Ποιος είναι ο «αδύναμος κρίκος » στην τροϊκανή αλυσίδα που μας σφίγγουν;

Η νέα ελληνική κυβέρνηση ήδη ικανοποιεί τον καταταλαιπωρημένο λαό διαμηνύοντας ανυπακοή στα τροϊκανά διευθυντήρια είτε στο μέτωπο της Ουκρανίας είτε σε αυτό του δημοσιονομικού χρέους. Η αισιοδοξία όμως αυτή δεν πρέπει να μείνει ένα «αδειανό πουκάμισο».

Χρειάζεται να προσκομισθούν πόροι για να καλυφθούν οι ταμειακές ανάγκες, όσο έχουν ισχύ οι εκβιασμοί των Τροϊκανών κατά τις δημοσιονομικές διαπραγματεύσεις.

Από τακτική άποψη, δεν πρέπει να ανοίγονται ταυτόχρονα πολλά μέτωπα. Επειδή καιροφυλακτούν επικίνδυνοι και αστάθμητοι ταραχοποιοί παράγοντες. Καθόσον η Ελλάδα μάχεται για την απελευθέρωσή της από την ευρωδουλική και νατοϊκή φυλακή της, η Τουρκία προχωρά τη στρατηγική της να κατακτήσει ολοκληρωτικά την Κύπρο.

Δύο κατευθύνσεις μπορεί τώρα να προταθούν: 1) Να μη προκαλούνται ρωγμές στην εσωτερική συνοχή, ειδικά στο επίπεδο της λαϊκής βάσης και,  2) Να προταχθούν μέτρα ανάκτησης της πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας με κινήσεις επενδυτικού ενδιαφέροντος, πρωτίστως εντάσεως κεφαλαίων.

Το νεαρό της ηλικίας και η απειρία του πυρήνα της κυβέρνησής μας, δεν απαγορεύει τη σύνεση και την οξύνοιά του. Άλλωστε πλαισιώνεται και από έμπειρους αξιόμαχους της Πολιτικής.

Νίκος Καραβαζάκης