«Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ ΤΟΥ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥ»

Χλευασμός του Εθνικού Ύμνου στο στάδιο της Πόλης. Kαι αντί αποχώρησης, καραγκιοζιλίκια…

Ο Τσίπρας είναι αυθεντικό δημιούργημα της «μεταπολίτευσης»: γιός μεγαλοεργολάβου -συνένοχου δηλ. στην οικιστική καταστροφή από την χούντα και τον Καραμανλή- καταληψίας και απόφοιτος της παρακμιακής εκπαίδευσης, ισόβια άεργος, τρόφιμος της διαπλεκόμενης κομματοκρατίας. Είναι αμόρφωτος, ιδεοληπτικός, κοινωνικά-παραγωγικά παράσιτο. Είναι θλιβερό που η κοινωνία μας-με την ευθύνη του δικομματισμού και του συνδικαλισμού-κατάντησε να εκπροσωπείται και καθοδηγείται από τέτοιο φελλό. Πορευόμαστε σε τρικυμιώδεις καιρούς ανερμάτιστα και ραγιάδικα. Ουαί ημίν! (Νίκος Καραβαζάκης 20/11/2015, στη «ναυτεμπορική»)

Το εμβληματικό γεγονός, το πρόσωπο και το ιστορικό κάδρο που αποθανατίζουν την εικόνα της απόλυτης παρακμής και του ολοκληρωτικού εξευτελισμού του ελληνικού έθνους προβλήθηκαν –έστω και φευγαλέα- το τελευταίο εικοσιτετράωρο στην Ελλάδα. Και σε επισφράγιση του παρακμιακού εκφυλισμού της εθνικής ευαισθησίας… επέρασαν απαρατήρητα!

Στο τελευταίο συνείργησε η δολιότητα του σκηνοθέτη και η δουλικότητα του κουτοπόνηρου κομπάρσου στο τελετουργικό του εθνικού μας εξευτελισμού, του οποίου ο δεύτερος φρόντισε να συγκαλυφθούν τα ακραία χαρακτηριστικά του, από τον λαό που εξ απάτης αντιπροσώπευε.
Η κάποτε Βασιλεύουσα επελέγη από τον δόλιο σκηνοθέτη ως η σκηνή του δημόσιου εξευτελισμού της Ελλάδος, ο Τσίπρας ως η προσωποποίηση του ελληνισμού, μια «εθνική αντιπαράθεση» (ποδοσφαίρου) ως η συμβολική αναμέτρηση και η ανάκρουση του ελληνικού εθνικού ύμνου ως η στιγμή για την εσχάτη διαπόμπευση: με τα τουρκικά στίφη, από τις κατάμεστες κερκίδες του σταδίου, να εμέσουν με γιούχα και σφυρίγματα τη χλεύη τους στων Ελλήνων τα ιερά, σε όλη του ύμνου τη διάρκεια.

Οι φωτογραφίες που είδαν και εδώ το φως της δημοσιότητας παρουσιάζουν την οικτρή απεικόνιση αυτού του ναδίρ της ελληνικής ιστορίας: ο Τούρκος πρωθυπουργός και θεωρητικός του Νέο-Οθωμανισμού, με μιαν ποδοσφαιρική εσάρπα ολότουρκη/κατακόκκινη και στο πλάι του ένας γκιαούρη, μισός γαλάζιος και μισός με το μισοφέγγαρο, σε στάση σούζα, και ο ύμνος-ψυχή της χώρας του να διαπομπεύεται.

Κάποιες εικόνες -που διέρρευσαν ως στιγμιότυπα- στις ελλαδικές οθόνες παρουσιάζουν τους ΄Ελληνες αθλητές κεραυνόπληκτους, να ψάχνουν με το βλέμμα ένα νεύμα καθοδήγησης. Αλλά κανείς να μη βρίσκεται να τους απαλλάξει από την ταπείνωση, να υφίστανται ακίνητοι τον οχετό χλεύης, μέχρι το τέλος του ύμνου.
(Παρόμοια «αυθόρμητη» έκρηξη ερντογανικού οθωμανικού πολιτισμού εκδηλώθηκε και κατά το προγραμματισμένο λεπτό σιγής για τα θύματα της σφαγής στο Παρίσι, όταν το τεράστιο γήπεδο δονήθηκε επί ένα λεπτό από ιαχές Αλάχου Ακμπάρ και σφυρίγματα πανηγυρισμού εθνικό-θρησκευτικών «γκώλ» στο μακρινό γήπεδο των απίστων.)

Την αρμονία ψυχών και πνευμάτων μεταξύ του οικοδεσπότη Νταβούτογλου και των στιφών στις κερκίδες είχε προηγουμένως σηματοδοτήσει η μεγαλοπρεπής είσοδος του αφέντη και οι χαιρετούρες μονάρχη προς τον όχλο των υπηκόων. Των οποίων την υποδειγματική πειθαρχία και αποτελεσματική ανταπόκριση σε οδηγίες και παραγγέλματα έχει δοκιμάσει ο εκεί όμηρος ελληνισμός και σε άλλες αγριότερες επιδόσεις τους.
Στην εντεύθεν πλευρά του Αιγαίου η εθνική ευαισθησία, και τα άλλοτε εθνικά ανακλαστικά της υπερηφάνειας, της αξιοπρέπειας και του φιλότιμου πρέπει να έχουν νεκρωθεί σε βαθμό που τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα να αντιπαρέρχονται με πηδήματα ψύλλου τους ανήκουστους εμπτυσμούς και ραπίσματα και να προχωρούν απερίσπαστα στην περιγραφή του ματς, της επίσκεψης των «επισήμων» στα αποδυτήρια και στα σαλιαρίσματα του Τσίπρα -όλου χαμόγελα και αστεία- με ποδοσφαιριστές. Ως εάν είχε απλώς ψιχαλίσει…

Ωστόσο το απόγευμα της Τρίτης, 17 Νοεμβρίου 2015, στην Κωνσταντινούπολη η Ελλάδα υποβλήθηκε στην βαρύτερη δημόσια ταπείνωση της ιστορίας της, υπό συνθήκες που δεν θα ανεχόταν πρωθυπουργός οποιουδήποτε αφρικανικού κράτους. Ο Ισοδύναμος όμως, αυτού του υποτελούς και πεισιθανάτιου κρατιδίου, ακολούθησε το παράδειγμα του Καραγκιόζη.

Όταν πατριωτικό χρέος, προσωπικό φιλότιμο και πολιτική λογική του επέβαλαν -μετά και τις κανιβαλικές εκδηλώσεις κατά το λεπτό σιγής προς τιμήν των θυμάτων του Παρισιού- να βγάλει την εσάρπα της αυτογελοιοποίησης και να δηλώσει στον Τούρκο οικοδεσπότη ότι η ελληνική εκεί παρουσία δεν είναι δυνατόν να παραταθεί μετά την ύβρη κατά του εθνικού ύμνου της χώρας. Να του τονίσει πως αν κατάπινε την προσβολή θα ελυντσάρετο κατά την επιστροφή του στη Ελλάδα, ότι ούτε η Τουρκία θα ανεχόταν ποτέ κάτι παρόμοιο και ότι οι συνομιλίες τους θα πρέπει να συνεχισθούν στην Αθήνα, όπου θα γίνει δεκτός με τις αρμόζουσες τιμές και την γνωστή ελληνική φιλοξενία. Και να καλέσει την Εθνική Ελλάδος να τον ακολουθήσει στην επιστροφή.

Και αντί της κινητοποίησης της μονταζιέρας επικρατείας του κ. Νίκου Παππά για την συγκάλυψη της «πομπής» (δηλαδή μεγάλης ντροπής, ισόβιου στίγματος, στη λαϊκή γλώσσα) να καταβληθεί κάθε προσπάθεια κινητοποίησης όλων των ελληνικών και -όσων μπορούμε να επηρεάσουμε- ξένων μέσων για την προβολή στη ευρωπαϊκή και διεθνή δημοσιότητα της τηλεοπτικής απεικόνισης των συμβάντων στο στάδιο της Κωνσταντινούπολης και παράλληλα των επίσης αξιοποιήσιμων αποκαλυπτικών δηλώσεων του αρχηγού της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας και εμπίστου του Ερντογάν κ. Χακάν Φιντάν.

Ο οποίος κ. Φιντάν, επικεφαλής της ΜΙΤ, δήλωσε στο γερμανικό ΑWD: «Η εισβολή στην Συρία από τον Πούτιν στρέφεται εναντίον του Ισλάμ και του διεθνούς δικαίου. Το ΙSIS ( σημ: το Ισλαμικό Κράτος, που διεκδίκησε της σφαγή του Παρισιού) είναι μια πραγματικότητα. . . .Λόγω παραβίασης των βασικών αρχών των Ηνωμένων Εθνών, ζητώ από τους Δυτικούς να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να ανατρέψουν το σχέδιο του Β. Πούτιν να καταπνίξει την ισλαμική επανάσταση στη Συρία»

Αυτή την αντίδραση υποδείκνυε στοιχειώδης πολιτική κρίση, μετά την δεινή εμπειρία της αναμφίβολα σχεδιασμένης ταπείνωσης, η οποία σαφώς προετοίμαζε τις συνομιλίες στην Άγκυρα με συνομιλητή δαρμένο, με καθημαγμένο ηθικό και ώριμο για μάδημα.

Μια τέτοια ε λ λ η ν ι κ ή αντίδραση θα ανέτρεπε τον τουρκικό σχεδιασμό και θα μετέβαλε την ταπείνωση σε πρόσκτηση κύρους, διεθνούς συμπάθειας και υποστήριξης των ελληνικών θέσεων και στο προσφυγικό. Αλλά μια τέτοια ελληνική απάντηση στην ιταμή προσβολή προϋπέθετε ηγετικό ανάστημα, συναίσθηση ιστορικής ευθύνης, συνέπεια με τις εθνικές παραδόσεις και κληρονομικό σεβασμό στα ιερά και τα όσια του έθνους σου.

Ενώ στον εγκέφαλο Τσίπρα προφανώς κυριαρχούσε το μείζον στα μέτρα του πρόβλημα, του πως να σερβίρει στους εξαπατημένους ψηφοφόρους του (και με ποιες μεθαυριανές συνέπειες) την απώλεια της προστασίας της πρώτης τους κατοικίας στα νύχια των ξένων αρπακτικών, όπου θα τις παρέδιδαν, με εντολή του, οι υπουργοί Τσακαλώτος και Σταθάκης.

Και το σερβίρισμα έγινε, στο μεσονύκτιο Δελτίο της ΕΡΤ της Τρίτης, στην εισαγωγική φράση της πρώτης είδησης, με το εξής φραστικό περιτύλιγμα:

«Καλησπέρα σας,
Το νέο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας, όπως συμφωνήθηκε στη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς…»
Έτσι, και στης τραβεστί αριστεράς τη γλώσσα, που ο Όργουελ προανήγγειλε για καθεστώτα εξανδραποδισμού, το ισοδύναμο του ξεσπιτώματος του 75 % των χρεωμένων νοικοκυριών αναγγέλλεται στους απατημένους ψηφοφόρους της Τσίπρας και Σια ως «νέο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας»…
Ποιος και που, σ’ αυτό τον τόπο και την ώρα της ολικής κατάρρευσης, να κοιτάξει μακρύτερα και να γνοιαστεί περισσότερο για τα συμβάντα της Πόλης. Δηλαδή πιο πέρα από το τελικό σκορ, στο κατά τα άλλα «φιλικό ματς Ελλάδας- Τουρκίας»…

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ ΤΟΥ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥ

«Και οι ευθύνες του Ισλάμ;»

Η μόνη θρησκεία που μπορείς να κατακρίνεις, να λοιδορήσεις ή και να χλευάσεις στην πολυπολιτισμική Ευρώπη είναι ο χριστιανισμός. Μπορείς να λες με όλη σου την άνεση πως ο χριστιανισμός δεν συμβιβάζεται με τις αξίες της σύγχρονης δημοκρατίας. Δεν κινδυνεύεις να σου προσάψουν μισαλλοδοξία, να σε κατηγορήσουν για αρτηριοσκληρωτικό συντηρητισμό. Το αντίθετο μάλιστα. Θα πάρεις δίπλωμα φιλελευθερισμού, περγαμηνές ανοχής, και τα αγήματα των προοδευτικών θα σου απονείμουν τις δέουσες τιμές. Αν όμως τολμήσεις και κατακρίνεις, ή έστω αμφιβάλλεις, για τη δυνατότητα του Ισλάμ να συνυπάρξει με τις αξίες που ο δυτικός πολιτισμός κατέκτησε ύστερα από αιώνες Ιστορίας, αμέσως θα σε κατατάξουν στο χοιροστάσιο του μισαλλόδοξου φυλετισμού, κάπου στο τελευταίο υπόγειο της κόλασης. Κοινώς, θα σου απαγορεύσουν να μιλάς.
Σκέψεις αναπόφευκτες όταν διαπιστώνεις, χωρίς να εκπλήττεσαι, πως η προοδευτική κοινή γνώμη, μετά τη σφαγή στο Παρίσι, αντί να αναρωτιέται με ποια όπλα θα αντιμετωπισθεί ο «Μαύρος Θάνατος», ενδιαφέρεται περισσότερο να αποδείξει ότι το Ισλάμ δεν ταυτίζεται με την τρομοκρατία. Και βέβαια δεν ταυτίζεται. Μήπως όμως σχετίζεται; Το είπε προχθές ο ιμάμης του Αμστερνταμ, Γιασίν Ελφορκανί: «Οι τρομοκράτες νομιμοποιούν θεολογικά τις πράξεις τους. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να λέμε: αυτό δεν έχει σχέση με το Ισλάμ». Αυτός τουλάχιστον δικαιούται διά να ομιλεί. Σε αντίθεση με τον πρόεδρο Ολάντ, που δεν δικαιούται να μιλάει για πόλεμο και οφείλει να σταματήσει να στέλνει Ραφάλ διότι προκαλεί τα ευγενή αισθήματα του «Ισλαμικού Κράτους». Ετσι λένε και γράφουν τα προοδευτικά παραμύθια, όπου στο τέλος όλα τελειώνουν με μια τεράστια αγκαλιά. Μόνον που, αν είσαι νεκρός, δεν μπορείς ούτε να αγκαλιάσεις ούτε να αγκαλιαστείς.

LONDON – FEBRUARY 03: Muslim demonstrators hold banners at the Danish Embassy on February 3, 2006 in London. British muslims have condemned newspaper cartoons which first appeared in a Danish newspaper, some of which depict the Prophet Mohammed wearing a turban shaped like a bomb. The cartoons have sparked worldwide protests. (Photo by Peter Macdiarmid/Getty Images)

Σκέψεις αναπόφευκτες όταν ακούς και ξανακούς πως οι τρομοκράτες μπορεί να είναι τρομοκράτες του «Ισλαμικού Κράτους», όμως για την τερατογένεση ευθύνεται το γεγονός ότι γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στη Γαλλία αλλά αισθάνονται αποκλεισμένοι. Και αναρωτιέμαι ο αφελής. Δεν υπάρχουν παιδιά που δεν είναι μουσουλμάνοι, μπορεί να είναι παιδιά καθολικών, εβραϊκών ή και άθεων οικογενειών, είναι όμως εξίσου φτωχά και εξίσου αποκλεισμένα, γιατί δεν μπορούν να σπουδάσουν ή να βρουν δουλειά; Και γιατί αυτά δεν παίρνουν ένα καλάσνικοφ για να θερίσουν τους συνομηλίκους τους που πήγαν να ακούσουν ροκ; Ισως γιατί δεν τους λέει ο ιμάμης της συνοικίας τους πως η ροκ είναι η μουσική των απίστων, και δεν υπάρχει θέση για τους άπιστους στον κόσμο που έπλασε ο Αλλάχ.
Ας το πάρουμε απόφαση. Το μοντέλο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, ακόμη κι αν δεν πέθανε, πνέει τα λοίσθια. Η μετακίνηση των πληθυσμών καταστρέφει τις ισορροπίες στις οποίες στηριζόταν. Η διάχυση της ισλαμικής τρομοκρατίας μεγαλώνει το χάσμα και την καχυποψία. Ας μη βαυκαλιζόμαστε. Η Ιστορία δεν προχωράει ούτε με καλές προθέσεις ούτε με ευγενείς ιδέες. Δυστυχώς.
Η Ευρώπη οφείλει να οπλισθεί πολιτισμικά, εκτός από όλα τα άλλα. Να εγκαταλείψει τις ηλίθιες ενοχές της και να αναδείξει τη σταθερότητα και την υπεροχή των αξιών της. Και η Ελλάδα θα πρέπει να ξυπνήσει από την «προοδευτική» –τρομάρα μου– νάρκη.

«Ενας πόλεμος διαφορετικός από τους άλλους.»

REUTERS/STRINGER

Φωτογραφία αρχείου.

 

Από την έντυπη έκδοση

Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

Ο καθηγητής Victor David Hanson είναι από τους λίγους ιστορικούς του πολέμου και, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας όπου διδάσκει, θεωρείται από τους κορυφαίους ειδικούς της πολεμικής ανάλυσης. Εξάλλου, το βιβλίο του «Η Κουλτούρα της Ανθρωποσφαγής» (Carnage and Culture, 2001) θεωρείται από τα σημαντικότερα στο είδος του γιατί, με αφετηρία την Αρχαία Ελλάδα, περιγράφει ποια είναι η κυρίαρχη πολεμική φιλοσοφία της Δύσης σε σύγκριση με άλλες παρεμφερείς φιλοσοφίες.

Με αφορμή λοιπόν την πρόσφατη ανθρωποσφαγή αθώων στο Παρίσι, ο καθηγητής Hanson, απαντώντας σε διαδικτυακή μας ερώτηση, μας είπε ότι η Δύση πρέπει να καταλάβει πως ο νέος παγκόσμιος πόλεμος δεν είναι σαν τους προηγούμενους. Κατά κύριο δε λόγο απέχει πολύ από τη δυτική λογική και άρα από τα δυτικά κριτήρια αξιολόγησής του.

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου.

«Οι ισλαμιστές γνωρίζουν σε επίπεδο ηγεσίας τους, γιατί οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτε, ότι έναν τακτικό πόλεμο με τη Δύση δεν έχουν καμία απολύτως δυνατότητα να τον κερδίσουν. Ακολουθούν έτσι μία εντελώς διαφορετική τακτική, η οποία για την ώρα έχει αρκετές επιτυχίες. Κατ’ αρχήν, προκαλούν φόβο. Δεύτερον, έχουν ιδεολογικούς συμμάχους στο εσωτερικό της Δύσης και την ενοχοποιούν. Τρίτον, αξιοποιούν το κράτος δικαίου που ισχύει στον δυτικό κόσμο και παίζουν πολύ με τις ηλιθιότητες της πολιτικής ορθότητας. Υπό παρόμοιες συνθήκες, αν χώρες όπως η Γαλλία δεν αντιδράσουν ιδεολογικά και φιλοσοφικά απέναντι στην ισλαμική πανώλη, η κατάσταση θα πάρει άσχημες διαστάσεις, για πολλούς λόγους…».

Από την άποψη αυτή, επανήλθαν στο προσκήνιο και επανεξετάζονται από Γάλλους και Γερμανούς οι προ δεκαμήνου αποκαλύψεις του Γερμανού δημοσιογράφου Γιούνκερ Τοντενχέφερ, ο οποίος είχε καταφέρει να διεισδύσει στο Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και να φέρει στην επιφάνεια στοιχεία που αφορούν κυρίως την ιδεολογία των τζιχαντιστών που πραγματοποιούν τυφλά χτυπήματα. Κατά τον Γ. Τοντενχέφερ, οι τζιχαντιστές «είναι πραγματικές μηχανές θανάτου».

Αυτό που εντυπωσιάζει στους νέους μισθοφόρους που πηγαίνουν από τη Δύση στο Ισλαμικό Κράτος, λέει, είναι η απόλυτη επιθυμία τους να σκοτώνουν.

Οι άνθρωποι αυτοί θεωρούν ότι η «θρησκευτική γενοκτονία» είναι ύπατος σκοπός στη ζωή τους και είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να ανταποκριθούν στην αποστολή τους …

«Η Αλ Κάιντα δεν είναι τίποτε μπροστά στη θηριωδία και τον φανατισμό των ισλαμιστών που θέλουν να αναβιώσουν το Χαλιφάτο… Δυστυχώς, δε, η Δύση δεν δείχνει να γνωρίζει πώς μπορεί να αντιμετωπίσει το φαινόμενο αυτό». Φαινόμενο το οποίο, κατά τον Γερμανό δημοσιογράφο, έχει ποικίλες πτυχές και που σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζεται με τις παραδοσιακές δυτικές στρατιωτικές μεθόδους.

Είναι επίσης σημαντικό να υπογραμμιστεί στο σημείο αυτό ότι πίσω από τους ισλαμιστές που «οραματίζονται» το Χαλιφάτο υπάρχει μία ψυχρή δολοφονική οργάνωση που διαχειρίζεται τεράστια κεφάλαια και σήμερα είναι κυρίαρχη στον χώρο του παγκόσμιου οικονομικού εγκλήματος. Από το δουλεμπόριο έως την προώθηση ναρκωτικών, το Ισλαμικό Κράτος κάθεται και πάνω σε σημαντικά πετρελαϊκά αποθέματα στην περιοχή της Μοσούλης στο Ιράκ, τα οποία και προωθεί σε μία καλά αναπτυγμένη παράλληλη αγορά.

Επίσης, άνθρωποι του Ισλαμικού Κράτους στρατολογούν -έναντι καλών αμοιβών- μισθοφόρους στη Δύση, κυρίως μεταξύ των ανέργων νέων μουσουλμάνων που είναι και σχετικά εύκολη λεία. Υπολογίζεται έτσι ότι από τη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν «καταταγεί» στον άτυπο ισλαμικό στρατό περισσότεροι από 3.000 νέοι, που θεωρούνται και από τους πιο φανατικότερους τζιχαντιστές.

Στη συνέντευξή του στο γαλλικό Κανάλι 24, ο Γιούνκερ Τοντενχέφερ τόνισε ότι καθημερινά κάπου 50 νέοι από τη Δύση προσέρχονται στο Ισλαμικό Κράτος για τη σχετική «εκπαίδευση» και, μέσω αυτών, επιχειρείται η προσέλκυση πρόσθετων μισθοφόρων οι οποίοι καλούνται να αναλάβουν «ιερά αποστολή».

«Πρόκειται για πρωτοφανές φαινόμενο», είπε ο Γερμανός δημοσιογράφος, για να προσθέσει ότι είδε ο ίδιος Γερμανό πτυχιούχο της Νομικής να εγκαταλείπει τη χώρα του και το πτυχίο του για να προσχωρήσει στους τζιχαντιστές.

Από την πλευρά του, ο Γάλλος δημοσιογράφος και συγγραφέας Γκιγιόμ Φο, που πρόσφατα έγραψε ένα βιβλίο για τον μυστηριώδη θάνατο του Γιάσερ Αραφάτ, υπογραμμίζει ότι η στρατολόγηση τζιχαντιστών νέων στη Γαλλία διευκολύνεται και από κηρύγματα των ιμάμηδων στα διάφορα τζαμιά -τα οποία όλο και περισσότερο εξελίσσονται σε χώρους θρησκευτικής προπαγάνδας.

Επίσης, ο Γκ. Φο επισημαίνει ότι στα προάστια (banlieux) των μεγάλων γαλλικών πόλεων που κατοικούνται από μουσουλμάνους, έχουν αναπτυχθεί ισλαμικές μαφίες οι οποίες, πέρα από το παράνομο εμπόριο στο οποίο επιδίδονται, χρησιμοποιούν εκβιαστικά και άλλα μέσα, ώστε οι νέοι να αποθαρρύνονται να πηγαίνουν σχολείο και γενικά να σπουδάζουν -και έτσι να γίνεται ευκολότερη η στρατολόγησή τους τόσο σε παράνομες δραστηριότητες όσο και στις τάξεις των τζιχαντιστών.

«Τα κυκλώματα αυτά είναι πανίσχυρα και πάγια τακτική τους είναι οι νέοι που ζουν στα προάστια αυτά να παραμένουν αμόρφωτοι και άνεργοι. Αποτελούν έτσι πολύτιμη εφεδρεία για τους μαφιόζους, οι οποίοι διατηρούν στενές σχέσεις με τους τζιχαντιστές της Συρίας και του Ιράκ», τονίζει ο Γκ. Φο.

Την άποψη αυτή προεκτείνει ο δημοσιογράφος Μπααρ Κοσέ του τηλεοπτικού δικτύου Φρανς-24, ο οποίος επίσης κατάφερε να έλθει σε επαφή με τζιχαντιστές στη Συρία, τονίζοντας ότι οι ισλαμιστές θέλουν όντως να δημιουργήσουν μία κρατική οντότητα στη Μέση Ανατολή και ότι για την ώρα πρώτη τους προτεραιότητα δεν είναι η επίθεση κατά της Δύσης, αλλά η εξόντωση των δημοκρατών μουσουλμάνων. Υπό αυτή την έννοια, η περίφημη Αραβική Ανοιξη υπήρξε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους τζιχαντιστές να επιβληθούν στην ανοργάνωτη κατά του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία αντιπολίτευση και να δολοφονήσουν τα πιο έμπειρα και δυναμικά στελέχη της.

Επίσης, πολλοί ειδικοί της διεθνούς τρομοκρατίας, όπως ο καθηγητής Ζαν-Σαρλ Μπριζάρ, υποστηρίζουν ότι οι τζιχαντιστές χρησιμοποιούν με μοναδική αποτελεσματικότητα τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Κατά συνέπεια, οι δυτικές χώρες θα πρέπει να βρουν και αυτές πειστικούς τρόπους αντιμετωπίσεως της ισλαμικής προπαγάνδας -η οποία γνωρίζει πολύ καλά την τέχνη να κρύβει το πραγματικό απεχθές πρόσωπό της.

Οπως μας είπε προσφάτως ο Γάλλος καθηγητής, μια τέτοια πρωτοβουλία απαιτεί μεγάλη προσοχή και προσπάθεια οι νέοι να πληροφορηθούν την πραγματική φύση του τζιχαντισμού και να καταλάβουν ότι εν τέλει είναι τα προσεχή θύματά του. Θα πρέπει, επίσης, να συνειδητοποιήσουν ότι αυτός που μπαίνει στις τάξεις των τζιχαντιστών δεν έχει δρόμο επιστροφής -παρά μόνον νεκρός.

Παράλληλα, είναι πλέον ανάγκη ο δυτικός κόσμος να αναλάβει συντονισμένες πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση του οικονομικού εγκλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί αυτό το τελευταίο αποτελεί τη σοβαρότερη πλέον πηγή χρηματοδοτήσεως της διεθνούς τρομοκρατίας.

Για την ώρα, πάντως, το θέμα της φυγής νέων Ευρωπαίων στη Συρία και στο Ιράκ δεν φαίνεται να απασχολεί σε συλλογικό επίπεδο την Ευρώπη, στους κόλπους της οποίας πρέπει να υπάρχουν και διαφωνίες ως προς την αντιμετώπιση του σοβαρού αυτού προβλήματος.

Το ίδιο ισχύει και με την ανάπτυξη της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Κεντρική Αφρική και στη Νιγηρία, όπου η οργάνωση Μπόκο Χαράμ έχει αποκτήσει μεγάλη δύναμη και ελέγχει σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές. Σημειώνουμε δε ότι από γεωγραφικής πλευράς, η Μπόκο Χαράμ ελέγχει έκταση ίση με την αντίστοιχη της Γαλλίας στην Ευρώπη!

Είναι, συνεπώς, κατάδηλο ότι το 2016, μετά τη σφαγή του Παρισιού, θα είναι ένα αποφασιστικό έτος για την αντιμετώπιση του ακραίου ισλαμισμού -ένα μαφιοθρησκευτικό φαινόμενο το οποίο ξεφεύγει από τα γνωστά πολιτικά πλαίσια, γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Ως εκ τούτου, η μη αφύπνιση απέναντι στον διαβρωτικό και βίαιο χαρακτήρα του μόνον οδυνηρές περιπέτειες επιφυλάσσει.

http://www.naftemporiki.gr/story/1033194/enas-polemos-diaforetikos-apo-tous-allous