους τόπους όπου κρατούνται άνθρωποι.

Η απάντηση της Τουρκίας, σύμφωνα με εκπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών, ήταν πως «είναι πολύ απασχολημένη να αφιερώσει χρόνο για την επίσκεψη», και αυτό ενώ η Διεθνής Αμνηστία δηλώνει ότι έχει έγκυρες πληροφορίες για παραβιάσεις και βασανιστήρια, τα οποία αρνείται η Τουρκία.

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ

http://www.sigmalive.com/simerini/politics/367027/i-kypros-kai-oi-nees-pragmatikotites

«»Ο Δεκάλογος του πατριωτισμού…»»

 

-Όποιος είναι αληθινός πατριώτης, ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει Ελλάδα, τι σημαίνει πατρίδα, τι σημαίνει Έθνος. Από το 1911 μας το έχει διευκρινίσει ένας μεγάλος της λογοτεχνίας μας, ο Γρηγόρης Ξενόπουλος, όταν έγραψε και δημοσίευσε το δεκάλογο του πατριωτισμού.

Ο Δεκάλογος του Πατριωτισμού*

-1. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος βρίσκεται πολύ μακριά από τους λόγους, τα ζήτω, τις σημαίες, τις μουσικές, τα κανόνια.

-2. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος δεν είναι η συγκίνηση της στιγμής, που σβήνει σαν την σπίθα. Είναι ένα βαθύ ποτάμι, που κυλάει βουβό.

-3. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι – σαν κάθε αγάπη – έργο, θυσία. Σκοπός της είναι να κάμει την πατρίδα σου μεγάλη.

-4. Το μεγαλείο της πατρίδος δεν το κάνουν ούτε οι πολλοί τόποι, ούτε τα πολλά εκατομμύρια των ανθρώπων της. Το κάνουν η μόρφωση, η
εργατικότητα, η ευτυχία και το μεγαλείο των ανθρώπων της.

-5. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος όχι μόνο δεν γεννά μίσος για τις άλλες πατρίδες, αλλά και ζητεί πρώτα απ” όλα να σέβεσαι και το ξένο πατριωτισμό. Καμία πατρίδα δεν είναι απολύτως ανώτερη από τις άλλες. Για σένα είναι ανώτερη η δική σου, για τον ξένο η δική του. Όπως για τον εαυτό σου, έτσι και για την πατρίδα σου, ποτέ μην επιδοκιμάζεις να αδικεί τις άλλες πατρίδες.

-6. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος – δηλαδή ενός μικρού μέρους της ανθρωπότητος – υποχωρεί όπου έρχεται εις σύγκρουσην με την αληθινή αγάπη όλης της ανθρωπότητος. Όπως δεν σ” εμποδίζει να εκτιμάς ή να αγαπάς ξένους, έτσι δεν σ” εμποδίζει – σε συμβουλεύει μάλιστα να πολεμάς και να μισείς πολλούς ανθρώπους της πατρίδος σου αν είναι κακοί. Και την πατρίδα σου να την φαντάζεσαι πώς την αποτελούν πολύ περισσότερο οι πολλοί, οι πτωχοί, ο λαός, όσοι εργάζονται και υποφέρουν πολύ και απολαύουν λίγο ή διόλου, παρά οι ολίγοι, εκείνοι που απολαύουν χωρίς να εργάζονται.

-7. Πολύ μεγαλύτερη αγάπη για την πατρίδα από το να σκοτωθείς γι” αυτή, είναι να ζήσεις γι” αυτή. Ν” αφιερώσεις όσο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου μπορείς (όλο είναι αδύνατο) γι” αυτή.

-8. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος αρχίζει από την αγάπη του εαυτού σου, την αγάπη που σε κεντρίζει να γίνεσαι ολοένα καλύτερος και ανώτερος, ν” ανεβαίνεις ολοένα περισσότερο στο ψηλό και απότομο βουνό του μεγαλείου.

-9. Το φύτευμα δένδρων ωφελεί την πατρίδα σου και σένα. Το ξερίζωμα, όμως, της αμαθείας, της κουταμάρας, των σκουριασμένων ιδεών ακόμα περισσότερο ωφελεί την πατρίδα σου, σένα μπορεί συνήθως να σε βλάψει. Όσο πόλεμο κι αν σου κάνουν η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι να ξεριζώνεις, όπου χρειάζεται.

-10. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι ένα από τα πιο ευγενικά αισθήματα της καρδίας. Γι” αυτό ίσως και σπάνιο. Η ψεύτικη αγάπη της πατρίδος είναι από τα πιο πρόστυχα. Γι” αυτό ίσως και πολύ συχνό.

-*Δημοσιεύτηκε στις 9 Απριλίου 1911 στο περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων» από τον Γρηγόρη Ξενόπουλο με το ψευδώνυμο «Φαίδων».!!!

Πηγή:
Fileas Fong
ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ

«Ποινική δίωξη άσκησε ο εισαγγελέας Ξάνθης κατά του «Ψευτομουφτή» Ξάνθης Αχμέτ Μετέ.»

 

Ποινική δίωξη άσκησε σύμφωνα με την ιστοσελίδα «ΜΑΧΗΤΗΣ» ο εισαγγελέας Ξάνθης κατά του «Ψευτομουφτή» Ξάνθης Αχμέτ Μετέ και του ιμάμη Ερκαν Αζίζογλου του οικισμού Γλαύκη για το περιστατικό της κηδείας του άτυχου στρατιώτη Αχμέτ Κατουνλού τον περασμένο Ιούλιο. Πιο αναλυτικά, τον περασμένο Ιούλιο ο άτυχος στρατιώτης Αχμέτ Κατουνλού πνίγηκε εν ώρα υπηρεσίας στο ΚΑΥΥ Κεραμωτής.
Το φέρετρο του αποθανόντος μεταφέρθηκε στην οικία της οικογενείας του στο χωριό Γλαύκη,  όπου συγγενείς και φίλοι θρήνησαν τον θάνατο του νεαρού στρατιώτη και προετοιμάζονταν να μεταφέρουν το φέρετρο στο νεκροταφείο, όπου ο  Αχμέτ Κατουνλού θα κηδευόταν με Στρατιωτικές Τιμές συνοδεία στρατιωτικού αγήματος
Την ώρα που ο Μουφτής Σινίκιογλου έψαλε και συμπαραστεκόταν στην οικογένεια του νεκρού στρατιώτη, εισήρθε στην οικία ο Μετέ μαζί με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης Χουσείν Ζειμπέκ, τον Δήμαρχο Μύκης Καπζά Τζεμήλ, τον Πρόεδρο της ΤΕΞ Κουρτ Αχμέτ και τον Πρόεδρο του Τουρκικού κόμματος DEB  Μουσταφά Τσαβούς και απαίτησε να μετακινηθεί η ελληνική σημαία από το φέρετρο του νεκρού στρατιώτη, να φύγει ο Στρατός από τον χώρο της οικίας του νεκρού και να απομακρυνθεί ο Μουφτής Σινίκιογλου.
Εν συνεχεία και αφού αφαίρεσαν την ελληνική σημαία παρουσία των συγγενών και του Στρατού, μετέφεραν το φέρετρο στο νεκροταφείο συνοδεία τουρκικών τηλεοπτικών καναλιών και ΜΜΕ, όπου και τελικά ετάφη ο νεκρός.
Στο νεκροταφείο είχε μεταφερθεί και το άγημα το οποίο απέδωσε τιμές στον νεκρό, χωρίς όμως την ελληνική σημαία επί του φέρετρου όπως προστάζει το πρωτόκολλο.
Aπό την προκαταρκτική που ακολούθησε, προέκυψαν σοβαρά ποινικά αδικήματα για τον Μετέ και τον Αζίζογλου και πιο συγκεκριμένα:
α). Της αντιποίησης αρχής, για τον Αχμέτ Μετέ ο οποίος εμφανίστηκε στο χώρο της κηδείας με την ιδιότητα του «μουφτή» Ξάνθης και ηθική αυτουργία σε γεγονότα που διατάραξαν την έννομη τάξη και ήταν ο ηθικός αυτουργός στο να εκδιωχθεί ο Νόμιμος Μουφτής Ξάνθης Σινίκογλου από το χώρο της κηδείας
β). Της διασποράς διχόνοιας και διέγερσης σε μίσος, αναμόχλευση παθών, εξύβριση, βιαιοπραγία κλπ σε βάρος του Ιμάμης της Γλαύκης που ήταν αυτός που όχι μόνο έβρισε και βιαιοπράγησε κατά του Νόμιμου Μουφτή, αλλά και διέσπειρε την διχόνοια και το πάθος στο πλήθος προκειμένου να τον εκδιώξουν βιαίως από το χώρο της κηδείας, ενώ απαγόρευσε το να τοποθετηθεί η Ελληνική σημαία στο φέρετρο του αδικοχαμένου Έλληνα Στρατιώτη
Η δίκη του Ψευτομουφτή Ξάνθης και του Ιμάμη Ερκαν Αζιζογλου κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει στη Θεσσαλονίκη ή την Λάρισα.
http://www.viadiplomacy.gr/piniki-dioxi-askise-o-isangeleas-xanthis-kata-tou-pseftomoufti-xanthis-achmet-mete/

http://greeknation.blogspot.gr/2016/09/blog-post_408.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/AWnF+(%CE%95%CE%98%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%91+%CE%98%CE%95%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%91-%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%91)

«Πλήρης ασυλία για τους εμπειρογνώμονες του Υπερταμείου Δημόσιας Περιουσίας.»

Μετά την «ασυλία» που παρασχέθηκε με τον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του νέου Υπερταμείου για τη δημόσια περιουσία, νέα ρύθμιση παράσχει τώρα πλήρη προστασία από ποινικές και αστικές ευθύνες και στους εμπειρογνώμονες που κάνουν εισηγήσεις στην Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.

Η διάταξη (άρθρο 20) του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης με το οποίο εναρμονίζεται το εθνικό δίκαιο με ευρωπαϊκή οδηγία για το έγκλημα στον κυβερνοχώρο, που ψηφίζεται σε λίγη ώρα στην Ολομέλεια της Βουλής, πυροδότησε έντονες αντιδράσεις από μερίδα βουλευτών της αντιπολίτευσης, που έκαναν λόγο για επικίνδυνη και υπερβολική ρύθμιση.
Την επέκταση της «ασυλίας» και στους εμπειρογνώμονες του υπερταμείου, στηλίτευσε ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Βασίλης Κεγκέρογλου, σημειώνοντας: «Αν ήταν λελογισμένη η προστασία να τη δεχτούμε. Αλλά δεν μπορεί να είναι εν λευκώ. Εν λευκώ έγκλημα και τους λέμε εκ των προτέρων αθώοι; Δεν γίνεται».

«Η ασυλία αυτή στους εμπειρογνώμονες του Υπερταμείου θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για ασυλία και σε άλλες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στις τράπεζες και στο τέλος θα στηθεί ένα μεγάλο πάρτι», προειδοποίησε από την πλευρά του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ένωσης Κεντρώων, Γιώργος Καρράς, αναφέρει η Ημερησία.

Η επίμαχη ρύθμιση του νομοσχεδίου προβλέπει συγκεκριμένα ότι: «Οι εμπειρογνώμονες, τα μέλη Συμβουλίων Εμπειρογνωμόνων ή τα μέλη άλλων γνωμοδοτικών οργάνων της Εταιρίας και των άμεσων θυγατρικών της δεν υπέχουν σε αστική ή ποινική ευθύνη για γνωμοδοτήσεις τους. Εφόσον οι τελευταίες έχουν συνταχθεί σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες ή τα οριζόμενα στους εσωτερικούς κανονισμούς και τα καταστατικά τους, γεγονός που τεκμαίρεται αν έχει ακολουθήσει θετικός έλεγχος του Ελεγκτικού Συνεδρίου».

http://mignatiou.com/2016/09/pliris-asilia-gia-tous-empirognomones-tou-ipertamiou-dimosias-periousias/#more-158292

«Stupid is as stupid does…»

Stupid is as stupid does…

This is factually (and historically) correct – and fully verifiable:

 

In 732 A.D. the Muslim Army, which was moving on Paris, was defeated

and turned back at Tours, France, by Charles Martell.

 

In 1571 A.D. the Muslim Army/Navy was defeated by the Italians and

Austrians as they tried to cross the Mediterranean to attack southern

Europe in the Battle of Lepanto.

 

In 1683 A.D. the Turkish Muslim Army, attacking Eastern Europe, was

finally defeated in the Battle of Vienna by German and Polish

Christian Armies.

This war has been going on for 1,400 years, and half of the

politicians don’t even know it.  If these battles had not been won, we might be speaking Arabic and Christianity could be non-existent; Judaism certainly would not exist.

 

Reflecting: A lot of Americans have become so insulated from reality

that they imagine that America can suffer defeat without any

inconvenience to themselves. Pause a moment and reflect back.

 

Let’s look at the recent past

1. In 1968, Bobby Kennedy was shot and killed by a Muslim male.
2. In 1972, at the Munich Olympics, Israeli athletes were kidnapped

and massacred by Muslim males.

3. In 1972, a Pan Am 747 was hijacked and eventually diverted to Cairo

where a fuse was lit on final approach. Shortly after landing it was blown up by Muslim males.

4. In 1973, a Pan Am 707 was destroyed in Rome, with 33 people killed,

when it was attacked with grenades by Muslim males.

5. In 1979, the US embassy in Iran was taken over by Muslim males.
6. During the 1980’s a number of Americans were kidnapped in Lebanon by Muslim males.
7. In 1983, the US Marine barracks in Beirut was blown up by Muslim males.
8. In 1985, the cruise ship Achille Lauro was hijacked and a 70-year

old American passenger was murdered and thrown overboard in his

wheelchair by Muslim males.

9. In 1985, TWA flight 847 was hijacked at Athens, and a US Navy

diver trying to rescue passengers was murdered by Muslim males.

10. In 1988, Pan Am Flight 103 was bombed by Muslim males.
11. In 1993, the World Trade Center was bombed the first time by Muslim males.
12. In 1998, the US embassies in Kenya and Tanzania were bombed by Muslim males.
13. On 9/11/01, four airliners were hijacked; two were used as

missiles to take down the World Trade Centers and of the remaining

two, one crashed into the US Pentagon and the other was diverted and

crashed by the passengers. Thousands of people were killed by Muslim

males.

14. In 2002, reporter Daniel Pearl was kidnapped and beheaded by – you guessed it – a Muslim male. (Plus two other American journalists who were just recently beheaded).
15. In 2013, the Boston Marathon bombing resulted in 4 Innocent

people, (including a child) being killed and 264 people injured by

Muslim males.

Is there a pattern to justify profiling?

Is the purpose to never offend anyone, including fanatics intending to kill us, above all purpose?

So, ask yourself «Just how stupid are we???»

Who wants to thwart common sense, and feel ashamed of themselves – if they have any such sense?

Who wants to thwart common sense, and feel ashamed of themselves – if they have any such sense?

They conduct random searches of 80 plus people, little kids, airline pilots with proper identification, but lest we be guilty of profiling.

 

As the writer of the award winning story “Forrest Gump » so aptly put

it, «Stupid Is as Stupid Does.»

IN PEOPLES SILENCE NOTHING SOUNDS AS BEAUTIFUL AS THE MUSLIM EVENING PRAYERS FROM THE TOWER.

WAKE UP AMERICA!!!

Nikiforos 

«Το φάντασμα της «Lehman» πάνω από τις ευρωπαϊκές τράπεζες-Φόβος για ατύχημα.»

Στις αρχές Ιουλίου του 2016, σε μια στιγμή που η κρίση στo ιταλικό τραπεζικό σύστημα είχε αρχίσει να δείχνει «τα δόντια» της, ο πρωθυπουργός της χώρας προχώρησε σε μια περίεργη δήλωση. Τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως. «Αν αυτό το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων (σσ. των ιταλικών τραπεζών) είναι σημαντικό, τότε το ερώτημα για τα παράγωγα σε άλλες τράπεζες, μεγάλες τράπεζες, είναι εκατό φορές πιο σημαντικό» είχε δηλώσει ο Ματέο Ρέντσι.

 

 

H δήλωση του κ. Ρέντσι αποτελούσε μια ευθεία αναφορά στην μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, την Deutsche Bank. Πλήθος αναλυτών εκτιμούσε τότε ότι ο γερμανικός τραπεζικός κολοσσός είχε έκθεση πολλών τρισεκατομμυρίων στην αγορά παραγώγων. Εκείνη την περίοδο, βεβαίως, στο μάτι του κυκλώνα βρισκόταν ο ιταλικός τραπεζικός τομέας, ο οποίος θεωρείτο ως μια «ωρολογιακή βόμβα» στην καρδιά της ευρωζώνης, με 360 δισ. ευρώ σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Πρόκειται για ένα νούμερο που είναι μακράν το μεγαλύτερο στην Ε.Ε.

 

 

Και μπορεί ο ιταλός πρωθυπουργός να επεδίωκε την προώθηση ενός σχεδίου κρατικής ενίσχυσης των ιταλικών τραπεζών, συγκεντρώνοντας τα πυρά και τα δηκτικά σχόλια υψηλόβαθμων γερμανών αξιωματούχων που παρέπεμπαν στην οδηγία BRRD (σσ. την οδηγία που προβλέπει bail-in σε περίπτωση που προκύψει ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης τραπεζικών ιδρυμάτων), η ιστορία ωστόσο φαίνεται ότι λειτούργησε με μια μεγάλη δόση ειρωνείας, αν όχι πανουργιάς.

 

 

Η ελεύθερη πτώση που σημειώνει τους τελευταίους μήνες η μετοχή της Deutsche Bank, εν μέσω ανησυχιών για την κεφαλαιακή της επάρκεια, οδήγησε -σύμφωνα με τη Die Zeit- τη γερμανική κυβέρνηση στην κατάρτιση ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης για τη διάσωσή της. Ένα μάλιστα από τα ακραία σενάρια που φαίνεται πως εξετάζονται περιλαμβάνει ανακεφαλαιοποίηση με συμμετοχή του γερμανικού κράτους κατά 25%.

 

 
Στην κατάρτιση ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης για τη διάσωση του τραπεζικού κολοσσού Deutsche Bank φέρεται να προχωρά η γερμανική κυβέρνηση, σύμφωνα με την Die Zeit

 
Αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης οι ευρωπαϊκές τράπεζες;

 

 

Μολονότι το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών έσπευσε να διαψεύσει το σχετικό δημοσίευμα, οι εξελίξεις προοιωνίζονται ότι οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες τείνουν να εξελιχθούν στον «αδύναμο κρίκο» της ευρωζώνης.

 

 

Ενδεικτικά είναι τα σχόλια του «αφεντικού» της Credit Suisse Tidjane Thiam, ο οποίος ήρθε να προστεθεί στη μεγάλη λίστα των οικονολόγων που προειδοποιούν πως το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. «Οι ευρωπαϊκές τράπεζες βρίσκονται σε μια πολύ εύθραυστη κατάσταση, με τις μετοχές τους να “χορεύουν” έντονα, στη βάση πολύ λίγων, σχετικά, πληροφοριών» δήλωσε ο Thiam, όπως αναφέρουν οι Financial Times.

 

 

Ο επικεφαλής της Credit Suisse προχώρησε ωστόσο ένα βήμα παραπέρα και αναφέρθηκε στο ίδιο το επιχειρηματικό μοντέλο που ακολουθούν τα τραπεζικά ιδρύματα. «Υπάρχει πλέον μια θεμελιώδης αμφιβολία ως προς το εάν ο τομέας διαθέτει ακόμη ένα βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο ερώτημα».

 

 

Είχαν προηγηθεί δηλώσεις του Λόρδου Λαμόντ, ο οποίος προειδοποίησε τη Τρίτη ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για το μέλλον της ΕΕ. «Υπάρχουν πολλές, πάρα πολλές κρίσεις που θα μπορούσαν να είναι πιθανώς πολύ επικίνδυνες για την ΕΕ. Η μεγαλύτερη είναι μια τραπεζική κρίση» τόνισε κατά τη διάρκεια συζήτησης στο Institute of Directors (IoD) Annual Convention. Για να προσθέσει ότι το γερμανικό και το ιταλικό τραπεζικό σύστημα είναι εκείνα που θέτουν τη μεγαλύτερη απειλή.

 

 

Για το ζήτημα τοποθετήθηκε εμμέσως και ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι τις προηγούμενες ημέρες, τονίζοντας ότι η αιτία για τα περιορισμένα κέρδη του τραπεζικού τομέα δεν είναι η πολιτική των χαμηλών επιτοκίων που ακολουθεί η κεντρική τράπεζα της ευρωζώνης, αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά τραπεζικά ιδρύματα. Μιλώντας σε συνέδριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Συστημικού Ρίσκου στη Φρανκφούρτη, ο κ. Ντράγκι υποστήριξε ότι ο τραπεζικός τομέας έχει ξεπεράσει τις κεφαλαιαγορές και τόνισε πως ο βασικός παράγοντας για τα χαμηλά επίπεδα κέρδους στον τομέα είναι ο μεγάλος αριθμός των τραπεζών.

 

Κάτι τρέχει στο Βερολίνο

Αίσθηση προκάλεσε την Τετάρτη δημοσίευμα της γερμανικής Die Zeit, σύμφωνα με το οποίο η γερμανική κυβέρνηση και οι αρμόδιες αρχές χρηματοπιστωτικής εποπτείας καταρτίζουν ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για τη Deutsche Bank. Η τραπεζική ναυαρχίδα της Γερμανίας δέχεται σοβαρές πιέσεις πανταχόθεν τις τελευταίες ημέρες, με τη μετοχή της να έχει χάσει πάνω από 50% από την αρχή του χρόνου.

 

 

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι σε Βερολίνο, Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη επεξεργάζονται στην παρούσα φάση το σχετικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Αυτό θα τεθεί σε ισχύ σε περίπτωση που η Deutsche Bank χρειαστεί επιπρόσθετα κεφάλαια για να επιλύσει τις πολυάριθμες νομικές της διαμάχες και δεν μπορέσει να αντλήσει τα απαιτούμενα κεφάλαια από τις αγορές.

 

 

Εντός της γερμανικής κυβέρνησης εκφράζονται φόβοι ότι αυτό μπορεί να συμβεί εάν το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης επιμείνει στην αξίωσή του για την καταβολή προστίμου ύψους 14 δισ. δολαρίων εκ μέρους της γερμανικής τράπεζας για αγοραπωλησίες τοξικών ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, στο διάστημα πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η τράπεζα διαθέτει «δίχτυ ασφαλείας» μόλις 5,5 δις ευρώ για πιθανές νομικές περιπέτειες. Την ίδια ώρα η χρηματιστηριακή αξία της Deutsche Bank ανέρχεται σε μόλις 14,6 δις ευρώ.

 

 

Όπως αναφέρει η Deutsche Welle, τα πιθανά μέτρα που προκρίνονται βάσει του σχεδίου διάσωσης είναι η πώληση μέρους της δραστηριότητας της Deutsche Bank σε άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Σε εξαιρετική περίπτωση θα μπορούσε να υπάρξει και άμεση κρατική παρέμβαση. Μέλη της γερμανικής κυβέρνησης προκρίνουν την ενεργοποίηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού που προβλέπεται για την εξυγίανση προβληματικών τραπεζών. Αυτό προϋποθέτει όμως και ένα bail-in, τη διάσωση δηλαδή και εκ των έσω, με τη συμμετοχή των μετόχων και των πελατών της τράπεζας, κάτι που θα οδηγούσε πιθανότατα σε νέα αναταραχή στις χρηματαγορές. Γι΄ αυτό και συζητείται επίσης το ενδεχόμενο συμμετοχής του κράτους ύψους 25%.

 

 

Το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών έσπευσε πάντως να διαψεύσει το σχετικό δημοσίευμα το μεσημέρι της Τετάρτης. «Η κυβέρνηση δεν ετοιμάζει κάποιο σχέδιο διάσωσης. Τέτοιου είδους εικασίες δεν έχουν βάση», αναφέρεται στην ανακοίνωση του υπουργείου. Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες που επικαλείται η Zeit, η γερμανική κυβέρνηση εξακολουθεί να ελπίζει ότι η τράπεζα θα εξέλθει από την κρίση χωρίς να χρειαστεί βοήθεια.

 

 
Από την Deutsche Bank στην Commerzbank;

 

 

Εν τω μεταξύ, σταθερά πτωτικά κινείται και η μετοχική αξία της δεύτερης μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας, της Commerzbank. Η τιμή της μετοχής του δεύτερου σε μέγεθος γερμανικού τραπεζικού ομίλου απώλεσε 35% της αξίας της από την αρχή του τρέχοντος έτους, σύμφωνα με όσα αναφέρει η Deutsche Welle.

 

 

Οι ειδήσεις αυτές έχουν τροφοδοτήσει σενάρια περί επικείμενης αναδιάρθρωσης της τράπεζας, οδήγησαν σε νέα σημαντική πτώση της μετοχής της.

 

 

Όπως τονίζει η DW, η τράπεζα σκοπεύει να προβεί σε περικοπή του 20% του προσωπικού της, κάτι που αντιστοιχεί σε περίπου 9.000 στελέχη. Το 2015, η Commerzbank πλήρωσε για πρώτη φορά από το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης μερίσματα στους μετόχους της. Κάτι που, από ό,τι όλα δείχνουν, δεν θα επαναληφθεί.

 

 
Οι ιταλικές τράπεζες σε νέες περιπέτειες

 

 

Μπορεί το βλέμματα όλων να είναι στραμμένα στο Βερολίνο, ωστόσο και στη Ρώμη οι ιταλικές τράπεζες δεν αποκλείεται να μπουν σε νέες περιπέτειες την επόμενη περίοδο. Αρκεί να σημειωθεί ότι από την αρχή του χρόνου οι μετοχές των ιταλικών τραπεζών έχουν χάσει σχεδόν το μισό της αξίας τους.

 

 

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters, πριν από μερικές ημέρες, το οποίο επεκαλείτο τρεις αξιωματούχους της ευρωζώνης, οι ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές αναμένουν ότι η ιταλική τράπεζα Monte dei Paschi di Siena θα πρέπει να στραφεί στην κυβέρνηση για στήριξη.

 

 

Δύο μήνες αφότου η τράπεζα με έδρα της Σιένα ανακοίνωσε έκτακτο σχέδιο για την άντληση κεφαλαίων 5 δισ. ευρώ, υπάρχουν έντονες ανησυχίες μεταξύ ευρωπαίων αξιωματούχων ότι οι απαιτούμενοι πόροι δεν θα βρεθούν. Σύμφωνα με το Reuters, οι αρχές της ευρωζώνης εξετάζουν κατά πόσον η τράπεζα θα χρειαστεί κρατική ενίσχυση, δεδομένων των πληροφοριών για χαμηλό ενδιαφέρον συμμετοχής στην πρόταση της τράπεζας.

 

 

«Υπάρχει σίγουρα ένα ρίσκο εφαρμογής στην άντληση κεφαλαίων» δήλωσε ένας αξιωματούχους. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι η αξία της τράπεζας ανέρχεται περίπου στο ένα ένατο του στόχου των 5 δισ. ευρώ, λειτουργώντας αποτρεπτικά για τους επενδυτές.

 

 

Οι ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές αναμένουν ότι η ιταλική τράπεζα Monte dei Paschi di Siena θα πρέπει να στραφεί στην κυβέρνηση για στήριξη, αναφέρει δημοσίευμα του Reuters

 
«Μια προληπτική ανακεφαλαιοποίηση από το ιταλικό κράτος» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει οποιαδήποτε υστέρηση στην άντληση κεφαλαίων από τους ιδιώτες επενδυτές.

 

 

Εξελίξεις αναμένονται και στην μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας, την UniCredit. Σύμφωνα με τους Financial Times, η UniCredit έθεσε την 13η Δεκεμβρίου ως ημερομηνία που θα ανακοινώσει τα σχέδια της για αύξηση του κεφαλαίου της.

 

 

Η ανακοίνωση θα γίνει εννέα ημέρες μετά το κρίσιμο δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση στη χώρα, ένα δημοψήφισμα που σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές θα κρίνει και το πολιτικό μέλλον του Ματέο Ρέντσι

Κέρδος online

«Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια.»

Ο Ιωάννης Καποδίστριας γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος – Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β’. Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d’ Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606. Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού – χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου. Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών. Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας. Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα». Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803. Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει. Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός. Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση. Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατούσαν στην Επανάσταση του ’21. Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α’. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας. Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε τις βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του Αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων. Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822. Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά. Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας. Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος. Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το Ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλότερη από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης. Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση. Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843. Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του Ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία. Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή. Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της. Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας. Ο Καποδίστριας ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα. Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη. Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα. Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας. Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο Ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα Ελλάς και την κορβέτα Ύδρα (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν. Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους. Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων. Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης. Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831. Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος. Η Ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).

Πηγή: sansimera.gr –

http://apocalypsejohn.com/dolofonia-tou-ioanni-kapodistria/#sthash.XMZNW2z5.LikCj3Qp.dpuf

«Είναι τώρα ο Σοιμπλε, κίνδυνος ή ελπίδα για την Ευρωπαϊκή Ένωση;»

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Η έκδηλη ανησυχία ανάμεσα στους αξιωματούχους από το «αρχηγείο του Βόλφγκαγκ Σόιμπλε», θυμίζει με πολλές αναλογίες εκείνη του «επιτελείου του Αδόλφου Χίτλερ», λίγο πριν χάσει τον πόλεμο! Ο πόλεμος έχει χαθεί, οι σύμμαχοι είναι στο Bερολίνο, και αυτός ετοιμάζει αντεπίθεση! Θα τα καταφέρει;

Η χρηματιστηριακή κατάρρευση της Deutsce bank φαίνεται ότι οδηγεί σε τεράστια ενδογενή-Ευρωπαική σύγκρουση. Ενδεικτικό του εκνευρισμού, είναι ότι ο Σόιμπλε φαίνεται ότι είναι στην ευθεία σύγκρουσης και με τον Ντράγκι, τον αρχιερέα της ποσοτικής χαλάρωσης που ο ίδιος τοποθέτησε με τις ευλογίες του εκεί. Γιατί όμως ο Σόιμπλε επιθυμεί να σταματήσει η ποσοτική χαλάρωση και να οδηγηθεί όλη η Ευρώπη σε ένα «νέο μεγάλο σχέδιο»; Ενδιαφέρεται άραγε για την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ, όταν οι πολιτικές του οδήγησαν σε φτωχοποίηση και πτώση ανταγωνιστικότητας το 1/3 των χωρών της ΕΕ, όπως την Ελλάδα που βρέθηκε κάτω από τη…Μποτσουανα στον τελευταίο πίνακα παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας;

Κατ’ αρχήν, είτε μας αρέσει, είτε όχι , για ένα πράγμα πρέπει κάποιος να επαινέσει τον Σόιμπλε. Για την αποφασιστικότητά του να εφαρμόζει πολιτικές, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις. Είναι επίσης σωστό να πει κάποιος ότι πολλά από εκείνα που το επιτελείο του βλέπει και προτείνει δεν είναι απαραίτητα λαθεμένα. Η νομοθεσία, για παράδειγμα, περί bail-in μπορεί να αποτελέσει εργαλείο που θα σώσει χώρες από τεράστια προγράμματα λιτότητας. Όμως όταν το σπίτι του καίγεται από χρεοκοπίες, σκάνδαλα, τύπου Φολκσβαγκεν, Ζημενς και Ντοιτσεμπανκ, και υπανάπτυξη, και πιστεύει ότι η ίδια συνταγή που οδήγησε σε κρίση θα φέρει την ανάπτυξη, είναι κάποιος να αναρωτιέται αν υπάρχει λογική στο τελευταίο του σχέδιο και τι μπορεί να καταφέρει. Είναι λεπτή η γραμμή, και μερικές φορές δυσδιάκριτη, ανάμεσα στην ευφυΐα και την παράνοια! Και μετά από 8 χρόνια υπανάπτυξης της Γερμανοκρατούμενης Ευρώπης, σε μια ΕΕ όπου ο Σόιμπλε ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις ακόμη και σε άλλες χώρες, όπως στην Ελλάδα, αξίζει να δούμε μήπως η εμπειρία έκανε το «ιερό αυτό τέρας», τελικά σοφότερο!

Σε συνέντευξή του στην Γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο Σόιμπλε δήλωσε ότι τα επιτόκια στην ΕΕ είναι πολύ χαμηλά και  οδηγούν σε σημαντικό και εμπεριστατωμένο προβληματισμό, κάτι απόλυτα σωστό. Όπως είπε, η ανάπτυξη θα αυξήσει τα επιτόκια, και για να υπάρχει ανάπτυξη πρέπει οι κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε μείωση του…χρέους τους! Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ υπονόησε ότι η εκπόνηση ενός μεγάλου πανευρωπαϊκού προγράμματος λιτότητας θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη αντοχή στις οικονομικές κρίσεις. Ουσιαστικά, ο στόχος, όπως διαφαίνεται από τα συμφραζόμενα, διότι ο Σοιμπλε εξακολουθεί να είναι πολιτικός, και γι αυτό μιλάει με πλάγιο τρόπο, είναι ότι ένας συνδυασμός λιτότητας και αύξησης επιτοκίων θα οδηγούσε σε υγιή ανάπτυξη, καθώς υπονόησε ότι τα μικρά επιτόκια που δημιουργήθηκαν από την ποσοτική χαλάρωση και τις κινήσεις μείωσης επιτοκίων ευθύνονται για την κρίση στις…τράπεζες και επίσης αυτά ευθύνονται ακόμη και για την…. άνοδο του ακροδεξιού κόμματος στην Γερμανία!

<a href=»http://adserver.adtech.de/adlink/3.0/1370/6319091/0/170/ADTECH;loc=300″ target=»_blank»><img src=»http://adserver.adtech.de/adserv/3.0/1370/6319091/0/170/ADTECH;loc=300″ border=»0″ width=»300″ height=»250″></a>

Ο Σοιμπλε έχει βάση στο ότι ίσως υπάρχουν κρατικές σπατάλες σε κάποιες χώρες. Όμως η ανάπτυξη απαιτεί ρευστότητα και επενδύσεις, κάτι που οι ΗΠΑ έκαναν τα τελευταία 8 χρόνια που πήραν το μάθημά τους, αλλά ο ίδιος δεν έκανε. Αντίθετα, υποχρέωσε τον Ντράγκι να διοχετεύει 250 δισ. ευρώ ρευστότητα όχι στις χώρες και τις περιοχές που το χρειάζονταν, αλλά σε υπερτιμημένους τίτλους της Γερμανίας, που τώρα επεκτάθηκε σε αγορά ομολόγων γερμανικών και άλλων υπερ-εταιριών, ενώ παράλληλα εκπόνησε ένα εφιαλτικό πρόγραμμα λιτότητας που γονάτισε την Ευρωπαϊκή Ένωση και οδήγησε, αν πάρουμε για παράδειγμα την Ελλάδα, σε τεράστια κρίση με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα κόκκινα δάνεια στο 57% των δανείων (!!!) να αυξηθεί η ανεργία από 9% σε 29% (!!!) και εφιαλτικό πρόγραμμα φοροκαρπαζιάς!

Την ίδια εποχή που στραγγαλίστηκε το 1/3 της Ευρώπης από «προγράμματα», η Γερμανία βρέθηκε με εμπορικά πλεονάσματα, τα οποία φτιάχτηκαν σε εποχή που οι κυρίαρχες εταιρίες της, όπως Ζημενς, Φολκσβάγκεν και Ντόιτσεμπανκ, ‘έχουν αναδυθεί σε ένα απίστευτο διαγωνισμό απάτης, λαδώματος, ξεπλύματος μαύρου χρήματος και ασυδοσίας που γονάτισε τον υγιή επιχειρηματικό ανταγωνισμό στην Ευρωπη και παγκοσμίως!

Μέσα σε αυτό το στρεβλό καθεστώς επιχειρηματικής σαπίλας, για την οποία θα ντρέπονταν ο Άνταμ Σμιθ να την ονομάσει ελεύθερη οικονομία, ο επιχειρηματικός ιστός της Ευρώπης τελικά άρχισε να καταστρέφεται, με αποτέλεσμα να χρεοκοπούν οι τράπεζες η μία μετά την άλλη. Ο κύριος Σόιμπλε, δυστυχώς, δεν φαίνεται να πήρε το μάθημά του, και οι τελευταίες δηλώσεις του σημαίνουν ότι θα υπάρξει σύγκρουση στο επόμενο διάστημα ανάμεσα στα συμφέροντα του λόμπι εταιριών που ο Σοιμπλε εκπροσωπεί, και της υπόλοιπης ΕΕ, των υπόλοιπων εταιριών, που επιθυμούν να ξεκολλήσουν από την κρίση. Πολύ άσχημα νέα, που προοιωνίζουν νέα φάση σύγκρουσης, ύφεσης και ενδεχομένως ολοκληρωτικής κατάρρευσης της ΕΕ.

* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία

Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.

http://www.liberal.gr/arthro/81357/apopsi/k-bergos/einai-tora-o-soimple-kindunos-i-elpida-gia-tin-europaiki-enosi.html#pageundefined

«Ένα κι ένα κάνουν …τρία.»

της Κατερίνας Χριστοφίδου

Ας ταξινομήσουμε τα υφιστάμενα δεδομένα στην ακανθώδη πορεία των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού, ένα προς ένα:

1. Υπάρχει πρόοδος (συγκριτικά με προηγούμενες προσπάθειες)

Για πρώτη φορά οι δύο ηγέτες προχώρησαν στη συζήτηση συγκεκριμένων κεφαλαίων ενώ η Τουρκία συζητά για πρώτη φορά θέμα εγγυήσεων (;)

2. Υπάρχουν παράλληλα πολλές διαφωνίες και κόκκινες γραμμές

(Περιουσιακό, εδαφικό, ασφάλεια-εγγυήσεις)

3. Δεν υπάρχουν χρονοδιαγράμματα ΑΛΛΑ οι “ηγέτες δεσμεύτηκαν για εντατικές συνομιλίες ώστε να εξευρεθεί λύση μέχρι το τέλος του 2016”, δέσμευση την οποία συμπεριέλαβε και ΓΓ του ΟΗΕ στη λακωνική του δήλωση μετά την τριμερή στη Νέα Υόρκη.

4. Σε αυτό το χρονοδιάγραμμα στηρίζεται και ο ειδικός σύμβουλος του ΓΓ, Έσπεν ΜπαρθΈιντε ο οποίος μάλιστα δήλωσε ότι οι ηγέτες θα λογοδοτήσουν εαν δεν αδράξουν αυτή την ευκαιρία. Μια δήλωση που ούτε λίγο ούτε πολύ μπορεί να (παρ)ερμηνευθεί και ως απειλή.

Εάν μέχρι το τέλος του 2016, δεν γίνουν εκείνες οι υποχωρήσεις, ισότιμα (αφού εξασφαλίστηκε και η πολιτική ισότητα στο πλαίσιο λύσης) και από τις δυο πλευρές, που θα επιτρέψουν την επίτευξη λύσης, ο ΟΗΕ δεν θα ενθαρρύνει τους δυο ηγέτες να συνεχίσουν τις προσπάθειες;

Την ίδια ώρα όμως, η Τουρκία, που όλοι παραδέχονται ότι έχει το κλειδί της λύσης, “εμποδίζει” με την παμπόνηρη διπλωματική της στρατηγική, την όποια ουσιαστική πρόοδο, εάν δεν πάρει αυτά που θέλει και “βγάζει” την ουρά της απέξω. Αυτή δε θα λογοδοτήσει κύριε Ειντε; Δεν έχει λογοδοτήσει για τα εγκλήματα πολέμου και δε θα λογοδοτήσει ούτε αυτή τη φορά; Εάν δηλαδή υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν τετραγωνισθεί ο κύκλος, σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν άλλες ευκαιρίες.

Το ότι ναι θα υπάρξουν και άλλες ευκαιρίες, αυτός είναι ρεαλισμός αυτή είναι η αισιόδοξη πλευρά. Οχι οι επίπλαστες ελπίδες που στηρίζονται στις υποχωρήσεις του “αδύναμου”. (Συγκριτικά με τον εισβολέα, την κατοχική Τουρκία). Το δίλημμα λύση τώρα, αλλιώς διχοτόμηση, ή το λύση τώρα αλλιώς θα μας τιμωρήσουν, είναι εκφοβισμός και ουδείς ελεύθερα σκεπτόμενος νόμιμος πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, πρέπει να τα λαμβάνει υπόψη. Ίσως απόψε, το χαμόγελο Αναστασιάδη και ο σκυθρωπός Ακιντζί, να φανέρωσε μια μικρή νίκη σε μία μικρή μάχη. Ο δρόμος είναι μακρύς όσο και αν κάποιοι τον έχουν σμικρύνει απλά γιατί “ευθυγραμμίστηκαν τα δικά τους άστρα”.

Ναι στη σωστή, δίκαιη, βιώσιμη, λειτουργική λύση που θα διασφαλίζει την ειρήνη στο πολύπαθο νησί μας.

Ναι σε μία λύση, που να αποτρέπει σαφέστατα και ξεκάθαρα, με την πρόκληση μάλιστα κόστους, την οποιαδήποτε ξένη επέμβαση ή παρέμβαση, στο βωμό της δήθεν, αποκατάστασης της τάξης. Όσα χρόνια κι αν περάσουν. Αν αυτό μπορεί να γίνει αύριο.

Ναι, λύση τώρα.

Αν όχι, τότε η εκλελεγμένη ηγεσία έχει υποχρέωση να διαχειριστεί την κατάσταση με τέτοιο τρόπο, ώστε οι προσπάθειες να συνεχιστούν χωρίς επιπτώσεις.

Αν όχι, ας τα πάρουμε ένα-ένα, και να πάνε σπίτι τους.

Γιατί ένα κι ένα δεν κάνουν τρία.

http://agora-dialogue.com/2016/09/25/ένα-κι-ένα-κάνουν-τρία/

«Θα πάει ο Έλληνας πρέσβης στα κατεχόμενα; Σοβαρή καταγγελία Ελένης Θεοχάρους.»

Η Πρόεδρος της Αλληλεγγύης Ελένη Θεοχάρους. Φωτογραφία Σ. ΚΟΝΙΩΤΗΣ

Τη βαθύτατη θλίψη της, για το ενδεχόμενο να μεταβεί στο αρχαίο Θέατρο της Σαλαμίνας ο Πρέσβης της Ελλάδας στην Κύπρο, για παρακολούθηση της επικείμενης παράστασης από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και του Εθνικό Θέατρο των Αθηνών, εξέφρασε η Πρόεδρος του Κινήματος Αλληλεγγύης, Ελένη Θεοχάρους.

Σε δηλώσεις της σήμερα η Πρόεδρος του Κινήματος Αλληλεγγύη προέβη σε καταγγελία ότι «ένα συνέδριο ρευματολογίας έλαβε χώρα στα κατεχόμενα, παράτυπα και παράνομα, το οποίο ήταν υπό την αιγίδα του λεγομένου υπουργείου υγείας της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», ενώ χαρακτήρισε τραγικό το γεγονός ότι στο συνέδριο συμμετείχαν και Ελλαδίτες καθηγητές.

«Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπουμε την αναβάθμιση του ψευδοκράτους, ακόμη και σε αυτούς τους τομείς της χαμηλής πολιτικής;» αναρωτήθηκε η πρόεδρος της Αλληλεγγύης.

Είπε πως «είναι πραγματικά να τρομάζει κανείς, αν δει κανείς την μπροσούρα που έχουν κυκλοφορήσει για αυτό το συνέδριο, γιατί δίνεται η εικόνα ότι στη νήσο Κύπρο υπάρχουν δύο ισότιμα ανεξάρτητα κράτη, ένα εκ των οποίων είναι η λεγομένη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».

Τόνισε ότι “αναμένουμε την έντονη αντίδραση των υπηρεσιών του κράτους, ειδικά κάτω από το γεγονός ότι το συνέδριο ήταν υπό την αιγίδα του λεγομένου υπουργείου υγείας των κατεχομένων”, σημειώνοντας ότι “βεβαίως, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα υπάρξει καμιά αντίδραση ή αν υπάρξει θα είναι μια χλιαρή επιστολή, που δεν ξέρω και εγώ που θα σταλεί”.

«Αυτό δεν μπορώ να μην το συνδυάσω και με την επικείμενη επίσκεψη του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Εθνικού Θεάτρου των Αθηνών, στο θέατρο της Αμμοχώστου δήθεν. Δεν γνωρίζω εγώ να υπάρχει θέατρο της Αμμοχώστου, εγώ γνωρίζω το κατεχόμενο θέατρο της αρχαίας Σαλαμίνας του Τεύκρου», είπε.

“Δυστυχώς”, ανέφερε, “υπάρχουν πληροφορίες και καταγγελίες ότι στην παράσταση θα παραστεί και ο εξοχότατος Πρέσβης της Ελλάδος, ελπίζω να είναι μόνο φήμες, εκφράζω την βαθύτατη θλίψη μου για αυτό”.

Για την επικείμενη παράσταση στο κατεχόμενο θέατρο της αρχαίας Σαλαμίνας, η Πρόεδρος της Αλληλεγγύης είπε ότι “έχουμε ενημερώσει τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, και τηλεφωνικά και με επιστολή, έχουμε ενημερώσει επίσης τον Αντώνη Σαμαρά, τον Γιώργο Κουμουτσάκο, τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών, τους διευθυντές των θεάτρων και άλλους παράγοντες για την ένσταση μας στη μετάβαση και στην εκτέλεση αρχαίας τραγωδίας στο θέατρο της Σαλαμίνας, και ελπίζουμε ότι διαψευστεί και η πληροφορία ότι θα μεταβεί εκεί και ο πρέσβης της Ελλάδος”.

«Καταλαβαίνετε ότι αν μεταβεί ο Πρέσβης της Ελλάδος, το πιθανότερο είναι να παρακάθεται δίπλα στον πρέσβη της Τουρκίας, στη λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», πρόσθεσε.

ΚΥΠΕ, Λευκωσία, Κύπρος

http://mignatiou.com/2016/09/tha-pai-o-ellinas-presvis-sta-katechomena-sovari-katangelia-elenis-theocharous/

«Όταν ο φασίστας Κεμάλ πουλούσε τα οστά των προγόνων μας…..»

 

Θ. Μαλκίδης 

 

Όταν ο φασίστας Κεμάλ πουλούσε τα οστά των προγόνων μας…..

 

Αυτές τις ημέρες του 1922 γραφόταν δύο από τις τελευταίες πράξεις της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων της Θράκης, της Ιωνίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας. 

Μία ήταν καταστροφή της Σμύρνης και η άλλη  ήταν η  ανακωχή των Μουδανιών, με την οποία ο Ελληνισμός υποχρεώθηκε σε φυγή και από τη Θράκη. 

Από τον όμορφο αυτό λιμένα όμως της Θρακικής ενδοχώρας, δεκαπέντε μήνες αργότερα από το μαύρο Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 1922, θα διαδραματιζόταν η τελευταία και πιο φρικιαστική πράξη του Ελληνικού Ολοκαυτώματος. 

Μπορεί οι Νεότουρκοι, Τζεμάλ, Ενβέρ και Ταλαάτ πασά και ο Μουσταφά Κεμάλ, να δολοφόνησαν 1.000.000 Έλληνες και Ελληνίδες, αλλά φρόντισαν να τα εξαφανίσουν τα ίχνη τους, με ένα τρόπο που αφού δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε από τον πιστό τους μαθητή Χίτλερ, λίγα χρόνια αργότερα. 

 

Ο Χ. Αγγελομάτης στο βιβλίο του «Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας» (Αθήνα 1924) αναφέρεται στο μέγεθος του εγκλήματος, τους θύτες και τους συνεργάτες τους: «Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται την δημοσιευθείσαν είδησιν εις τα αθηναϊκάς εφημερίδας, μίαν ημέρα του Φεβρουαρίου του 1924. Το προσεγγίσαν εις την Θεσσαλονίκην αγγλικόν πλοίον “Ζαν”, μετέφερε 400 τόννους οστών Ελλήνων, από τα Μουδανιά της Μικράς Ασίας εις την Μασσαλίαν, προς βιομηχανοποίησιν. Οι εργάται του λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες το γεγονός, εμπόδισαν το πλοίον να αποπλεύσει, επενέβη όμως ο Άγγλος πρόξενος και επετράπη ο απόπλους» .

Έτσι όπως αναφέρει ο διευθυντής του Μουσείου της Γενοκτονίας στο Ερεβάν, Χαΐκ Ντεμογιάν, στην ομιλία του για τη Γενοκτονία των Ελλήνων (Αθήνα, Μάϊος 2014) “η τουρκική πολιτική της γενοκτονίας, κατά των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων, αφού παρέμεινε ατιμώρητη, έχει γεννήσει νέο κακό για την ανθρωπότητα. Η ατιμωρησία και η απροκάλυπτη εύνοια εκ μέρους των παγκόσμιων μεγάλων δυνάμεων προς ένα κράτος-διάδοχο και συνεχιστή της οθωμανικής παράδοσης, δημιούργησαν το γόνιμο έδαφος ώστε να φυτρώσουν σε αυτό νέα σχέδια για τη διάπραξη γενοκτονίας. Η ατιμωρησία και ως επακόλουθο η επιθετική συμπεριφορά του τουρκικού κράτους, οδήγησαν σε νέα εγκλήματα”.

 

Μπροστά στο έγκλημα κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπήσει, πόσο μάλλον να το αρνείται. Μπροστά στην Ύβρη έναντι  των οστών των δικών μας ανθρώπων, από εκεί απ΄ όπου είναι βγαλμένη η ελευθερία των Ελλήνων, όπως γράφει ο Διονύσιος Σολωμός.

 

“Εμείς οι απόγονοι αυτών που βίωσαν τη φρίκη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων, όπως λέει ο Αρμένιος συναγωνιστής Χ. Ντεμογιάν, “δεν έχουμε το δικαίωμα να σιωπούμε και να ανεχόμαστε την εγκληματική άρνηση των διαπραχθέντων φρικαλεοτήτων και των συνέπειών τους. Το ηθικό χρέος της νέας γενιάς δεν είναι μόνο να τιμά και να θυμάται, αλλά από κοινού, χέρι-χέρι, να συνεχίζει τον αγώνα για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης.Ας μην ξεχνάμε λοιπόν τον πόνο, τους καημούς και τα ανεκπλήρωτα όνειρα των προγόνων μας και μαζί να σηκώσουμε το λάβαρο του αγώνα για να θριαμβεύσει το δίκαιο και η αλήθεια”.

Υ.Γ. Οι 400 τόνοι οστών που μετέφερε το πλοίο από τα Μουδανιά στη Μασσαλία, μετά από την πώλησή τους από τον φασίστα Κεμάλ, είναι πολλές χιλιάδες   πρόγονοί μας.   Πέρα από το σεβασμό, οφείλουμε και την αλήθεια  για τη  Γενοκτονία, αυτήν  που  ψευτοπολιτικοί, ψευτοκαθηγητές, ψευτοδιανοούμενοι και ψευτοκαλλιτέχνες την αρνούνται, θαυμάζοντας τον πρωτεργάτη της Μουσταφά Κεμάλ!

Ο  ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΌΝΩΝ ΜΑΣ

 

Η αφήγηση ενός αιχμαλώτου των Τούρκων

 

«Ενα πρωί μάς παίρνουν καμιά εξηνταριά σκλάβους για μικρή αγγαρειά. Είναι λίγο όξω απ’ τη Μαγνησά. Δίπλα στις ράγες του σιδηρόδρομου τελειώνει μια μεγάλη χαράδρα, ανάμεσα στο Σίπυλο. Τη λέν «Κηρτίκ-ντερέ». Μες σ’ αυτήν τη χαράδρα λογαριάζαν πως θα σκοτωθήκαν ίσαμε σαράντα χιλιάδες χριστιανοί απ’ τη Σμύρνη και τη Μαγνησά, αρσενικοί και θηλυκοί. Τις πρώτες μέρες της καταστροφής. Τα κορμιά λιώσανε το χειμώνα, και το νερό της χαράδρας που κατέβαινε από ψηλά έσπρωξε τα κουφάρια προς τα κάτω… Λοιπόν η δουλειά όλη τη μέρα ήταν να σπρώξουμε τα κουφάρια, που ατάχτησαν, προς τη μέσα. Να μη φαίνουνται.

Στην αρχή μάς έκανε κακό να τα πιάνουμε με τα χέρια μας, αγκαλιές αγκαλιές, και να τα κουβαλούμε. Μα σε λίγες ώρες οι πρώτες εντυπώσεις είχαν περάσει. Οι σκλάβοι κάναν και αστεία… Σε κάμποσα καλάμια χεριών, βρίσκαμε διατηρημένο ένα ψιλό σύρμα. Ο χριστιανός θα ‘ταν δέμενος με κάποιον άλλο – μα, με το κατρακύλισμα στη χαράδρα, αυτός ο σύντροφος σκελετός είχε ξεκόψει. Ενας από μας στάθηκε τυχερός. Βρήκε τέσσερα κόκαλα χεριών δεμένα μαζί μαζί. Ετσι μαζί μαζί τα σήκωσε και τα κουβάλησε παραμέσα.

Μεσημέρι. Βαρεμένοι απ’ αυτό το πάνε-έλα. Περπατούμε αργά, ναρκωμένοι από τον φρέσκο ήλιο. Κ’ οι κουβέντες, τ’ άγαρμπα αστεία έχουν σταματήσει. Κανένας δε βγάζει μιλιά. Μοναχά όταν ένας βρήκε ένα μικρό κρανίο το έδειξε στους αλλουνούς.

– Για δέστε, είπε. Ηταν παιδάκι.

– Αλλάχ!… Αλλάχ!… μουρμουρίζει ταραγμένος ο μαφαζάς.

Καθίσαμε να φάμε ψωμί. Κανείς δεν έχει όρεξη. Ενας λέει:

– Πόσω χρονώ να ‘ταν;

– Για το παιδάκι λες;

– Ναι.

– Τι θα ‘ταν; Κάνα-δυο χρονώ….

Σαν πέσαμε στο δρόμο να γυρίσουμε στο στρατόπεδο ο νους μας δεν μπορούσε να φύγη απ’ τον τόπο που αφήσαμε. Η χαράδρα με τους σκελετούς βάραινε κυριαρχικά -κάτι κουνιόταν, μας παρακολουθούσε βήμα με βήμα.

 

Σε μια πηγή σταθήκαμε. Πλύναμε τα χέρια μας, τα πρόσωπά μας. Σα ν’ αλαφρώσαμε.

– Τι θα γίνουν τόσα κόκαλα; Αναρωτιέται μια στιγμή ένας.

Ο Μίλτος τον κοιτάζει ήρεμα.

– Δεν ξέρεις τι γίνεται με τα κόκαλα;

– Οχι.

– Κοπριά, σύντροφε.

– Τι έκανε, λέει;

– Κοπριά, σύντροφε. Θα δεις μια μέρα που θα μοσκοπουληθούν. Θα δης…

Ήταν ταξιδεμένος ο Μίλτος. Ήξερε».

 

Ηλίας Βενέζης  «Το νούμερο 31328. Το βιβλίο της σκλαβιάς», εκδ. Εστία, Αθήνα, 1931, σελ. 217-218.

http://malkidis.blogspot.gr/2016/09/blog-post_23.html

«Έλληνες Αρβανίτες – Όλη η αλήθεια!!!»

 

Ομιλία του Κωνσταντίνου Μπίμπιζα – Πίνη Ταξιάρχου  Π.Α ε.α (Τάξεως 1982) στο 4ο Αρβανίτικο αντάμωμα

Αιδεσιμολογειότατε, Κύριε Δήμαρχε, κυρίες και κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, Αξιότιμε Πρόεδρε και αξιότιμα μέλη του Δ.Σ της Ένωσης Λιοσωτών Ιλίου αγαπητοί πρόεδροι και μέλη των συλλόγων που βρίσκεστε στο 4ο Αρβανίτικο αντάμωμα, αγαπητοί συμπατριώτες, ΜΙΡ ΕΡΔ.

Είναι μεγάλη τιμή για μένα και για τον Παραδοσιακό – Λαογραφικό Σύλλογο Καματερού «ΤΟ ΓΙΟΡΝΤΑΝΙ», του οποίου είμαι μέλος του Δ.Σ, να ορισθώ από την Ένωση Λιοσωτών Ιλίου ως ομιλητής στο 4ο Αρβανίτικο αντάμωμα που κάθε χρόνο με επιτυχία και πολύ μεγάλο μεράκι διοργανώνει η Ένωση Λιοσωτών Ιλίου. Εκτός από την τιμή νιώθω και συγκίνηση, καθόσον ο αείμνηστος παππούς μου ήταν Κατωλιοσώτης, γαμπρός στο Καματερό. Το θέμα της σημερινής μου παρουσίασης είναι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ».

Πολλά κατά καιρούς είναι τα όσα ακούγονται σχετικά με την καταγωγή των Αρβανιτών.

O μεγαλοϊδεατισμός στα Βαλκάνια είναι μια παλιά και μάλλον βαριά ασθένεια που υποτροπίασε στο ποδοσφαιρικό παιχνίδι ανάμεσα στη Σερβία και την Αλβανία, όπου εμφανίσθηκε η «σημαία» της λεγόμενης Μεγάλης Αλβανίας. Σε αυτή την υποτιθέμενη σημαία η γειτονική μας χώρα φθάνει μέχρι τη Θεσπρωτία!!!!!! Όσον αφορά στις διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας, αυτές δεν προκύπτουν μόνο από το «θέμα των Τσάμηδων», αλλά και από την προσπάθεια να παρουσιάσουν τους Αρβανίτες της Ελλάδας ως μειονότητα με αλβανική εθνική συνείδηση.

Από την εποχή του κομμουνιστικού αθεϊστικού καθεστώτος στην Αλβανία, η γειτονική χώρα επιχειρεί με προπαγανδιστικό τρόπο να διεκδικήσει τους υπερήφανους Έλληνες Αρβανίτες ή ορθότερα, τους αρβανιτόφωνους συμπατριώτες μας. Επειδή στην εποχή μας είναι απαραίτητο να ξέρουμε την Ιστορία μας και επειδή οι προπαγάνδες και οι σκοπιμότητες καθίστανται έντονες και διαβρωτικές, θεωρώ πολύ χρήσιμο το πρόσφατο βιβλίο του Κώστα Καραστάθη με τίτλο: «Έλληνες από το Αρβανον» και υπότιτλο «Η αλήθεια για την ταυτότητα των Αρβανιτών εποίκων μας». Η ιστορική αυτή μελέτη του διακεκριμένου και πολυβραβευμένου συγγραφέως και εκπαιδευτικού, έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις ΑΘΩΣ το 2014 και δίνει τη δυνατότητα σε όλους μας, ειδικούς και μη, να μάθουμε περισσότερα για την καταγωγή τους, τη συνείδηση τους και το γλωσσικό τους ιδίωμα.

Οι Αρβανίτες είναι απόγονοι μεταναστών από τη σημερινή Βόρειο Ήπειρο, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν σε περιοχές της Στερεάς Ελλάδας, της Πελοποννήσου και σε νησιά του Αργοσαρωνικού από τα τέλη του 13ου αιώνα έως τον 15ο αιώνα, μετά από προσκλήσεις Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και Δεσποτών (Δυναστεία Παλαιολόγων), καθώς και των Καταλανών και των Βενετών που κατά διαστήματα κυριαρχούσαν σε αυτές τις περιοχές.

Φυλετικά και γλωσσικά συγγενεύουν με τους Τόσκηδες, Ελληνικά φύλα της Ηπείρου, οι οποίοι ζώντας ανάμεσα σε Αλβανικά φύλα υιοθέτησαν και προσάρμοσαν στις ανάγκες τους την Αλβανική γλώσσα, αναμειγνύοντας και στοιχεία από την Ελληνική, δημιουργώντας έτσι την αρβανίτικη διάλεκτο. Χαρακτηριστική είναι η έντονη διαφοροποίηση τους με τους Γκέγκηδες, τη φυλή της Βόρειας Αλβανίας, τόσο γλωσσικά όσο και πολιτισμικά, ενώ πρέπει να τονιστεί ότι στο λεξιλόγιο τους δεν συμπεριλαμβάνεται οι όροι «Σκιπτάρ» και «Σκιπερία», εθνικές ονομασίες των Αλβανών και της Αλβανίας αντίστοιχα.

Οι Αρβανίτες παράλληλα θεωρούνται ως οι Δωριείς του νεώτερου Ελληνισμού και όχι άδικα αφού, με το αρχαίο Ελληνικό αυτό φύλο παρουσιάζονται πολλές ομοιότητες στην κοινωνική και πολιτισμική ταυτότητα.

Πρωτοαναφέρονται στο βιβλίο της Άννας Κομνηνής, «Αλεξιάδα». Το βιβλίο ασχολείται με τις ταραχές στην περιοχή του ‘Αρβανου (απ’ όπου και πήραν το όνομα τους) τις οποίες προκάλεσαν οι Νορμανδοί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του πατέρα της, Αυτοκράτορα Αλέξιου Α’ Κομνηνού (1081 -1118). Στο βιβλίο «Ιστορία» (1079 -1080 μ.Χ.), ο Βυζαντινός ιστορικός Μιχαήλ Ατταλιάτης ήταν ο πρώτος που ανέφερε τους Αλβανούς, φυλή προερχόμενη από τον Καύκασο, ως έχοντες λάβει μέρος σε εξέγερση εναντίον της Κωνσταντινούπολης το 1043 μ.Χ. και τους Αρβανίτες ως υποτελείς του Δούκα του Δυρραχίου.

Όταν δημιουργήθηκε το Δεσποτάτο της Ηπείρου στις αρχές του 13ου αιώνα, Αλβανοί μισθοφόροι πολεμούσαν με το μέρος του εναντίον των Σλάβων και των Βενετών. Για τις υπηρεσίες που προσέφεραν κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων, η Αλβανική αριστοκρατία μόνο πήρε σημαντικούς αυλικούς τίτλους.

Αυτοί οι Αλβανοί αριστοκράτες τοποθετούνταν επικεφαλής πολλών περιοχών, διαβρώνοντας έτσι σταδιακά το παλιό βυζαντινό διοικητικό σύστημα. Από παραδοσιακοί πατριαρχικοί αρχηγοί μεταλλάσσονταν σε άρχοντες και το καινούργιο καθεστώς που επέβαλλαν στη γη αποστερούσε την περιουσία από τους κατοίκους που συχνά έχαναν και την ελευθερία τους πωλούμενοι ως σκλάβοι.

Προσπαθώντας να ξεφύγουν από την νέα αυτή κατάσταση, οι Αρβανίτες υποχρεώθηκαν να αποκτήσουν νομαδικές συνήθειες. Βλέπανε τη μετανάστευση ως μοναδική λύση στα προβλήματα που δημιουργούσε η μονοπώληση των εδαφών από τους Αλβανούς άρχοντες, που γίνονταν όλο και πιο βίαιοι. Πέρα όμως από τις μεταβολές αυτές που τάραξαν σε βάθος την κοινωνία τους, μία ακόμη αιτία εκπατρισμού αποτελούσε πλέον και η οθωμανική εισβολή.

Οι πηγές αναφέρουν ότι η δια θαλάσσης μετανάστευση άρχισε δειλά γύρω στο 1280, ενώ οι χερσαίες μεταναστεύσεις πρέπει να τοποθετηθούν στα τέλη του 13ου αι. αφού υπάρχουν αναφορές για παρουσία Αρβανιτών στη Θεσσαλία γύρω στα 1315. Οι Αρβανίτικες μεταναστεύσεις σταμάτησαν γύρω στο 1600 μ.Χ.

Από τότε οι Αρβανίτες παρουσιάζονται ως γνήσιοι νομάδες, και τους συναντούμε από τη Θεσσαλία ως την Αττική και από την Ακαρνανία ως τα νότια της Πελοποννήσου, φέρνοντας μαζί τους και τα προτερήματα τους ως γεωργοί, ενώ χρησιμοποιήθηκαν τόσο από το Δεσποτάτο του Μυστρά, όσο και από τους Βενετούς ως μισθοφόροι στρατιώτες.

Να σημειωθεί ότι οι Αρβανίτικοι πληθυσμοί ήταν και παρέμειναν πιστοί στην Ελληνική Ορθοδοξία, αντίθετα με τους Αλβανούς που ασπάστηκαν θρησκείες ή δόγματα, όπως ο Μουσουλμανισμός και ο Ρωμαιοκαθολισμός ανάλογα με τα δικά τους συμφέροντα.

Οι Αρβανίτες έπαιξαν κυρίαρχο και ουσιαστικό ρόλο τόσο κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 όσο και στη διαμόρφωση του Ελληνικού κράτους στη συνέχεια.

Οι Σουλιώτες οι οποίοι αποτελούσαν ένα τμήμα των Αρβανιτών, το 1821 συμμάχησαν με τον παλιό τους εχθρό τον Αλή Πασά στον πόλεμο που έκανε ο τελευταίος κατά του Σουλτάνου, ώστε έτσι να ενισχύσουν έμμεσα την Ελληνική Επανάσταση. Όταν όμως αντιπροσωπεία Αλβανών Μουσουλμάνων, με τους οποίους συμπολεμούσαν, επέστρεψε από το Μεσολόγγι και αφού είχαν δει εκεί την κατάσταση που επικρατούσε, έλυσαν τη συμμαχία με τους Σουλιώτες λέγοντας τους «Μα εσείς πολεμάτε για την πίστη σας και την πατρίδα σας!»

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα

Φυσικά και όλοι οι Αρβανίτες αγωνιστές του 1821, όπως ο Ανδρούτσος, ο Κριεζιώτης, η Μπουμπουλίνα και τόσοι άλλοι δεν πολέμησαν για καμία άλλη πατρίδα παρά μόνο για την Ελλάδα.

Σήμερα, ορισμένοι ανιστόρητοι ή προπαγανδιστές επιχειρούν να ταυτίσουν το διαφορετικό γλωσσικό ιδίωμα με μία δήθεν διαφορετική εθνική ταυτότητα. Όμως οι αρβανιτόφωνοι Έλληνες με τη συμμετοχή τους στους εθνικούς αγώνες και με κάθε άλλη εθνική εκδήλωση, δηλώνουν ότι ουδεμία σχέση έχουν με τους Αλβανούς, τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους. Ο Κ. Καραστάθης παρουσιάζει μαρτυρίες Αρβανιτών Ελλήνων οι οποίοι πολέμησαν το 1940 και ομολογούν ότι, όταν μπήκαν με τον Στρατό μας στην Αλβανία, δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν. Τα αλβανικά έχουν μεγάλες διαφορές από τα αρβανίτικα και η διγλωσσία των Αρβανιτών δεν υποδηλώνει διαφορετική εθνική συνείδηση.

Σήμερα, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες αρβανιτόφωνες περιοχές της Ελλάδας, τα αρβανίτικα επιβιώνουν περισσότερο ως ζωντανή γλώσσα σε χωριά της Βοιωτίας, με σημαντικότερα ίσως κέντρα αρβανιτοφωνίας το Κυριάκι, τα Δερβενοχώρια, τα χωριά πέριξ της Θήβας (Βάγια, Ασωπία, Λεοντάρι κ.λ.π) και δευτερευόντως το Στείρι, την Αγία Άννα, τον Ελικώνα (Ζερίκι) και το Μαυρομμάτι, στη νήσο Αγκίστρι, σε χωριά της ανατολικής Κορινθίας (Σοφικό, Αγγελόκαστρο, Κόρφος, Άγιος Ιωάννης, Αθήκια, Γαλατάκι κ.α.), στις Λίμνες και το Αραχναίο (Χέλι) της Αργολίδας, στη χερσόνησο των Μεθάνων (σε μικρότερο μάλλον βαθμό), καθώς και σε χωριά της περιοχής του Κάβο Ντόρο στην Εύβοια. Στην Άνδρο, περισσότερο από όλους τους αρβανιτόφωνους οικισμούς του νησιού, η αρβανίτικη γλώσσα επιβίωσε ως γλώσσα καθημερινής επικοινωνίας μέχρι και τη δεκαετία του 1970 στο χωριό Καλιβάρι της κοινότητας Μακροταντάλου. Σε μικρότερο βαθμό, τα αρβανίτικα ομιλούνταν σποραδικά μέχρι τη δεκαετία του 1980 στα χωριά Πάνω Γαύριο, Ψωριάρεζα, Σιδόντας, Άρνη, Βουρκωτή κ.α. Τέλος και σε ορισμένα χωριά του Έβρου ομιλείται η Αρβανίτικη διάλεκτος, όπως και σε χωριά της Κάτω Σικελίας!

Νικόλαος Κριεζώτης

Στην Αττική, ο σημαντικότερος ίσως πυρήνας αρβανιτοφωνίας σήμερα, από την άποψη του μέσου όρου ηλικίας των ομιλητών ή όσων έχουν παθητική γνώση της γλώσσας, εντοπίζεται ενδεχομένως στη Φυλή (Χασιά) και δευτερευόντως σε άλλες πόλεις και οικισμούς της δυτικής κυρίως Αττικής, όπως η Μάνδρα, οι Ερυθρές (Κριεκούκι), τα Βίλια και ο Ασπρόπυργος. Στην Ανατολική Αττική είναι σήμερα οι πόλεις των Σπάτων, του Κορωπίου κλπ. Εντούτοις, οι παθητικοί γνώστες της αρβανίτικης γλώσσας είναι πολυάριθμοι σε ολόκληρο σχεδόν τον νομό Αττικής, ακόμα και σε περιοχές που είναι πλέον τμήμα του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας, όπως τα Άνω Λιόσια, τα Νέα Λιόσια (σημερινό Ίλιον), οι Αχαρνές (Μενίδι), το Καματερό, η Βάρη, ίσως μάλιστα και η Μεταμόρφωση (Κουκουβάουνες). Τα Άνω Λιόσια μάλιστα πήραν το όνομά τους από τον πρώτο Ηπειρώτη (Αρβανίτη) που ήρθε και ονομαζόταν Λιόσια Πέτρου, όπως και τα Σπάτα από τον αρβανίτη πολέμαρχο της περιοχής με το όνομα ΣΠΑΤΑ τον 14ο αιώνα.

Συστηματική κατάταξη των διαλέκτων της αρβανίτικης γλώσσας έκανε ο Γερμανός γλωσσολόγος Καθηγ. Hans-Jürgen Sasse (Institut für Linguistik – Universität zu Köln, Κολωνία) στη μονογραφία Arvanitika. Die albanischen Sprachreste in Griechenland.

Όσον αφορά στην δυνατότητα κατανόησης των Αρβανιτών με τους Αλβανούς της Αλβανίας, οι εκτιμήσεις διαφέρουν. Σύμφωνα με τον Peter Trudgill η συνεννόηση είναι εύκολη, ενώ σύμφωνα με το Ethnologue η συνεννόηση με ομιλητές της Τόσκικης διαλέκτου είναι εν μέρει δυνατή, ενώ με ομιλητές της γκέκικης διαλέκτου η συνεννόηση είναι πολύ δύσκολη. Η εκτίμηση αυτή φαίνεται να είναι και η ορθότερη. Σύμφωνα με το Ethnologue πάλι, τα αρβανίτικα ομιλούνται από 150.000 ομιλητές (εκτίμηση του 2005).

Η αρβανίτικη γλώσσα ακούστηκε πολλές φορές και μέσα στην Βουλή των Ελλήνων. Ο Ιστορικός Γ. Βλαχογιάννης, για παράδειγμα, αναφέρει ότι κάποια στιγμή οξύνθηκαν τα πνεύματα κατά την διάρκεια συνέλευσης και ένας Αγωνιστής του 1821 αναγκάστηκε να επέμβει μιλώντας σε Αρβανίτικη γλώσσα, προκειμένου να κατευνάσει την ατμόσφαιρα.

Το 1350, οι Αρβανίτες μετακινήθηκαν προς την Πελοπόννησο έπειτα από έκκληση του Δεσπότη Μανουήλ Καντακουζηνού, ο οποίος λόγω αλλεπάλληλων ληστρικών επιθέσεων, επιθυμούσε να ενισχύσει τον εκεί πληθυσμό με την έλευση κι άλλων ελληνικών πληθυσμών. Άρα, εάν ο Καντακουζηνός δεν θεωρούσε τους Αρβανίτες Έλληνες δεν θα απευθυνόταν σε αυτούς μιας και χρειαζόταν Έλληνες αποκλειστικά.

Το 1453 ο Μωάμεθ ο Πορθητής έδωσε εντολή να εξολοθρευτούν οι Αρβανίτες Ορθόδοξοι μιας κι ήταν ίσως πιο Έλληνες κι από τους Έλληνες!

Φυσικά οι Αρβανίτες πολέμησαν και αυτοί εναντίον των Τούρκων και εξελίχθηκαν μάλιστα και σε μεγάλους οπλαρχηγούς και πολεμιστές.

Μάρκος Μπότσαρης

Οι Έλληνες Αρβανίτες πολέμησαν με λύσσα εναντίον των Τούρκων και κατέθεσαν ψυχή πλάι στον καπετάνιο οπλαρχηγό της περιοχής μας από τη Φυλή (Χασιά), μέλος της Φιλικής Εταιρείας και επιστήθιου φίλου του Στρατηγού Γεώργιου Καραϊσκάκη, Μελέτη Βασιλείου που απελευθέρωσε την Αθήνα από τους Τούρκους στις 25 Απριλίου 1821, επικεφαλής απλών χωρικών από τα χωριά της Αττικής (Μενίδι, Λιόσια, Καματερό, Κουκουβάουνες, Κορωπί, Σπάτα, Μαρκόπουλο, Παιανία κλπ Μεσογείτικα χωριά) τον Μάρκο Μπότσαρη, και άλλους. Στην περιοχή μας, Έλληνες Αρβανίτες πολέμησαν με λύσσα εναντίον του Κιουταχή κατά την πολιορκία της Ακροπόλεως, με τη θυσία τριακοσίων παλικαριών από το Μενίδι, Χασιά, Λιόσια, Δερβενοχώρια, Καματερό, στη μάχη του Καματερού (στους πρόποδες του ποικίλου όρους εκεί περίπου που βρίσκεται σήμερα ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Καματερού και η πλατεία Ηρώων Καματερού) στις 27 Ιανουαρίου 1827 με επικεφαλής τον Φιλέλληνα Ελληνογάλλο Συνταγματάρχη Διονύσιο Βούρβαχη και με πεσόντες τους οπλαρχηγούς της περιοχής Μενιδιάτες, Βερτσέκο, Λέκκα, Κιουρκατιώτη κ.α και ακολούθως στη μάχη του Δραγουμάνο πολύ κοντά στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Γνωστοί Αρβανίτες ήταν επίσης οι Κουντουριώτηδες, οι Ζαΐμηδες, ο Μιαούλης, η Μπουμπουλίνα, ο Στρατηγός Θ. Πάγκαλος, ο γιός του Πτχος Γ. Πάγκαλος της 1ης σειράς Ικάρων, ο Στρατηγός Ευστ. Λιόσης από τα Άνω Λιόσια (ήρωας της Μικρασιατικής εκστρατείας και αργότερα βασικό επιτελικό στέλεχος του Στρατάρχη Παπάγου στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο) κλπ Στρατιωτικοί και Πολιτικοί, Ιεράρχες, όπως ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος Λιάπης (καταγωγή από τα Οινόφυτα Βοιωτίας) και διεθνούς φήμης καταξιωμένοι καλλιτέχνες όπως, η Μελίνα Μερκούρη, η πρέσβειρα του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό, ο ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος, ο τέως Πρωθυπουργός Δ. Βούλγαρης, η μεγάλη ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη και πολλοί άλλοι.

Οι Αρβανίτες είχαν και έχουν έντονη την ελληνική συνείδηση, γιατί πολύ απλά είναι ΕΛΛΗΝΕΣ. Άλλοι εξαλβανίστηκαν και παραμένουν σ’ αυτή την κατάσταση μέχρι και σήμερα. Ο Γενικός Προνοητής του Μοριά, Jacomo Barbarrigo, έγραψε το 1479: «Οι Αρβανίτες και οι Έλληνες δεν είναι παρά ένας μόνος λαός που μισεί κάθε ξένο», (εννοώντας προφανώς τους κατακτητές της εποχής). Σίγουρα θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα για τους Αρβανίτες, αλλά δεν μας το επιτρέπει ο χρόνος. Όποιος θέλει μπορεί να ερευνήσει περαιτέρω καθόσον υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία, πριν βγάλει το οποιοδήποτε συμπέρασμα. Μερικοί πάντως, θα πρέπει να πάψουν να μιλούν για αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα και να εννοούν τους Έλληνες Αρβανίτες. Ας κοιτάξουν καλύτερα πάνω σε ποιες βάσεις δημιουργήθηκε το σημερινό αλβανικό κράτος με τον τεχνητό αλβανικό εθνικισμό που παρουσιάζει πολλές ομοιότητες, για όποιον μελετήσει τις διάφορες πηγές της εποχής, με το σημερινό εγχείρημα των Σκοπίων.

Σας ευχαριστώ πολύ.-

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ

• Breu, Walter: Sprachliche Minderheiten in Italien und Griechenland. Στο: Spillner, Bernd (Επιμ.): Interkulturelle Kommunikation. (Forum angewandte Linguistik. Τμ. 21). Φρανκφούρτη / Βέρνη / N.Y. / Παρίσι (Lang). 1990. σ. 169-170.

• Ducelier, Alain: Traveaux et memoires. Τμ. 3. L’ Albanon et les Albanais au 16 siècle. σ. 354-368. Παρίσι (Κέντρο Ερευνών Βυζαντινής Ιστορίας και Πολιτισμού). 1968.

• Haebler, Claus: Grammatik der albanischen Mundart von Salamis. Albanische Forschungen. Τμ. 3. Βισμπάντεν (Harrassowitz). 1965.

• Hamp, Eric P.: «On the Arvanitika Dialects of Attica and the Megarid». Balkansko Eznikoznanie III. 2. 1961. σ. 101-106.

• Jochalas, Titos P.: Über die Einwanderung der Albaner in Griechenland. Eine zusammenfassende Betrachtung. Μόναχο (Dr.Dr. Rudolf Trofenik). 1971.

• Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων: Γλωσσική ετερότητα στην Ελλάδα (Αρβανίτικα, Βλάχικα, Γλώσσες της μειονότητας της Δ. Θράκης, σλαβικές διάλεκτοι της Μακεδονίας). Αθήνα (Αλεξάνδρεια). 2001.

• Κόλλιας, Αρ.: Οι Αρβανίτες και η καταγωγή των Ελλήνων. Αθήνα. 1985.

• Μπίρης, Κώστας: Αρβανίτες. Οι Δωριείς του Νεότερου Ελληνισμού. Αθήνα. 1981.

• Sasse, Hans-Jürgen: Arvanitika. Die albanischen Sprachreste in Griechenland. Βισμπάντεν. 1991.

• Stadtmueller, Georg: Forschungen zur albanischen Frühgeschichte. (Albanische Forschungen. Τμ. 2). Βισμπάντεν (Otto Harrassowitz). 1966.

• Tsitsipis, Lukas D.: Language change and language death in albanian speech communities in Greece. A sociolinguistic study. University of Wisconsin-Madison (Διατριβή). 1981.

• Τζαβάρας, Ξενοφών: «Γλωσσική επαφή και εκπαιδευτική διαδικασία (σύγκριση αρβανίτικης-αλβανικής γλώσσας)», Ήριννα2 (Σύνδεσμος Φιλολόγων Δωδεκανήσου) 2008. σ. 67-74.

• Κώστα Καραστάθη. «Έλληνες από το Αρβανον» και υπότιτλο «Η αλήθεια για την ταυτότητα των Αρβανιτών εποίκων μας»

http://apostolospapaparisis.blogspot.gr/2016/09/blog-post_55.html

«Η Νορβηγία αποφάσισε να θανατώσει 47 από τους 68 εναπομείναντες λύκους της.»

SHUTTERSTOCK

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη θανάτωση λύκων στη σκανδιναβική χώρα από το 1911. Μάλιστα πέρυσι, σχεδόν 12.000 άτομα έκαναν αίτηση για τη χορήγηση αδείας προκειμένου να κυνηγήσουν μόλις 16 λύκους.

Οι νορβηγικές αρχές ανακοίνωσαν επίσημα τα σχέδιά τους για τη θανάτωση 47 εκ των 68 εναπομεινάντων λύκων της χώρας, με τη δικαιολογία της προστασίας των κοπαδιών προβάτων και άλλων ζώων, προκαλώντας την οργή των οικολογικών οργανώσεων.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη θανάτωση λύκων στη σκανδιναβική χώρα από το 1911. Μάλιστα πέρυσι, σχεδόν 12.000 άτομα έκαναν αίτηση για τη χορήγηση αδείας προκειμένου να κυνηγήσουν μόλις 16 λύκους.

Φέτος, τρεις αγέλες λύκων, συμπεριλαμβανομένων των νεογνών και νεαρών λύκων, θα σκοτωθούν από κυνηγούς κατά τη διάρκεια της ετήσιας κυνηγετικής περιόδου της Νορβηγίας, η οποία διαρκεί από τον Οκτώβριο έως τον Μάρτιο.

Στους 47 λύκους περιλαμβάνεται μία οικογένεια λύκων στην περιοχή Λέτγιενα, η οποία δεν έχει αρπάξει ούτε ένα πρόβατο από το 2011-2012, όταν και πρωτοεγκαταστάθηκε εκεί.

«Πρόκειται για μία μαζική σφαγή που δεν έχουμε ξαναδεί εδώ και 100 χρόνια, όταν η πολιτική προέβλεπε την εξόντωση όλων των μεγάλων σαρκοβόρων ζώων», δήλωσε η Νίνα Γιένσεν, Διευθύνων Σύμβουλος της WWF Νορβηγίας, στη βρετανική εφημερίδα Guardian. «Η θανάτωση του 70% του πληθυσμού δεν είναι αντάξια ενός περιβαλλοντικού κράτους», πρόσθεσε.

Στη Νορβηγία, οι κτηνοτρόφοι και οι βοσκοί απελευθερώνουν περίπου δύο εκατομμύρια πρόβατα σε ανοιχτούς βοσκοτόπους, από τα οποία εκτιμάται ότι χάνονται 120.000 κάθε χρόνο από φυσικά ατυχήματα, αυτοκίνητα και τρένα, καθώς και αρπακτικά ζώα όπως οι λύκοι.

Οι νορβηγικές αρχές εκτιμούν πως 380 με 1.800 ζώα χάνονται από λύκους κάθε χρόνο, αλλά όπως και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Νορβηγία αποζημιώνει τους κτηνοτρόφους για τις απώλειες ζωικού κεφαλαίου από λύκους, δημιουργώντας κίνητρο για «φουσκωμένους» αριθμούς.

Ο λύκος υπήρξε κάποτε το θηλαστικό με τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στον πλανήτη, μετά τον άνθρωπο. Στη Σκανδιναβία ζουν περίπου 400 λύκοι από τους 13.000 που βρίσκονται συνολικά στην Ευρώπη. Στη Δυτική Ευρώπη, η Ισπανία έχει πληθυσμό 2.000-3.000 λύκων, που μπορούν να κυνηγηθούν.

Αντίθετα, οι 600-700 λύκοι της Ιταλίας προστατεύονται και αυξάνονται κατά περίπου 6% το χρόνο. Από την Πολωνία έως την Τουρκία οι εκτιμήσεις του πληθυσμού των λύκων κυμαίνονται από 700 έως 7.000 άτομα.

Στην Ελλάδα, οι λύκοι επέστρεψαν στον Ελικώνα το 2005, μέσω Πίνδου και Παρνασσού, και εμφανίστηκαν πάλι στην Πάρνηθα μετά από δεκαετίες ίσως το 2012, με την παρουσία τους να επιβεβαιώνεται το 2014, με την καταγραφή μίας αγέλης οκτώ λύκων. Οι λύκοι θεωρούνταν επίσημα ως «επιβλαβή θηράματα» στην Ελλάδα ως το 1991 και σκοτώνονταν με δηλητήριο, παγάνες και άλλα μέσα, ενώ υπήρχε και κρατική αμοιβή για κάθε νεκρό ζώο.

Από τότε το νομικό καθεστώς άλλαξε με τη σύμβαση της Βέρνης και την οδηγία 92/43 της ΕΕ. Ωστόσο η επέκταση της δραστηριότητας των λύκων στην ηπειρωτική Ελλάδα οφείλεται και στη μείωση των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων στις ορεινές περιοχές, καθώς και στη σχετική πληθυσμιακή αύξηση των αγριόχοιρων και των ελαφιών.

http://www.naftemporiki.gr/story/1149945/i-norbigia-apofasise-na-thanatosei-47-apo-tous-68-enapomeinantes-lukous-tis

«Ανεπιθύμητα τα προσφυγόπουλα στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Φιλιππιάδας.»

Την αντίθεσή τους στην παραχώρηση χώρων για τη διδασκαλία των παιδιών των προσφύγων εκφράζουν αυτή τη φορά, μετά το Ωραιόκαστρο, γονείς από τον Σύλλογο του 2ου Δημοτικού Σχολείου Φιλιππιάδας.

Μετά τις απειλές για κατάληψη στο Ωραιόκαστρο, από γονείς που δεν επιθυμούσαν τη διδασκαλία προσφυγόπουλων κατά τις απογευματινές ώρες στους ίδιους χώρους με τα παιδιά τους, και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Φιλιππιάδας αντιδρά στην ένταξη τους στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Σε σχετικό υπόμνημα παραθέτουν μια σειρά από λόγους για τους οποίους αρνούνται να δεχτούν προσφυγόπουλα στις διδακτικές αίθουσες των παιδιών τους.

Οι λόγοι όπως παρουσιάζονται στο υπόμνημα είναι οι ακόλουθοι:

ΙΑΤΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ. Προέρχονται από άλλη Ήπειρο, με τελείως διαφορετικό υπόβαθρο ασθενειών και συνθηκών υγιεινής. Δεν είναι εμβολιασμένοι σύμφωνα με το Εθνικό μας σύστημα εμβολιασμού και είναι άγνωστο αν είναι έστω εμβολιασμένοι από το περιβάλλον που προέρχονται. Σε καθημερινή βάση ενημερωνόμαστε για παρουσία νέων περιστατικών από ασθένειες που έχουν εκλείψει εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας και έχουν καταγραφεί περιπτώσεις με άκρως μεταδοτικές ασθένειες στις οποίες δεν συνεργάστηκαν καθόλου με τις υγειονομικές αρχές. Θεωρούμε ότι τα παιδιά αυτά χρήζουν ειδικής μέριμνας λόγω των ψυχικών τραυμάτων και των καταστάσεων που έχουν βιώσει τα τελευταία χρόνια στις πατρίδες τους. Παράγοντες που ίσως δημιουργήσουν πολλά προβλήματα στην προσαρμογή τους.
Γνωρίζοντας τα παραπάνω ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι θα τηρηθούν οι βέλτιστες συνθήκες υγιεινής που απαιτούνται σε κάθε σχολείο.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν παιδιά μεταναστών τα οποία έχουν: α) τεράστιο εκπαιδευτικό κενό λόγω της πολύχρονης αποχής τους από οποιαδήποτε μορφή εκπαίδευσης, β) διαφορετικές αντιλήψεις για το ρόλο της οικογένειας, τη θέση της γυναίκας, τη θρησκεία, με ελληνόπουλα που οι γονείς τους στερήθηκαν και στερούνται για να προσφέρουν στα παιδιά τους την καλύτερη μόρφωση, αυτή που αναγνωρίζουν και συγχαίρουν τα σχολεία της Ευρώπης.

Πως μπορεί ένα παιδί, των λεγόμενων παράτυπων μεταναστών, δεκατριών ή δεκαπέντε ετών να ενσωματωθεί στην ίδια τάξη με μικρότερα παιδιά δεδομένου ότι δεν θα γνωρίζει βασικές λέξεις ελληνικής γλώσσας?

Μήπως οδηγηθούμε σε σχολικό εκφοβισμό εναντίων των παιδιών μας;

Στο σύνολο αυτά τα παιδιά είναι ορισμένες φορές πολύ περισσότερα από τα ελληνόπουλα που φοιτούν στα σχολεία της πόλης μας. Η τοπική κοινωνία της Φιλιππιάδας είναι πολύ μικρή και διαθέτει μόλις τρία δημοτικά σχολεία μικρής δυναμικότητας. Η ένταξη επομένως των προσφυγόπουλων θα αλλοιώσει αφενός τον ελληνικό χαρακτήρα των σχολείων και αφετέρου θα υπάρξουν σοβαρότατες συνέπειες στο μαθησιακό κομμάτι των μαθητών των δημοτικών της πόλης μας.

Σαν γονείς βλέπουμε μπροστά μας να έρχεται η υποβάθμιση της εκπαίδευσης και γενικότερα του μορφωτικού επιπέδου των παιδιών μας.

Ο προαύλιος χώρος του σχολείου χρησιμοποιείται τις απογευματινές ώρες για αθλοπαιδιές, πολιτιστικά δρώμενα και άλλες δραστηριότητες καθώς δεν υπάρχουν άλλοι χώροι άθλησης και ψυχαγωγίας (πλατείες –αθλητικές εγκαταστάσεις) στην Παλαιά Φιλιππιάδα. Οι αίθουσες θα χρησιμοποιηθούν για μαθήματα σκακιού, ζωγραφικής, χειροτεχνίας και για διδασκαλία παραδοσιακών χορών των παιδιών του σχολείου και της ευρύτερης περιοχής.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ. Το 100% των μαθητών μας είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Γιορτάζουμε όλες τις θρησκευτικές μας γιορτές όπως αρμόζει σε κάθε ελληνικό σχολείο που σέβεται την ιστορία, τους αγώνες και τις θυσίες του Έθνους του αλλά και σέβεται την ιστορία και τις θρησκείες των άλλων λαών. Δεν θα επιτρέψουμε των θρησκευτικό φανατισμό που όπως αποδεικνύεται από τις φανατικές επιθέσεις σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη δεν έχουν σκοπό να σεβαστούν, αλλά να πλήξουν την Θρησκεία μας. Οι εικόνες του Χριστού και της Παναγίας, των Αγίων μας αλλά και των ηρώων μας θα εξακολουθούν να κοσμούν τις τάξεις μας και περιμένουμε από όλους τους μαθητές να τις σέβονται.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ. Το χάσμα στον πολιτισμό είναι τόσο μεγάλο που μια βίαιη μετακίνηση και εγκατάσταση μεταναστών στον τόπο μας μόνο προβλήματα προσαρμογής θα δημιουργήσει. Και είναι πιθανόν να αλλοιώσει πτυχές του δικού μας πολιτισμού, όπως της Εθνικής, Πολιτισμικής και Θρησκευτικής μας ταυτότητας. Σε μια ύποπτη διαδικασία υποβίβασης του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου των παιδιών μας, που με πολλές στερήσεις εξασφαλίζουμε. Σας καθιστούμε υπεύθυνους για ακραίες συμπεριφορές που ενδεχομένως προκύψουν. Κανένα αίσθημα αλληλεγγύης και ανθρωπισμού δε δικαιολογεί την αποδοχή της μείωσης.

Σαν σύλλογος γονέων δεν είμαστε αντίθετοι στην μόρφωση των παιδιών των πραγματικών προσφύγων εφόσον επιθυμούν την πραγματική και ομαλή τους ένταξη στην τοπική κοινωνία οικειοθελώς και χωρίς εξαναγκασμό από τρίτους. Άλλωστε η τοπική κοινωνία αγκάλιασε, στήριξε και στηρίζει με πράξεις και υλικά τους συνανθρώπους μας αυτούς.

Για τους ανωτέρω λόγους επιθυμούμε και απαιτούμε την πλήρη ενημέρωση από αρμόδιο φορέα για το εν λόγω θέμα, ώστε μελλοντικά να βρεθεί η βέλτιστη λύση για την τοπική κοινωνία .

http://opaidagogos.blogspot.gr/2016/09/2_20.html#more

http://www.kathimerini.gr/875595/article/epikairothta/ellada/anepi8ymhta-ta-prosfygopoyla-sto-2o-dhmotiko-sxoleio-filippiadas

«ΟΠΑΕΠ: Πρόταση δράσεων κοινωνικής ευαισθητοποίησης για το τραγικό δυστύχημα της 16ης Αυγούστου και την πρόληψη μελλοντικών.»

ΟΠΑΕΠ

Κύριε Δήμαρχε, κυρία και κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι, κυρίες και κύριοι των συλλόγων, αγαπητοί συμπολίτες και συμπολίτισσες, της Αίγινας.

Το πρόσφατο τραγικό ναυτικό δυστύχημα στο νησί μας την 16η Αυγούστου τ.έ., πέραν της απόδοσης των προσωπικών ευθυνών που αφορά στην Δικαιοσύνη, κατέθλιψε τις σκέψεις μας και στιγμάτισε το νησί μας.

Με εφαλτήριο τον σεβασμό, με τον οποίο ομόφωνα, όλοι οι παριστάμενοι αποδώσαμε τιμή στα αδικοχαμένα θύματα κατά την δημόσια συνεδρίαση του Δ.Σ. με ενός λεπτού σιγή, εισηγούμαστε να επεξεργαστούμε επιπλέον δράσεις. Που είτε θα αποτρέψουν παρόμοιες ή και χειρότερες επαναλήψεις στο μέλλον είτε θα αποκαταστήσουν το περιβάλλον της ασφαλούς διέλευσης και παραμονής των κατοίκων και των επισκεπτών της Αίγινας.

Σε αυτή την κατεύθυνση θα συμφωνήσουμε να προτάξουμε ως εξαιρετικά κρίσιμη και αποφασιστική την κοινωνική συμμετοχή, με την κατάρτιση, την ευαισθητοποίηση και παρέμβαση του πολίτη είτε ως δημοσίου υπαλλήλου είτε ως ιδιώτη, επιχειρηματία ή καταναλωτή του τουριστικού προϊόντος της Αίγινας. Και αντί όλοι μας να βρεθούμε άβουλοι μέτοχοι καταστάσεων και συνεπειών διαφθοράς, διαπλοκής και ανομίας, έντρομα θύματα ή ανήμποροι θεατές, να συμβάλουμε στην πρόληψη και αποτροπή τρομακτικών γεγονότων όπως αυτό στη Μονή.

Μήπως λοιπόν η προκήρυξη πανελληνίου διαγωνισμού για την δημιουργία γλυπτού μνημείου και εμβλήματος συνείδησης και προτροπής, της «Κοινωνικής Ευθύνης», που να αγκαλιάζει τα μέχρι τώρα θύματα ατυχημάτων και να προστατεύει τα μελλοντικά. Μήπως και η διενέργεια μαθητικού διαγωνισμού έκθεσης ιδεών στο Λύκειο, με θέμα της «η κοινωνική ευθύνη στα ατυχήματα». Θα συνεισέφεραν στον σκοπό της προστασίας και αυτοπροστασίας του πολίτη και του νησιού μας;
Προσβλέπουμε στην καλή γνώμη και συμβολή όλων.

Home

«Πολιτικός τάφος σε βοσκοτόπι.»

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου.

Εκτός από τα πρόβατα, τα γίδια και τα μαντριά, εκτός από τους γκρεμούς και τις φιδοφωλιές, στο βοσκοτόπι της Ιθάκης βρίσκεται και ένα μακάβριο εύρημα. Ένας πολιτικός τάφος. Εκεί ενταφιάζονται οι προσδοκίες για μακροημέρευση επί χρόνια στην εξουσία της σημερινής κυβέρνησης, εκεί και τα τελευταία υπολείμματα του περίφημου ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς.

Η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών εξελίσσεται σε ανοιχτή πληγή που κακοφορμίζει για τον πρωθυπουργό. Ατυχώς για αυτούς, οι κυβερνώντες δεν έδωσαν την πρέπουσα σημασία στην πρόγνωση που είχε κάνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος πριν από περίπου 8 μήνες, στις 29 Ιανουαρίου 2016, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών και της τότε τροπολογίας που αφορούσε στη διαδικασία χορήγησης τηλεοπτικών αδειών. Τότε που ξεκινούσε η εκτροπή…

Είπε πει τότε ο κ. Βενιζέλος: «Κάνω μία πρόγνωση. Η διαδικασία αυτή των δήθεν αδειών, με βάση το νομοθέτημα της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, δε θα ολοκληρωθεί ποτέ και αν επιδιώξετε την ολοκλήρωσή της αυτό θα είναι το μεγαλύτερο θεσμικό σκάνδαλο και τελικά ο πολιτικός τάφος της Κυβέρνησής σας.  Όχι γιατί υπάρχουν προβλήματα πολιτικού λόγου και πολιτικής αντιδικίας, αλλά γιατί θα δείτε ανάγλυφα να προκύπτουν συμφέροντα, σκληρά, ανεξέλεγκτα, αδιαφανή».

Τι πρόγνωση; Προφητεία κανονική. Και ακόμη δεν έχει καλά-καλά ανοίξει η υπόθεση Καλογρίτσα… Σε όλη της την διάσταση με όλες τις πτυχές της. Αν κάτι αποτελούσε πλεονέκτημα για τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ έναντι των πολιτικών του αντιπάλων ήταν ότι δεν τους βάραινε κανένα σκάνδαλο, καμία σκιά. Μπορούσε κάνεις να τους καταλογίσει τα μύρια όσα σε ζητήματα διακυβέρνησης και διαπραγμάτευσης, από ανικανότητα και ιδεοληψία μέχρι την ύπαρξη κρυφής ατζέντας για το μέλλον της χώρας σε σχέση με την Ευρωζώνη. Για αθέτηση υποσχέσεων, για κοροϊδία, για, για, για….  Αλλά όχι για κάποιο οικονομικό σκάνδαλο.

Και πολιτεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό στηριζόμενοι στο επικοινωνιακό τρυκ που αφορούσε στον πόλεμο κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς, στην σύγκρουση με τα συμφέροντα. Μέχρι που φτάσαμε στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Και εκεί οι μάσκες άρχισαν να πέφτουν. Με πάταγο όπως και το ηθικό πλεονέκτημα που επικαλούνταν τα κυβερνητικά στελέχη. Και τώρα; Τώρα θα δρέψουν τους καρπούς που οι ίδιοι φύτεψαν. Και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα. Και σε σχέση με τις αποκαλύψεις που έρχονται αλλά και σε σχέση με την τύχη του ίδιου του διαγωνισμού.

Ο οποίος κινδυνεύει να αποδειχθεί τόσο «φούσκα» όσο «φούσκα» ήταν και το διάτρητο πόθεν έσχες του… υπερθεματιστή. Μία «φούσκα» που σκάζοντας θα προκαλέσει συστημική κατάρρευση στους κόλπους της κυβέρνησης. Και όσοι… Λεβέντες και αν τρέξουν να τη γλυτώσουν, το τέλος θα γραφεί αργά ή γρήγορα στα αφιλόξενα βοσκοτόπια.

http://www.capital.gr/story/3155381?utmsource=email

«Ο Δήμος που έκανε το αυτονόητο: Μπόλιασε τις νερατζιές της πόλης για να δώσουν λεμόνια.»

Οι αστικοί οπωρώνες, ιδιαίτερα για την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, της ακραίας φτώχειας και της επισιτιστικής ανασφάλειας θα έδιναν σε πολλούς ανθρώπους την ευκαιρία να φάνε δωρεάν.

«Ναι» στην αστική δενδροκομία είπε  πρόσφατα ο Δήμος Ηρακλείου Αττικής.

Το τελευταίο διάστημα μπολιάστηκαν οι νεραντζιές στις γειτονιές της πόλης προκειμένου, σε λίγο καιρό, να δώσουν δωρεάν λεμόνια στους κατοίκους.

Διαβάστε επίσης:

Σε αυτές τις 5 πόλεις μπορείς να φας δωρεάν από αστικούς οπωρώνες!

http://www.enallaktikos.gr/ar25520el-o-dimos-poy-ekane-to-aytonoito-mpoliase-tis-neratzies-tis-polis-gia-na-dwsoyn-lemonia.html