Του Πανίκου Παναγιώτου – http://www.philenews.com
Για να επιλυθούν πολλά προβλήματα, ακούμε συχνά ότι θα πρέπει να σπάσει το φράγμα του φόβου. Το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτό μπορεί να επιτευχθεί όταν ο φόβος δεν είναι αποτέλεσμα καχυποψίας, ιδεολογιών και κατάλοιπων του παρελθόντος, αλλά προώθησης ή επιβολής κάθε λογής συμφερόντων.
Για παράδειγμα, θα μπορούσε να λυθεί το Κυπριακό αν δεν υπήρχε φόβος της μίας πλευράς προς την άλλη; Και αν πράγματι υπάρχει ένας τέτοιος φόβος, είναι το αποτέλεσμα ενεργειών, συμπεριφορών και πολιτικών από το χθες ή διαιωνίζεται εξαιτίας διαχρονικών και πάγιων επιδιώξεων, που όσο τις αγνοούμε τόσο πιο πολύ αφελείς και εξωπραγματικοί γινόμαστε;
Μήπως είναι γι’ αυτόν τον λόγο, που κάθε φορά που ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας – ή γενικότερα η ελληνοκυπριακή ηγεσία – εκδηλώνει καλή διάθεση μέσα από «προσφορές» και «υποχωρήσεις», το μόνο που μένει τελικά είναι ακόμη μια ήττα των Ελληνοκυπρίων; Παράλληλα, έχει επανειλημμένα αποδειχθεί ότι οι κατά περιόδους ειδικοί σύμβουλοι, απεσταλμένοι και μεσολαβητές χρησιμοποιούν την ίδια πρακτική: καλούν ή πιέζουν τη Λευκωσία να προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω, υποσχόμενοι ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα υπάρξει ανάλογη ανταπόκριση από την τουρκική πλευρά. Φυσικά ποτέ, μα ποτέ, δεν υπήρξε «ανάλογη ανταπόκριση», αφού συμβαίνει πάντα ακριβώς το αντίθετο.
Μετά από τόσες δεκαετίες φαίνεται λοιπόν πως τα επαναλαμβανόμενα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα. Αποδεικνύεται συνεχώς ότι το Κυπριακό δεν λύνεται, και ούτε πρόκειται να λυθεί, μέσα από πολυδοκιμασμένες φόρμουλες και συμβατικές διαδικασίες, γιατί η δημιουργία και η διαιώνισή του δεν οφείλεται σε φόβους μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά στον τουρκικό επεκτατισμό και στην τουρκική απληστία. Γι’ αυτό, χωρίς συνολική αναθεώρηση της στάσης και της πολιτικής του Ελληνισμού (Αθήνας, Λευκωσίας και Ομογένειας) απέναντι στην Τουρκία, θα συνεχίσουμε να κλαίμε τη μοίρα μας.
Το φράγμα του δικού μας φόβου πρέπει πρώτα να σπάσουμε, για να μπορέσουμε να επανατοποθετήσουμε σε νέες, υγιείς βάσεις, τον ρόλο και την αποστολή μας ως έθνους στον τόπο, τον χρόνο και τον κόσμο. Μόνο έτσι, Κύπρος και Ελλάδα, θα ελπίζουμε στη σωτηρία της πατρίδας.
ΒΗΜΑ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ 