» «364 λέξεις για τις επιδράσεις που έχει η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας» «

Γράφει ο Βασίλης Συμεωνίδης

Στην αρχαία ελληνική έχουμε συχνή χρήση μετοχών και απαρεμφάτων, μονολεκτικών επιρρηματικών προσδιορισμών, σύνθετων λέξεων με προθέσεις και πλουσιότερο κλιτικό σύστημα. Αυτά η νεοελληνική τα έχει αντικαταστήσει με τη χρήση δευτερευουσών προτάσεων και περιφράσεων. Ο σύνθετος, πυκνός λόγος της αρχαίας ελληνικής είναι ξένος στη νεοελληνική γλώσσα που είναι αναλυτική.

Η παράλληλη διδασκαλία δύο μορφών της γλώσσας προκαλεί την άστοχη χρήση τύπων και τρόπων της αρχαίας, τη διείσδυση της στη νεοελληνική και τη διατάραξη της δομής που έχει η νεοελληνική.

Είναι εμφανής η αδυναμία εύστοχης χρήσης δευτερευουσών προτάσεων όπως αυτή φαίνεται με την κατάχρηση αναφορικών αντί για άλλων, με τον ασύντακτο μακροπερίοδο λόγο και την απουσία στίξης. Δημιουργείται σύγχυση και συνακόλουθες δυσκολίες στην πρόσληψη και στην απόδοση νοημάτων. Συγκεκριμένο παράδειγμα αποτελούν οι αρνητικές προτάσεις. Η αρχαία ελληνική δεν επιδέχεται δύο αρνήσεις (ουδείς βούλεται) σε αντίθεση με τη νεοελληνική (κανείς δε θέλει). Η δομή της αρχαίας ελληνικής επιτρέπει εύκολα την αλλαγή της σειράς των λέξεων σε αντίθεση με τη νεοελληνική που θέλει το άρθρο δίπλα στο όνομα, τους προσδιορισμούς δίπλα στα προσδιοριζόμενα κλπ. Η αρνητική επίδραση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής είναι φανερή στα άστοχα υπερβατά σχήματα και στις ασυνταξίες του νεοελληνικού λόγου που μιμείται τη δομή του αρχαίου.

Ακόμη η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας εισάγει γραμματικούς τύπους λέξεων ξένων με την κοινή νεοελληνική. Ο αναδιπλασιασμός, η χρονική αύξηση, οι τύποι της γενικής σε –εως, η δοτική (αντί για εμπρόθετο) είναι συνηθισμένα παραδείγματα. Επίσης η χρήση λόγιων λέξεων αντί για τις ζωντανές λέξεις της ομιλούμενης (ουσιώδης αντί για ουσιαστικός, αλλά ποιος είναι ο επουσιώδης;). Η παραγωγή παθητικών τύπων όπως «θέτονται», «τίθονται» με βάση το ζωντανό γλωσσικό αισθητήριο αλλά με νεκρό υλικό.

Η σημασία των αντιδανείων δε γίνεται αντιληπτή όταν μπαίνει στο προκρούστειο κρεβάτι της ετυμολογίας. Ας πούμε η λέξη «πολιτισμός». Όταν ανάγεται τελικά στο αρχαιοελληνικό «πόλις», ασυναίσθητα μπορεί να δημιουργείται ο συνειρμός ότι όσοι δε ζουν σε πόλεις είναι και απολίτιστοι.

Σαφώς θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι για όλα αυτά τα προβλήματα ευθύνεται αποκλειστικά η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στη μέση εκπαίδευση. Σαφώς δε μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας είναι συνυπεύθυνη και ότι η καλλιέργεια της νεοελληνικής γλώσσας μπορεί να γίνει μόνο με τη διδασκαλία της ίδιας.

http://www.schooltime.gr/2013/05/30/epidraseis-didaskalias-tis-arxaias-ellinikis-glossas/#.Uicfxr7RrIV

 

» Η καραμέλα των βρετανικών βάσεων «

Όταν ένας βουλευτής μιλά στη Βουλή των Αντιπροσώπων, θα πρέπει πρωτίστως να εκπροσωπεί και τις επιθυμίες των ψηφοφόρων του και όχι του κόμματός του.

Ξανακτύπησε το… ξυπνητήρι εναντίον των βρετανικών βάσεων και ξανά προς τη… δόξα τραβά! Το ίδιο παραμύθι εδώ και μισόν αιώνα, κάθε φορά που είτε θα δημοσιευθεί κάποια μελέτη στο Λονδίνο για τις βάσεις, κανένα δημοσίευμα στον βρετανικό Τύπο για περικοπές στους προϋπολογισμούς, κάποια επίσκεψη στις βάσεις, και τώρα η… επίθεση κατά της Συρίας. Και όλα αυτά, καθώς η βρετανική Βουλή, διά ψηφοφορίας, απέρριψε την πρόταση του Πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον και της κυβέρνησής του, για οποιαδήποτε στρατιωτική ανάμιξη της Βρετανίας εναντίον της Συρίας. Συγκεκριμένα, παράλληλα με τη συζήτηση του θέματος στη Βουλή των Κοινοτήτων, το ίδιο θέμα συζητούσαν και στη Βουλή των Λόρδων το βράδυ της ψηφοφορίας, όπου η απόφαση ήταν και εκεί αρνητική.

» Η χαμένη ευκαιρία μιας Δημόσιας Τηλεόρασης «

Η ΕΡΤ ήταν ένας κακός δημόσιος οργανισμός. Παραπαίδι της μεταπολίτευσης, ένα κακοποιημένο και δύστυχο δημιούργημα του άχρηστου πολιτικού μας συστήματος. Αυτή ήταν η ΕΡΤ. Κι ήρθε η ώρα της Δημόσιας Τηλεόρασης. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο ανέκδοτο που έχει ειπωθεί τα τελευταία χρόνια. Και το κακό είναι ότι δεν γελάσαμε…

Σε ποιόν αρέσει αυτό το πράγμα; Πως να το πει κανείς; Πως να ονομάσει αυτό το έκτρωμα; Και το χειρότερο όλων είναι ότι οι εμπνευστές του δώσανε επιχειρήματα σε όσους θα ήθελαν να επιστρέψουμε στην ΕΡΤ των περασμένων δεκαετιών. 

Η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς στην διαχείριση αυτής της υπόθεσης. Όταν όμως το καράβι πέφτει στα βράχια δεν χρειαζόμαστε τις κυρίες των τιμών για να οργανώσουν φιλανθρωπικό χορό. Θέλουμε έμπειρο καπετάνιο για να απομακρύνει το πλοίο από την καταστροφή.

Κι απορώ με όσους εξ ημών πιστέψαμε κάποια στιγμή ότι θα μπορούσε και να πετύχει. Δηλαδή, ποιό ήταν εκείνο το στοιχείο που μας έπεισε για κάτι τέτοιο; Γιατί η εξουσία θα ήθελε να χάσει τον έλεγχο ενός ραδιοτηλεοπτικού μέσου; Ακόμη κι αν πρόκειται για την κακοποιημένη ΕΡΤ…

Το θέμα είναι ότι όλη αυτή η ιστορία δεν πήγε καλά. Η Δημόσια Τηλεόραση διοικείται από τα ίδια πρόσωπα που διοικούσαν και την ΕΡΤ. Είναι αμφίβολο αν οι άνθρωποι έχουν καταλάβει τι ακριβώς έχουν καταφέρει, πέρα από το να κάνουν συμπαθές το προηγούμενο μόρφωμα, αυτό της ΕΡΤ, σε ανθρώπους που δεν ήθελαν καν να ακούσουν γι΄ αυτό. Πρόκειται για κατόρθωμα τεραστίων διαστάσεων.

Όλος αυτός ο χαβαλές για ποιόν λόγο έγινε; Αν είναι σήμερα τα ίδια πρόσωπα εκείνα που ελέγχουν την ροή της πληροφόρησης με εκείνα που την ήλεγχαν και στο παρελθόν, για ποιόν λόγο η κυβέρνησή  προκάλεσε τέτοιο χάος;

Η νέα ΕΡΤ θα μπορούσε να είναι η αφετηρία μιας δημιουργικής εποχής. Δεν ήταν ανάγκη να φέρουν τον κόσμο άνω – κάτω. Ήταν αρκετό να παραδοθεί η δημόσια τηλεόραση στους φορείς της κοινωνίας.

Η προοπτική μιας δημόσιας και ανεξάρτητης τηλεόρασης θάφθηκε από τον πανικό μιας κυβέρνησης που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να πνιγεί σε μία κουταλιά νερό. Ωστόσο, υπάρχει ακόμη περιθώριο για να αλλάξει ρότα το πλοίο και να γλιτώσουμε τα χειρότερα.

Ας παραδώσουν, ακόμη και τώρα, την νέα ΕΡΤ σε αυτούς που μπορούν να δημιουργήσουν περιεχόμενο. Οι επαγγελματικοί και επιστημονικοί φορείς των δημοσιογράφων, των συγγραφέων, των ηθοποιών, των σκηνοθετών, των μουσικών, θα μπορούσαν να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο και να εγγυηθούν μία δημόσια και μη κομματική ραδιοτηλεόραση. Κι όσοι δεν θέλουν να αναλάβουν μία τέτοια επιλογή, ας χρεωθούν την επιστροφή στην μισητή ΕΡΤ του παρελθόντος.

Θανάσης Μαυρίδης capital.gr

» Οι «βλαχοδήμαρχοι» και ο πορφυρογέννητος «

Κυρία Βούλτεψη τα βάζετε με τα «χαμίνια» του ΣΥΡΙΖΑ. Για τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Μεϊμαράκη τι χαρακτηρισμό προσδίνετε; Ή για την «προσωπική στιγμή» του κ. Πρωθυπουργού της χώρας;

«Β.Σ.»

Ο κ. Τσίπρας επιθυμεί διακαώς την εξουσία. Φυσιολογικό (με βάση τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική και συνοψίζεται στο αξίωμα «εξουσία για την εξουσία»).

Ο κ. Τσίπρας, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει μπροστά του μια εκλογική αναμέτρηση (τις αυτοδιοικητικές εκλογές) και οφείλει να προετοιμάσει το κόμμα του για την πρωτιά. Φυσιολογικό κι’ αυτό.

Ο κ. Τσίπρας, αποφάσισε να μετατρέψει τις εκλογές για τους δήμους και τις περιφέρειες σε δημοψήφισμα. Κι’ αυτό φυσιολογικό (με βάση τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική και προβλέπει την μετατροπή των εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης σε κομματικά ενεργούμενα).

Αλλά από εκεί ως να αποκαλεί (ο κ. Τσίπρας) συλλήβδην όλους τους δημοτικούς άρχοντες των άλλων «βλαχοδήμαρχους», υπάρχει μια απόσταση που όλοι (πλην του ίδιου και του κόμματός του) αντελήφθησαν.

Συγγνώμη, αλλά τι εννοεί ο ποιητής;

Πως οι δήμαρχοι των άλλων είναι «βλαχοδήμαρχοι» και οι (μελλοντικοί) δικοί του… κοσμοπολίτες, μοσχαναθρεμμένοι στα Παρίσια;

Καμιά δικαιολογία δεν υπάρχει γι’ αυτόν τον χαρακτηρισμό.

Και τα φληναφήματα που ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε υπό μορφήν ανακοινώσεως, με αναφορές σε περιστατικά διεφθαρμένων δημοτικών αρχόντων, υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.

Διότι απλούστατα, ο χαρακτηρισμός «βλαχοδήμαρχος» δεν είναι συνώνυμος του «διεφθαρμένου».

Μπορεί μια χαρά να είναι κάποιος κοσμοπολίτης και συγχρόνως να είναι διεφθαρμένος.

Για να μην πω πως ο (κακώς εννοούμενος) κοσμοπολιτισμός είναι προϋπόθεση για την διαφθορά.

Το χειρότερο είναι πως εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν μάθει να αναγνωρίζουν τα λάθη τους.

Έτσι, όταν ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ και δήμαρχος Καλλιθέας Κ. Ασκούνης διαμαρτυρήθηκε με ανακοίνωσή του για τον απαράδεκτο χαρακτηρισμό, το περίφημο τμήμα αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την καλύτερη άμυνα, που είναι η επίθεση.

Ένας οχετός βγήκε (πάλι) από το στόμα τους – «κομματικός βαστάζος», «αυλάρχης των μνημονιακών κυβερνήσεων»…

Και στο τέλος, το κερασάκι της τούρτας:

«Αναφορικά, τέλος, με το γεγονός ότι αναγνωρίζει τον εαυτό του στους «βλαχοδήμαρχους» και διαμαρτύρεται δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Είναι θέμα αυτογνωσίας», ανέφεραν οι του τμήματος αυτοδιοίκησης.

Σαν κάτι αλητάκια του δρόμου – από τα οποία, βεβαίως, δεν περιμένει κανείς αυτογνωσία.

Πρώτος διδάξας, είναι ο αρχηγός τους.

Ο κ. Τσίπρας κυκλοφορεί ανά την Ελλάδα, επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια – χωρίς να απαντά ποτέ σε κρίσιμα ερωτήματα – και έχει εξελιχθεί σε έναν κοινό υβριστή και συκοφάντη.

Στην Κέρκυρα αποκάλεσε «κότες» τους βουλευτές των κομμάτων της συμπολίτευσης, στην Κ.Ε. του κόμματός του, «βλαχοδήμαρχους» τους αιρετούς – αυτός ο πορφυρογέννητος.

Δεν πρόκειται για ηθικολογία – αν και ο κ. Τσίπρας όλο και πιο πολύ μας δίνει την εντύπωση ότι από την οικογένειά του έλαβε τα πάντα, πλην αγωγής.

Ίσως να μην πρόκειται καν για το άγχος της εξουσίας – διότι μάλλον δεν είναι αρκετό για να χάσεις την αγωγή σου.

Και δεν πρόκειται καν για πολιτικούς χαρακτηρισμούς.

Οι λέξεις «κότες» και «βλαχοδήμαρχοι» δεν εμπεριέχουν καμιά πολιτική κρίση.

Είναι λέξεις του πεζοδρομίου, λέξεις που θα ξεστομίζονταν από ένα χαμίνι στις αλάνες ή από έναν βαρύμαγκα που θέλει να εντυπωσιάσει το ακροατήριό του.

Στην πραγματικότητα, ο κ. Τσίπρας απευθύνεται στα ταπεινότερα ένστικτα του ακροατηρίου του.

Θέλει να προκαλεί χάχανα επιδοκιμασίας.

Αποστολή του πραγματικού ηγέτη, όμως, είναι να διδάσκει ήθος.

Και να προσπαθεί να ανεβάσει τον λαό στο επίπεδό του.

Όχι να κατεβαίνει αυτός στο επίπεδο του πεζοδρομίου, μόνο και μόνο για να παραστήσει σ’ αυτούς που χαχανίζουν πως είναι «ένας από αυτούς»!

Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πορφυρογέννητους που υποδύονται τους «λαϊκούς»…

http://www.elzoni.gr/

» Τα Διαπόντια νησιά και η ΑΟΖ «

Ν. Λυγερός

Όταν εξετάζουμε τα Διαπόντια νησιά μόνο και μόνο από πλευράς ξηράς, έχουμε την εντύπωση ότι η Ερείκουσα, οι Οθωνοί και το Μαθράκι, αποτελούν μια λεπτομέρεια για το Ιόνιο. Το στρατηγικό λάθος αυτής της εκτίμησης αποδεικνύεται με πολλαπλό τρόπο. Ο πρώτος τρόπος, που είναι ήδη ιστορία στην ουσία, είναι η συμφωνία περί υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας το 1977. Αυτή η συμφωνία είναι μια οριοθέτηση βασισμένη στη μέθοδο των μέγιστων κύκλων που δίνει την έννοια της μέσης γραμμής. Αυτή λοιπόν η επίσημη γραμμή έχει υπολογιστεί μέσω των Διαπόντιων Νήσων, και όχι μέσω Κέρκυρας, πράγμα που σημαίνει επί του πρακτέου ότι αυτά τα νησιά παίζουν ένα ρόλο σημαντικό, αφού προσφέρουν στην πατρίδας μας μια μεγαλύτερη θαλάσσια επιφάνεια. Ο δεύτερος τρόπος είναι να υπολογίσουμε τις γενικευμένες κυψέλες Voronoi αυτών των νησιών, έτσι ώστε να αποδείξουμε ότι η ΑΟΖ τους είναι μεγαλύτερη από την επιφάνεια της Κέρκυρας και μάλιστα είναι αυτή που έρχεται σε επαφή με το τριπλό σημείο Ελλάδας- Ιταλίας-Αλβανίας. Άρα αυτά τα μικρά νησιά έχουν μεγάλη ΑΟΖ. Ο τρίτος τρόπος, που συνδυάζεται βέβαια με τους άλλους δύο, είναι η ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Όντως στην ΑΟΖ των Διαπόντιων Νησιών βρίσκονται οι γεωλογικές δομές Πύρρος και Αχιλλέας με αντίστοιχα μεγέθη της τάξης των 90 km2 και 450 km2. Το κοίτασμα Πύρρος βρίσκεται ακριβώς πάνω στη γραμμή οριοθέτησης Ελλάδας-Ιταλίας κι εξ ολοκλήρου στην ΑΟΖ αυτών των Νήσων, ενώ ο Αχιλλέας, που ανήκει αποκλειστικά στην ελληνική ΑΟΖ, έχει και αυτός το μεγαλύτερο μέρος στην ΑΟΖ των Νήσων. Η ουσία όμως είναι ότι στα Διαπόντια νησιά βρίσκεται Ελληνισμός, όπως στη Γαύδο και στο Καστελλόριζο κι είναι καθήκον μας να τον προστατεύσουμε, διεκδικώντας τα δικαιώματά μας δίχως να καταπατήσουμε κανέναν.

» Syria (l) killers «

Κ.Βαξεβάνης

Κάθε Παρασκευή,  στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες, (φαντάζομαι οι  περισσότεροι από αυτούς Αμερικανοί), μπορούν να παρακολουθήσουν ακρωτηριασμούς  και, αν είναι «τυχεροί», και εκτελέσεις. Με μια ιεροτελεστία που περιλαμβάνει  φρικιαστικές λειτουργίες για το ευαίσθητο και δημοκρατικό στομάχι κάποιου  Δυτικού, ο δήμιος σηκώνει το τσεκούρι του και το αφήνει να πέσει με δύναμη στο  άκρο αυτού που κατηγορείται ότι έκλεψε. Μια σπαρακτική κραυγή ακούγεται πριν το  αίμα αρχίσει να ρέει παντού, φτάνοντας μερικές φορές ως το πλήθος που  παρακολουθεί την παραδειγματική μεσαιωνική τιμωρία.

» Πως η Monsanto και άλλοι κολοσσοί ελέγχουν την παραγωγή «

Φραγκίσκα Μεγαλούδη 

    Στις αρχές Φεβρουαρίου κατατέθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αίτηση για την εκδίκαση μιας υπόθεσης που ελάχιστα έγινε γνωστή στην Ελλάδα. Η οργάνωση No patents on Seeds, πουυποστηρίζεται από το γερμανικό τμήμα της Greenpeace αλλά και από πολλά κινήματα πολιτών για την οικολογία και την δίκαιη γεωργία, κατέθεσε μήνυση εναντίον της Ευρωπαϊκής Πατέντας EP1962578.

       Σύμφωνα με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Αρχής πνευματικών δικαιωμάτων το ινδικό πεπόνι, ένα είδος που έχει φυσική αντίσταση στον ιό CYSDV που πλήττει τις καλλιέργειες πεπονιού σε ολόκληρο τον κόσμο, κατοχυρώνεται ως ευρεσιτεχνία στον αμερικανικό κολοσσό Monsanto. Αν και το ινδικό πεπόνι είναι δηλωμένο στην παγκόσμια τράπεζα σπόρων ως παραδοσιακό ινδικό προϊόν, η απόφαση της Ευρωπαϊκής Αρχής δίνει το δικαίωμα στην Monsanto, να το κατοχυρώσει και επομένως να απαγορεύσει στους αγρότες να το χρησιμοποιούν, αν δεν το αγοράσουν με τους όρους που θα θέτει η εταιρεία. 

» Η ώρα των πολιτών «

«Οι Κύπριοι πολίτες, σε αντίθεση με τους λογής-λογής μεγαλόσχημους σε αυτόν τον τόπο, είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους»

Σιγά-σιγά επανερχόμαστε στους ρυθμούς της καθημερινής μας ρουτίνας και οι πολίτες αναζητούν προοπτικές εξόδου από τα πολλαπλά αδιέξοδα και αντιμετώπισης των διογκωμένων προβλημάτων και σωρευτικών υποχρεώσεων.

Οι φόροι και οι διάφοροι λογαριασμοί καταφθάνουν σωρηδόν στα νοικοκυριά της πατρίδας μας. Ακίνητη περιουσία, αποχετευτικό, δημοτικά τέλη και τα αυξημένα τέλη άδειας κυκλοφορίας δημιουργούν ένα πραγματικό βουνό υποχρεώσεων, τις οποίες οι πολίτες αδυνατούν ή, στην καλύτερη περίπτωση, δυσκολεύονται να εκπληρώσουν.
Κι αυτό, βεβαίως, από τη μια ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και, από την άλλη, λόγω του ότι όλα αυτά θα πρέπει να πληρωθούν σε διάστημα περίπου δύο μηνών, σε μια περίοδο μάλιστα αυξημένων υποχρεώσεων, όπως προκύπτουν από τις ανάγκες της έναρξης της σχολικής χρονιάς στη Δημοτική, Μέση και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Οι Κύπριοι πολίτες, σε αντίθεση με τους λογής-λογής μεγαλόσχημους σε αυτόν τον τόπο, είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Και παρ’ όλο που πιθανώς να διαφωνούν με το ύψος και τον τρόπο επιβολής διαφόρων φορολογιών, προτάσσουν απλώς το εύλογο ερώτημα: Είναι ανάγκη να πληρωθούν όλα μαζί σε μικρό χρονικό διάστημα?

Απειλή επιβολής προστίμου
Αντί λογικής απάντησης, εισπράττουν την απειλή της επιβολής προστίμου σε τυχόν καθυστερήσεις. Κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, από τη στιγμή που η ανάλγητη Πολιτεία για το μόνο που ενδιαφέρεται δεν είναι η ευημερία των πολιτών, αλλά η ικανοποίηση των απαιτήσεων της Τρόικας.

Το αδιέξοδο αυτό σκηνικό γίνεται ακόμη πιο θλιβερό από τη στιγμή που, αντί αναζήτησης ουσιαστικών λύσεων στα σοβαρά και πολλαπλά προβλήματα, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μιας κακόγουστης επικοινωνιακής κοκορομαχίας μεταξύ των νυν και των πρώην κυβερνώντων. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που: Το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται ακόμη στον αναπνευστήρα, η οικονομία παραπαίει, οι αναπυξιακοί σχεδιασμοί είναι ανύπαρκτοι, ο ρυθμός αύξησης της ανεργίας καταγράφει το ένα ευρωπαϊκό ρεκόρ μετά το άλλο, οι αποκαλύψεις για τα πολλαπλά πιθανά σκάνδαλα αποπνέουν βρόμα και δυσωδία.

Σ’ αυτό το καταθλιπτικό τοπίο μπορεί να υπάρξει λύση? Εύλογο ερώτημα, το οποίο απασχολεί τον κάθε πολίτη, ο οποίος προβληματίζεται για το μέλλον, κυρίως των νέων ανθρώπων. Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι εύκολα, ούτε και ρόδινα. Ωστόσο, θεωρούμε πως υπάρχει λύση, γιατί πιστεύουμε πως δεν μπορεί αυτός ο τόπος και αυτός ο λαός να αφεθούν να οδηγηθούν στο βάραθρο και την πλήρη καταστροφή.

Νέο λαϊκό κίνημα
Οι πολίτες έχουν στα χέρια τους τη δύναμη, η οποία μπορεί να καταστεί πανίσχυρη, ικανή να ανατρέψει τα δεδομένα και να διαμορφώσει μια νέα κατάσταση πιο ελπιδοφόρα. Κλειδί στην όλη υπόθεση θεωρείται η ένωση δυνάμεων, σε βαθμό που αυτό που σκέφτεται ο κάθε πολίτης ξεχωριστά, να μετατραπεί σε λαϊκό κίνημα.

Στο πλαίσιο αυτό, σημαντικός είναι και ο ρόλος των υγιών πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες, όμως, θα πρέπει πρώτα να πείσουν τους πολίτες ότι δεν έχουν σχέση με το σαθρό κατεστημένο που κυριαρχεί σε όλες τις εκφάνσεις της ευρύτερης ζωής του τόπου. Το σύνολο των πολιτών και οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν αποδεδειγμένα επιδείξει μια καθαρότητα απέναντι σε όλα αυτά που βιώνει ο κυπριακός λαός τα τελευταία χρόνια είναι η βάση επί της οποίας θα στηριχθεί η προσπάθεια αποβολής των σάπιων καταστάσεων σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Είναι η κινητήριος δύναμη, η οποία μπορεί να θέσει σε τροχιά εξόδου από τα αδιέξοδα και να τροχοδρομήσει μια νέα πορεία ανασυγκρότησης, εξυγίανσης, ανάκαμψης και ανάπτυξης. Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα των πολιτών και των υγιών πολιτικών δυνάμεων.

ΡΟΥΛΑ ΜΑΥΡΟΝΙΚΟΛΑ
Βουλευτής Λευκωσίας της ΕΔΕΚ

http://www.sigmalive.com/