«Αστέρας Βουλιαγμένης»

                                 δελτίο τύπου

Διάτρητη αποδεικνύεται η συμφωνία παραχώρησης του Αστέρα Βουλιαγμένης, στον Τουρκοαραβικό όμιλο Apollo Investment Holdco αντί μάλιστα του ευτελούς τιμήματος των 393.152.844 ευρώ ύστερα από έγγραφο-φωτιά της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής (ΑΔΑ), που δημοσιοποιεί η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης.

Με τη συμφωνία αυτή προκαλείται βλάβη, εις βάρος του καλώς εννοούμενου Δημόσιου Συμφέροντος και κυρίως, όσον αφορά στο ζήτημα της προστασίας που απολαμβάνει, διαχρονικά, η Κρατική Περιουσία.

Όπως προκύπτει από το έγγραφο-ντοκουμέντο αυτό, της Διεύθυνσης Δασών Πειραιά, της ΑΔΑ, η οποία υπάγεται στο Υπουργείο Εσωτερικών, έχει υποβληθεί από 24/6/2015, στο Εθνικό Κτηματολόγιο, Δήλωση Ιδιοκτησίας για την εν λόγω έκταση, για Δημόσιο Δάσος, 436,20 στρεμμάτων, το οποίο ανήκει, κατά πλήρη κυριότητα στο Ελληνικό Κράτος και μάλιστα σε εκτός σχεδίου περιοχή.

Αρμόδιο δε για την προστασία του είναι, σύμφωνα με το Νόμο, το Δασαρχείο Πειραιά, το οποίο έπρεπε να έχει ήδη παρέμβει και να έχει εφαρμόσει τις αυστηρές Διατάξεις, που προβλέπονται από την κείμενη Δασική Νομοθεσία.

Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει, πανηγυρικά, τις καταγγελίες της ΟΚΕ, η οποία, από το 2013, έχει καταθέσει δύο Μηνυτήριες Αναφορές, γι’ αυτό το θέμα, όπου, με κατηγορηματικό τρόπο είχε αποκαλύψει, πως η επίμαχη έκταση του Αστέρα είναι Δημόσιο Δάσος που βρίσκεται, παρά τις διάφορες αλχημείες, εκτός σχεδίου πόλεως.

Παρά ταύτα και οι δύο αυτές Μηνυτήριες Αναφορές μας τέθηκαν στο αρχείο, από τους αρμόδιους Εισαγγελείς, χωρίς το αιτιολογικό να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Χαρακτηριστική είναι η αιτιολογία, που προβάλλει Δικαστικός Λειτουργός, ότι την αποκλειστική κυριότητα επί της έκτασης την έχει ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (ΕΟΤ), κάτι που βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση, με την ως άνω Δήλωση της ΑΔΑ στο Γραφείο Κτηματογράφησης Αθήνας, όπου σαφέστατα αναφέρει ότι ανήκει, σαν Δημόσια Δασική Έκταση στο Ελληνικό Δημόσιο.

Επίσης, ο πιο πάνω Δικαστικός Λειτουργός προβάλλει ότι η έκταση είναι εντός σχεδίου πόλεως, ενώ η Διεύθυνση Δασών, της ΑΔΑ, με την Δήλωση Ιδιοκτησίας, την θεωρεί εκτός σχεδίου.

Επισυνάπτονται και τα σχετικά έγγραφα.

Κατόπιν των ανωτέρω, τόσο ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, Αντώνης Λιόγας, όσο και η Εισαγγελέας Διαφθοράς, Ελένη Ράικου πρέπει να ανασύρουν τις δύο Δικογραφίες με τις Μηνυτήριες Αναφορές μας, από το αρχείο εξαιτίας των νέων συντριπτικών στοιχείων, που προέκυψαν κατόπιν της έρευνας της Ομάδας μας και να τις επανεξετάσουν και τις δύο εξ αρχής.

Παράλληλα υποστηρίζουμε, με κάθε δυνατό τρόπο, την Αίτηση Ακύρωσης, που πρόκειται να υποβάλουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κάτοικοι της περιοχής και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Βούλας-Βάρης-Βουλιαγμένης.

Με την 23χρονη ενασχόλησή της, σε θέματα που άπτονται του Δημόσιου βίου και της καθημερινότητας του πολίτη η ΟΚΕ έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητά της, εντοπίζοντας και καυτηριάζοντας τα λάθη και τις παραλείψεις της Κρατικής μηχανής και υποκαθιστώντας, στην ουσία, τους κατ’ επίφασιν, κρατικούς θεσμούς.

http://www.ixnilatis.org/

«H Άγκυρα τα βρίσκει σκούρα σε Μέση Ανατολή και Ευρώπη.»

Προβλήματα σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή αντιμετωπίζει τελευταία η Άγκυρα. Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για «πάγωμα» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και τα απροσδόκητα εμπόδια στα πεδία μάχης. Η συνεργασία με Ρωσία και οι κινήσεις στο Βόρειο Ιράκ.

 Α. Φαλτάιτς

Η εύθραυστη συμφωνία της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για το προσφυγικό αποδυναμώνεται ακόμα περισσότερο, την ώρα που η Άγκυρα έρχεται αντιμέτωπη με αυξανόμενες περιπλοκές στα πεδία μάχης στη Συρία και στο Ιράκ.

Στις 24 Νοεμβρίου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πέρασε ψήφισμα για το «πάγωμα» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, διαμαρτυρόμενο για τις επιχειρήσεις καταστολής στην Άγκυρα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Το ψήφισμα πέρασε με 479 ψήφους υπέρ, 37 κατά και 107 παρών. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αντέδρασε στην απόφαση αυτή απειλώντας να στείλει περισσότερους μετανάστες στην Ευρώπη, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «αυτές οι συνοριακές πύλες θα ανοίξουν, αν προχωρήσετε περισσότερο».

Ο Ερντογάν δεν θα επέτρεπε ποτέ τα παράπονα της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα να μπουν εμπόδιο στις προσπάθειες αποδυνάμωσης των πολιτικών του αντιπάλων στην Τουρκία. Επιπλέον, στον απόηχο της απόπειρας πραξικοπήματος, έχουν βελτιωθεί οι πιθανότητες του προέδρου να εξασφαλίσει τη συνεργασία που χρειάζεται από το Εθνικιστικό Κίνημα (MHP) για να προχωρήσει το σχέδιό του για τροποποίηση του συντάγματος, που θα επιτρέπει την εφαρμογή προεδρικού συστήματος, το οποίο θα συγκεντρώσει ακόμα περισσότερες εξουσίες υπό τον Ερντογάν.

Το «παζάρι» με το MHP περιλαμβάνει μια σκληρή στάση έναντι της κουρδικής μειονότητας στη χώρα και η Άγκυρα προχωρά ακάθεκτη την επιχείρηση καταστολής κατά των Κούρδων στα νοτιοανατολικά της χώρας. Η κυβέρνηση Ερντογάν εργάζεται επίσης ώστε να στερήσει τα πολιτικά δικαιώματα στους Κούρδους πολιτικούς της Τουρκίας.

Από μόνο του, το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου δεν θα αλλάξει και πολλά. Ο δρόμος της Τουρκίας προς την ένταξη στην ΕΕ έχει «μπλοκαριστεί» από διάφορα εμπόδια από την αρχή. Καθώς βαθαίνει ο διχασμός εντός της Ευρώπης και η Τουρκία μπαίνει σε ένα όλο και πιο απολυταρχικό μονοπάτι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα ανεχτεί τόσο εύκολα την ιδέα να προστεθεί στο προβληματικό μπλοκ της μια μεγάλη μουσουλμανική χώρα, ο μεγάλος πληθυσμός της οποίας θα έδινε στην Άγκυρα σημαντική δύναμη ψήφου. Και αν και η Τουρκία ήλπιζε να εξασφαλίσει μια υπόσχεση απελευθέρωσης της βίζας για τους πολίτες της από τις Βρυξέλλες, οι ανησυχίες για την ασφάλεια θα συνεχίσουν να επισκιάζουν αυτόν τον στόχο για την ώρα.

Ο Ερντογάν περίμενε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση θα προχωρούσε σε μια συμβολική ενέργεια κατά των επιχειρήσεων καταστολής του, επικρίνοντας την Τουρκία, και προσπάθησε να την προλάβει απειλώντας με δικό του δημοψήφισμα για την ένταξη της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν και η Τουρκία μπορεί να εκμεταλλευτεί τον έλεγχο που έχει στη ροή των μεταναστών προκειμένου να αναγκάσει τους Ευρωπαίους να επανέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ωστόσο η Άγκυρα θα το κάνει πολύ προσεκτικά. Άλλωστε, η Τουρκία εξακολουθεί να χρειάζεται να έχει κάποιο «πάτημα» στην Ευρώπη, για να μπορέσει να συνεχίσει να είναι μέρος της ευρωπαϊκής κοινής αγοράς -και των διαπραγματεύσεων για το μέλλον αυτής της αγοράς καθώς συνεχίζεται ο κατακερματισμός της ΕΕ.

Εν τω μεταξύ, η Τουρκία βρέθηκε αντιμέτωπη με διάφορα απροσδόκητα εμπόδια στο πεδίο μάχης της Συρίας. Στις 24 Νοεμβρίου ο τουρκικός στρατός ανακοίνωσε αεροπορική επιδρομή της Συρίας με στόχο τις τουρκικές δυνάμεις που στήριζαν τις δυνάμεις των ανταρτών της Επιχείρησης Ασπίδα του Ευφράτη, στο βόρειο Χαλέπι. Η Τουρκία σήκωσε τα μαχητικά της αεροσκάφη και διενήργησε αμυντικές αεροπορικές περιπολίες πάνω από τους στρατιώτες της, ως απάντηση, και φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο αντιποίνων.

Η αλ-Μπαμπ, το τελευταίο σημαντικό οχυρό του Ισλαμικού Κράτους στο βόρειο Χαλέπι, μετατρέπεται γρήγορα σε σημείο ανάφλεξης για την Τουρκία, τους Κούρδους μαχητές, τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις και τους φιλοκυβερνητικούς στρατιώτες, που βλέπουν ως απειλή την προέλαση των ανταρτών που στηρίζει η Τουρκία. Είναι πιθανό να υπάρξουν περισσότερες συγκρούσεις στην περιοχή γύρω από την αλ-Μπαμπ, καθώς οι δυνάμεις αυτές έρχονται πιο κοντά η μία στην άλλη και προσπαθούν να απωθήσουν το Ισλαμικό Κράτος.

Η απειλή περαιτέρω συγκρούσεων στη Συρία θα απειλήσει την εύθραυστη συμφωνία στην οποία έχει καταλήξει η Τουρκία με τη Ρωσία. Η Τουρκία βασίζεται στην επίδειξη αυτοσυγκράτησης από την πλευρά των Ρώσων, την ώρα που η ίδια αυξάνει το στρατιωτικό της «αποτύπωμα» στη βόρεια Συρία, σε μια προσπάθεια να «μπει σφήνα» στα κουρδικά καντόνια του Αφριν και του Κομπάνι.

Όμως η Μόσχα μπορεί να εκμεταλλευτεί τα όλο και μεγαλύτερα ευάλωτα σημεία της Τουρκίας στο πεδίο της μάχης, προκειμένου να εξασφαλίσει νέες υποχωρήσεις σε επίπεδο οικονομίας και ασφάλειας από την Άγκυρα, καθώς το Κρεμλίνο επικεντρώνεται στη διαπραγμάτευση περιορισμών στη δραστηριότητα του ΝΑΤΟ στην πρώην Σοβιετική Ένωση.

Ο Ρώσος υπουργός Οικονομικών Σεργκέι Λαβρόφ αναμένεται να επισκεφθεί την Αττάλεια την 1η Δεκεμβρίου, από την οποία πιθανόν να υπάρξουν επιπλέον στοιχεία για το status του συνεχιζόμενου διαλόγου μεταξύ της Τουρκίας και της Ρωσίας.

Οι κινήσεις της Τουρκίας στο βόρειο Ιράκ θα πρέπει επίσης να παρακολουθούνται στενά τις επόμενες ημέρες. Τούρκοι αξιωματούχοι κάλεσαν στις 23 Νοεμβρίου στην Άγκυρα τον πρόεδρο της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν, Μασούν Μπαρζανί, προκειμένου να συζητήσουν τα επόμενα βήματα της επιχείρησης για την ανακατάληψη της Μοσούλης. Η Τουρκία συγκεντρώνει στοιχεία για να στηρίξει μια επέμβαση στη Σιντζάρ, όπου το PKK έχει σημαντική παρουσία. Η Άγκυρα σκέφτεται επίσης να εξαπολύσει επίθεση στη στρατηγική ιρακινή πόλη Ταλ Αφάρ, όπου η Τουρκία έχει τοποθετηθεί ως προστάτιδα των Σουνιτών έναντι των Σιιτών ανταρτών που στηρίζονται από το Ιράν.

Η Τουρκία έχει ήδη αρχίσει να αυξάνει τη στρατιωτική της παρουσία στα νοτιοανατολικά της σύνορα και ίσως αρχίσει να μπαίνει στο Ιράκ τις επόμενες εβδομάδες. Αν το πράξει, θα χρειαστεί τη βοήθεια του Μπαρζανί με τη Βαγδάτη, η οποία αντιδρά όλο και περισσότερο στον διευρυνόμενο ρόλο της Τουρκίας στο βόρειο Ιράκ. Όπως και να έχει, η εμπλοκή της Τουρκίας στην περιοχή πιθανότατα θα διευρύνει το χάσμα μεταξύ των Κούρδων, κάτι που αναμφίβολα θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το Ιράν.

http://www.euro2day.gr

«OPEC: Κόβει την παραγωγή κατά 1,2 εκατ. βαρέλια.»

Στη μείωση της παραγωγής για πρώτη φορά από το 2008 κατέληξαν οι χώρες του OPEC. Ράλι άνω του 7% για το πετρέλαιο. Πάνω από τα 50 δολάρια το brent στο Λονδίνο.

Οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες που συμμετέχουν στον OPEC κατέληξαν τελικά σε συμφωνία για μείωση παραγωγής πετρελαίου, την πρώτη από το 2008, σύμφωνα με πηγές που επικαλείται το Reuters.

Η ίδια πηγή ανέφερε ότι η συμφωνία είναι στο πλαίσιο που είχε τεθεί στο Αλγέρι τον Σεπτέμβριο. Τότε η Αλγερία είχε προτείνει νέο «ταβάνι» παραγωγής στα 32,5 εκατ. βαρέλια την ημέρα, από τα τρέχοντα επίπεδα των 33,7 εκατ. βαρελιών, μια μείωση της τάξεως του 1,2 εκατ. βαρελιών.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, οι υπουργοί συζητούν ακόμη τις λεπτομέρειες της πρότασης για κάποιες χώρες, μεταξύ των οποίων και το Ιράκ.

Όπως μεταδίδει το Reuters, αποφασίστηκε επίσης η αποχώρηση της Ινδονησίας από τον ΟPEC, με τα υπόλοιπα μέλη του οργανισμού να μοιράζονται το μερίδιο παραγωγής της.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η Σαουδική Αραβία συμφώνησε να περικόψει την παραγωγή της στα 10,06 εκατ. βαρέλια την ημέρα ενώ η παραγωγή του Ιράν προσδιορίστηκε στα 3,797 εκατ. βαρέλια την ημέρα.

Η συμφωνία πυροδοτεί ράλι για τον «μαύρο χρυσό». Στη Νέα Υόρκη καταγράφει κέρδη άνω του 8% ή κατά 3,7 δολάρια, στα 49 δολάρια το βαρέλι, ενώ στο Λονδίνο προσεγγίζει τα 51 δολάρια, με άνοδο 7,7%.

Οι ισορροπίες και η προκαταρκτική συμφωνία στο Αλγέρι

Σημειώνεται ότι ο ΟΠΕΚ, που αντιπροσωπεύει το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής, είχε προχωρήσει σε προκαταρκτική συμφωνία τον Σεπτέμβριο στο Αλγέρι για τον περιορισμό της παραγωγής γύρω στα 32,5-33 εκατ. βαρέλια ημερησίως, έναντι των 33,64 εκατ. βαρελιών που παράγονται σήμερα, σε μια προσπάθεια να στηριχθούν οι πετρελαϊκές τιμές, οι οποίες έχουν υποχωρήσει στο ήμισυ από τα μέσα του 2014.

Ο ΟΠΕΚ είχε δηλώσει πως θα εξαιρέσει το Ιράν, τη Λιβύη και τη Νιγηρία από τη μείωση της παραγωγής, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι συγκεκριμένες χώρες από τις αναταραχές και τις κυρώσεις.

Η συμφωνία του Σεπτεμβρίου είχε θεωρηθεί «νίκη» για το Ιράν, καθώς η Τεχεράνη από καιρό υποστηρίζει πως θέλει να αυξήσει την παραγωγή της για να ανακτήσει το μερίδιο αγοράς που έχασε λόγω των κυρώσεων που της επέβαλε η Δύση για το πυρηνικό της πρόγραμμα.

Τις τελευταίες εβδομάδες, το Ριάντ άλλαξε στάση και προσφέρθηκε να μειώσει την παραγωγή του κατά 500.000 βαρέλια ημερησίως, σύμφωνα με πηγές του ΟΠΕΚ που επικαλείται το Reuters, ενώ πρότεινε επίσης το Ιράν να περιορίσει την παραγωγή του στα περίπου 3,8 εκατ. βαρέλια ημερησίως.

Η Τεχεράνη έχει στείλει μικτά σινιάλα, λέγοντας πως θέλει η παραγωγή της να φτάσει έως και 4,2 εκατ. βαρέλια ημερησίως. Στην επιστολή του προς τον ΟΠΕΚ, το Ιράν προτείνει η Σαουδική Αραβία να μειώσει την παραγωγή της στα 9,5 εκατ. βαρέλια ημερησίως.

Πιέσεις για υψηλότερα όρια στην παραγωγή ασκεί και το Ιράκ, λέγοντας πως χρειάζεται περισσότερα χρήματα για να πολεμήσει το Ισλαμικό Κράτος. Σημειώνεται πως Ιράν και Ιράκ παράγουν συνολικά πάνω από 8 εκατ. βαρέλια πετρελαίου ημερησίως, έναντι των 10,5 εκατ. της Σαουδικής Αραβίας.

http://www.euro2day.gr/

«Να επιστραφεί πριν από τη λύση.»

 

Το σχετικό δεσμευτικό έγγραφο του 1960 στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ως: APPENDIX P – FUTURE OF SOVEREIGN BASE AREAS.

Αναφορά στη Δεκέλεια με την ευκαιρία της επίσκεψης στην Κύπρο του Μπόρις Τζόνσον
Εκείνο που πολύ πιθανόν να επαναλάβει ο Βρετανός ΥΠΕΞ είναι τη ‘γενναιόδωρη’ προσφορά της χώρας του να μας επιστρέψει κάπου 50% των δικών μας εδαφών, που κράτησαν το 1960 ως ‘περιοχές των κυρίαρχων βρετανικών Βάσεων’

Ο νέος Υπουργός Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας της Βρετανίας κ. Μπόρις Τζόνσον επισκέπτεται την Κύπρο. Δεν γνωρίζουμε τα ‘speaking notes’ που του ετοίμασαν οι ειδικοί για το Κυπριακό στο Υπουργείο του, για το τι θα πει πίσω από κλειστές πόρτες στον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τι θα δηλώσει, αν καλεστεί, δημόσια στους δημοσιογράφους, εκτός βεβαίως του κλισέ ότι ‘η Βρετανία υποστηρίζει τη διαδικασία των συνομιλιών -της κυπριακής ιδιοκτησίας λύσης- και είναι έτοιμη να βοηθήσει με κάθε τρόπο στην ‘επίλυση’ του προβλήματος. Ένα ‘πρόβλημα’ που η ίδια δημιούργησε.

Αυτό δεν το λένε, όπως και ότι ουδέποτε υπήρξε ‘κυπριακής ιδιοκτησίας’ η τουρκο-βρετανική δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομοσπονδία και που και αυτό οι ίδιοι το σοφίστηκαν κάπου την περίοδο της προεδρίας Δ. Χριστόφια… Εκείνο που πολύ πιθανόν μπορεί, επίσης, να επαναλάβει ο κ. Τζόνσον είναι τη ‘γενναιόδωρη’ προσφορά της χώρας του να μας επιστρέψει κάπου 50% των δικών μας εδαφών, που κράτησαν το 1960 ως ‘περιοχές των κυρίαρχων βρετανικών Βάσεων’.

Αλλαγή του στάτους
Γι’ αυτό θυμίζουμε το πρόσφατο άρθρο μας στη Σημερινή, 5 Νοεμβρίου 2016, με τίτλο «Βάσεις: Βρετανικό δόλωμα», θέτοντας επιστροφή της Δεκέλειας πίσω στην Κυπριακή Δημοκρατία πριν από τη λύση και όχι να μας δελεάζουν με μια τέτοια χειρονομία (που χρονολογείται από το τέλος της δεκαετίας του 1970, σύμφωνα με τα αποδεσμευμένα βρετανικά επίσημα έγγραφα του Υπ. Άμυνας της Βρετανίας) να δεχθούμε την όποια λύση διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Που, ειρωνικά, το ίδιο το Φόρεϊν Όφις -του οποίου ηγείται σήμερα ο κ. Τζόνσον- δρομολόγησε από την επομένη της δεύτερης τουρκικής εισβολής το 1974. Αφού συνειδητά επέτρεψε ο τότε Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Τζέιμς Κάλαχαν τις δύο τουρκικές εισβολές, συμφωνώντας με τις τουρκικές θέσεις.

Όχι για επαναφορά της ‘νόμιμης τάξης’ αλλά για αλλαγή του στάτους της Κυπριακής Δημοκρατίας! Κατ’ ομολογία του ιδίου του Τζέιμς Κάλαχαν στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή του Βρετανικού Κοινοβουλίου τον Ιανουάριο του 1976… Δηλαδή παραβιάζοντας ακόμα και την περιβόητη ‘Συνθήκη Εγγυήσεως’ που επικαλέστηκε ο σφαγέας Ετσεβίτ για τα εγκλήματά του, που συνεχίζονται για 42 χρόνια… ().

Οι ανάγκες καλύπτονται
Επαναλαμβάνουμε από το άρθρο μας στις 5.11.2016: «Τη Βάση Δεκέλειας οι Βρετανοί δεν τη χρειάζονταν πολύ πριν από το 1974, όμως δεν τολμούν να την επιστρέψουν στην ΚΔ, όπως υποχρεούνται και είναι δεσμευμένοι να κάνουν για όσες περιοχές δεν χρειάζονται, γιατί έμειναν εγκλωβισμένοι στις δικές τους φιλοτουρκικές θέσεις και έκτοτε δεν την επιστρέφουν στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Και αυτό, όπως ο ίδιος ο τότε Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Τζέιμς Κάλαχαν είπε στη συνεδρία στο Φόρεϊν Όφις στις 10 Σεπτεμβρίου 1974, όταν συσκέπτονταν -αφού συνεργάστηκαν με τον Ετσεβίτ για τις δύο τουρκικές εισβολές- για την αποσύνδεσή τους από το Κυπριακό και κατά πόσο αυτό θα σήμαινε και εγκατάλειψη των Βάσεων.

Είπε ο Κάλαχαν: «Αν αποφασίσουμε να εγκαταλείψουμε τη Βάση Δεκέλειας, οι Τούρκοι θα απαιτούν αυτή να δοθεί σ’ αυτούς». Αλλά, όπως πρόσθεσε επίσης ο Κάλαχαν, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις τους στις Συνθήκες, θα πρέπει να παραδώσουν τις Βάσεις στην Κυπριακή Δημοκρατία…

Και έτσι, επειδή αφενός δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τους Τούρκους και αφετέρου αρνούνται να σεβαστούν τις υποχρεώσεις τους έναντι της ΚΔ, παρακαλούν για μια όποια λύση για μας, για να απελευθερωθούν και εκείνοι από τις μισές εκτάσεις των Βάσεών τους και κυρίως της Δεκέλειας.

Οι στρατιωτικές και άλλες τους ανάγκες καλύπτονται με τη Βάση Ακρωτηρίου-Επισκοπής, εγκαταστάσεις στο Τρόοδος και τον κατασκοπευτικό σταθμό Αγίου Νικολάου…».

Το τουρκικό «μερίδιο»
Ο λόγος δε που μετά το 1965 τερμάτισαν την οικονομική βοήθεια προς την Κυπριακή Δημοκρατία, που είχαν συμφωνήσει να πληρώνουν κάθε πέντε χρόνια, καλύπτοντας έτσι τις διευκολύνσεις που τους προσφέρονται (και που το 1973 είχαν φθάσει τα 73 εκατομμύρια λίρες – φανταστείτε πόσα χρωστούν μέχρι σήμερα!) ήταν γιατί και τότε εκμεταλλεύθηκαν τις τουρκικές απαιτήσεις.

Που σε τέτοια περίπτωση οι Τούρκοι ζητούσαν να πάρουν το… μερίδιό τους, στους θυλάκους που είχαν μαζευτεί μετά το αποτυχημένο τουρκικό πραξικόπημα του 1964, για ανατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάστασή της με δύο ομόσπονδα συνιστώντα κράτη. Οι Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι προς το τέλος της δεκαετίας του 1960 ξεκίνησαν να προβάλλουν το αίτημα ότι, σε οποιαδήποτε περίπτωση αποχώρησής τους από τη Βάση Δεκέλειας, αυτή να δοθεί σε αυτούς…
Να επιστέψουν, λοιπόν, τη Βάση Δεκέλειας και ό,τι άλλα εδάφη δεν χρειάζονται και δεν χρειάζονταν εδώ και δεκαετίες, τώρα, στην υφιστάμενη Κυπριακή Δημοκρατία, όπως είναι υποχρεωμένοι βάσει της συμφωνίας που δέχθηκαν το 1960, κι όχι να μας εμπαίζουν προς το συμφέρον των Τούρκων, στο νέο μόρφωμα που επιδιώκουν να μας επιβάλουν από το 1974…

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ

http://www.sigmalive.com/simerini

«Η απαξίωση της στρατιωτικής ασφάλειας στο Κυπριακό»

Η πρόταση της ελληνοκυπριακής πλευράς για το νέο σύστημα ασφάλειας, στο πλαίσιο της λύσης του Κυπριακού, με παραμονή τουρκικών στρατευμάτων για μια μεταβατική περίοδο, δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της στρατιωτικής ασφάλειας.

Αυτό προφανώς οφείλεται και στο γεγονός ότι η πλευρά μας δεν έχει στρατιωτικούς συμβούλους σε κανένα επίπεδο της διαπραγματευτικής διαδικασίας (ομάδα εργασίας για την ασφάλεια-διαπραγματευτής-πρόεδρος δημοκρατίας) και παρουσιάζεται σοβαρό κενό σε θέματα στρατιωτικής στρατηγικής και ασφάλειας.

Δεν αξιοποιείται η γνώση και εμπειρογνωμοσύνη των στρατιωτικών του πλέον αρμόδιου φορέα, που είναι το YΠAM/ ΓΕΕΦ, ο οποίος τηρεί και τα δεδομένα των δραστηριοτήτων, της δύναμης, σύνθεσης, οργάνωσης και διάταξης επί του εδάφους, των στρατευμάτων κατοχής της Τουρκίας στην Κύπρο.

Ποιοι, άραγε, επεξεργάστηκαν την εισήγησή μας για την ασφάλεια και ιδιαίτερα την στρατιωτική πτυχή της, η οποία παρουσιάζει δύο επικίνδυνες αδυναμίες και συγκεκριμένα:

(1) Την παραμονή του 25% των τουρκικών δυνάμεων κατοχής, δηλαδή περίπου 10.000 στρατιώτες (να υποθέσουμε μία μηχανοκίνητη μεραρχία;) συγκεντρωμένων σε ένα στρατόπεδο (υπάρχει τέτοιο στρατόπεδο στην Κύπρο;) μετά την εφαρμογή της λύσης για μεταβατική περίοδο απροσδιόριστου χρόνου.

(2) Τη στέρηση του δικαιώματος της Κύπρου να έχει ένοπλες δυνάμεις. Να στερηθεί ουσιαστικά το δικαίωμα της αυτοάμυνας και τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει εξωτερικές απειλές. Να στερηθεί τη δυνατότητα να προστατεύει το έδαφός της, τον δεκαπλάσιο από την έκτασή της, θαλάσσιο χώρο της ΑΟΖ της με πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων και το εκτεταμένο FIR της, μεγάλης στρατηγικής σημασίας στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, με 250.000 υπερπτήσεις ετησίως, που αποφέρουν μεγάλα οικονομικά οφέλη στην Κύπρο.

Οι συντάκτες της εισήγησης, είτε αγνοούν, είτε υποβαθμίζουν, είτε παραβλέπουν δύο εξαιρετικά σοβαρούς παράγοντες:
(1) Την τουρκική επεκτατική στρατηγική έναντι των εδαφών που θεωρεί ως σφαίρα επιρροής της, όπως η Κύπρος, και τα οποία επιδιώκει να ελέγχει με ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ και ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ, αλλά και τη διαχρονική στάση της έναντι των συμφωνιών που υπογράφει. Τις θεωρεί ενδιάμεσους στόχους με σκοπό να τις παραβιάσει, αφού δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες, για να επιτύχει τους τελικούς στόχους της. Παραδείγματα οι συνθήκες/συμφωνίες Λωζάννης 1923, Ζυρίχης/Λονδίνου 1960, Κατάπαυσης πυρός 1974, Τρίτης Βιέννης 1975.

(2) Το νέο γεωπολιτικό περιβάλλον, τις απειλές και κινδύνους που πηγάζουν από την ασταθή περιοχή της Μέσης Ανατολής και Ανατολικής Μεσογείου. Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και οι συμβατικές και ασύμμετρες απειλές που πηγάζουν από τον περίγυρό μας, συνθέτουν τον πυρήνα των στρατιωτικών απειλών, που πρέπει να αποτελούν τη βάση σύνταξης του νέου συστήματος ασφάλειας της Κύπρου μετά τη λύση.

Η εισήγηση της πλευράς μας για το κεφάλαιο της ασφάλειας αγνοεί τόσο την εξωτερική απειλή από Τουρκία, αφού προτείνει παραμονή τουρκικών στρατευμάτων μετά την εφαρμογή της λύσης, όσο και τις εξωτερικές απειλές από τον περίγυρο της Κύπρου, αφού στερεί το κράτος από το δικαίωμα να έχει ένοπλες δυνάμεις (στρατό, ναυτικό, αεροπορία).

Η εισήγηση της πλευράς μας επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση δικοινοτικών ταραχών, με αποφάσεις ενός Συμβουλίου Εκτάκτων Αναγκών (ΣΕΑ) που θα συγκροτηθεί και θα ενεργοποιεί σταδιακά τα νέα σώματα που προτείνεται να οργανωθούν, ήτοι την ομοσπονδιακή αστυνομία, την πολυεθνική αστυνομική δύναμη, το ομοσπονδιακό αμυντικό σώμα με ελαφρύ οπλισμό, και με τελευταίο μέτρο την προσφυγή στο ΣΑ/ΟΗΕ. Τα νέα σώματα δεν θα είναι στρατιωτικά και δεν θα έχουν δυνατότητα αντιμετώπισης εξωτερικών απειλών. Γεννάται και το ερώτημα, πώς θα λαμβάνει τις αποφάσεις το ΣΕΑ, στο οποίο θα υπάρχει ίση συμμετοχή μελών των δύο κοινοτήτων; Με κλήρωση;

Το πλέον όμως αδικαιολόγητο και εξωφρενικό, είναι ότι η πρόταση για παραμονή στην Κύπρο 10.000 Τούρκων στρατιωτών, για μεταβατική περίοδο απροσδιορίστου χρόνου μετά την έναρξη εφαρμογής της λύσης, δεν προέρχεται από την τουρκική πλευρά αλλά από τη δική μας. Αυτό καταδεικνύει έλλειψη κατανόησης του στρατιωτικού κινδύνου και εκμηδενίζει τη διαπραγματευτική ικανότητά μας.

Να υπενθυμίσω ότι, στην περίπτωση του σχεδίου Ανάν, οι Τούρκοι αρχικά επέμεναν σε παραμονή 10.000 στρατιωτών και τελικά συγκατάνευσαν σε 6.000. Η Τουρκία, με βάση τη συνθήκη Συμμαχίας, θα έπρεπε να έχει στην Κύπρο 650 στρατιώτες με ελαφρύ οπλισμό και διατηρεί επί 42 χρόνια 43.000 άνδρες και βαρύ επιθετικό οπλισμό (300 άρματα, 200 πυροβόλα, 670 τεθωρακισμένα).

Η προσωρινή παραμονή τουρκικών στρατευμάτων μετά τη λύση θα μετατραπεί σε μόνιμη. Δεν θα φύγουν ποτέ. Η Τουρκία γνωρίζει τον τρόπο. Έχει αναγάγει σε επιστήμη τη μέθοδο τής προβοκάτσιας για την προώθηση των σχεδίων της με διάφορες δράσεις, μεταξύ των οποίων δολιοφθορές σε τζαμιά και άλλους χώρους που έχουν μεγάλη σημειολογική αξία.

Είμαστε θύματα αυτής της τουρκικής πρακτικής και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία να την αγνοούμε. Θα έπρεπε η πρότασή μας για την ασφάλεια να προβλέπει κατάργηση των συνθηκών Εγγυήσεως/Συμμαχίας και απομάκρυνση όλων των ξένων στρατευμάτων ΠΡΙΝ από την έναρξη εφαρμογής της λύσης.

Να επιστρατεύσουμε και το ψήφισμα 353/1974 του ΣΑ/ΟΗΕ, που αξιώνει (demands) άμεση απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων και παραμένει ανεκτέλεστο από το 1974, όπως και τόσα άλλα που το ακολούθησαν. Το θεωρούμε εκλιπών και δεν το μνημονεύουμε ποτέ;

ΦΟΙΒΟΣ ΚΛΟΚΚΑΡΗΣ
Αντιστράτηγος ε.α.

file:///C:/simerini