» Το έργο του Σόλωνα Κασίνη και η ΑΟΖ «

Ν. Λυγερός

Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα την εμβέλεια του έργου του Σ. Κασίνη τα πράγματα είναι πολύ απλά, αφού είναι σε όλη τη διαδικασία της αξιοποίησης της Κυπριακής ΑΟΖ από την αρχή των πρώτων διαπραγματεύσεων με την Αίγυπτο το 2001, οι οποίες θα καταλήξουν στην πρώτη συμφωνία περί ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου το 2003. Στη συνέχεια θα βοηθήσει με τις γνώσεις του και το πείσμα του στη θέσπιση της Κυπριακής ΑΟΖ το 2004. Ακολούθησε η συμμετοχή του στη συμφωνία με το Λίβανο το 2007 και τελικά με το Ισραήλ το 2010. Παράλληλα βρέθηκε σε όλες τις διαπραγματεύσεις με τις διάφορες πετρελαϊκές εταιρείες στον πρώτο και στο δεύτερο γύρω αδειοδότησης για τα θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ. Έτσι οι αξιολογήσεις του κατάληξαν στη συμφωνία με την αμερικάνικη Noble για το οικόπεδο 12, με την ιταλο – κορεάτικη κοινοπραξία της ENI και Kogas για τα οικόπεδα 2, 3 και 9, με την γαλλική Total για τα οικόπεδα 10 και 11. Όταν λοιπόν κάποιος είναι ικανός να διαχειριστεί τρεις διακρατικές συμφωνίες, μία θέσπιση, τρεις κοινοπραξίες με διαγωνισμούς στους οποίους συμμετείχαν περίπου 40 εταιρείες συνολικά, δεν έχει ανάγκη να αποδείξει ότι είναι άξιος, διότι είναι γνωστό. Μάλιστα και γι’ αυτό το λόγο η Ελλάδα του πρότεινε να συμμετέχει στην Επιτροπή της ελληνικής ΑΟΖ. Γνωρίζοντας λοιπόν όλο αυτό το πλαίσιο και το πεδίο δράσης του Σ. Κασίνη μπορούμε να δηλώσουμε από τώρα ότι το έργο του θα συνεχιστεί μπορεί ακόμα και πιο εύκολα για να βοηθήσει όλο τον Ελληνισμό που βρίσκεται και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Αν λοιπόν κάποιοι τον αμφισβητούν ξέρουμε για ποιο λόγο και πόσο αυτός σχετίζεται με επιλογές του 2004. Εμείς όμως συνεχίζουμε και είμαστε μαζί με τον Σ. Κασίνη για την αξιοπρέπεια του Ελληνισμού.

» Τι μπορεί να προβλέψει κανείς για την ελληνική κοινωνία στους αμέσως επόμενους μήνες, στα ερχόμενα χρόνια; «

Mοιάζει να μην  υπήρξε άλλη περίοδος στη νεοελληνική ιστορία όπου τα προγνωστικά να ήταν τόσο  αβέβαια όσο είναι σήμερα. Σήμερα τις εξελίξεις τις καθορίζουν παράγοντες που δεν  υπήρξαν ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. O εντοπισμός αυτών των παραγόντων και η  εκτίμηση της ιστορικής τους δυναμικής δεν υπόκεινται σε στατιστικές μετρήσεις,  δεν μεταφράζονται σε ποσοτικά μεγέθη. Γι’ αυτό και οι ευτελείς προπαγανδιστές  της εξουσίας, που επιμένουν κανοναρχημένα στον «αισιόδοξο» εφησυχασμό μας,  μπορούν να αμφισβητούν τόσο τον εντοπισμό όσο και την αξιολόγηση των καινοφανών  παραγόντων.

Aς πούμε: Eχει  επιβληθεί σαν αυτονόητη αλήθεια ότι σήμερα έχουμε «πληρέστερη» πληροφόρηση. Kαι,  πράγματι, μαθαίνουμε σχεδόν συγχρονικά ποιος σεισμός, ποια πλημμύρα, ποιος  τυφώνας έπληξε ποια περιοχή του πλανήτη, σε ποιο απόμερο χωριό, στην ακρότατη  άκρη του κόσμου, έγινε στυγερό έγκλημα. Eπίσης μας «πληροφορούν» μεθοδικότατα  ποια είναι η (πάντοτε απολύτως προβλεπτή) άποψη κάθε κόμματος για κάθε παραμικρή  απόφαση ή ενέργεια της κυβέρνησης. Oμως, ταυτόχρονα, είμαστε εντελώς  απληροφόρητοι, σε μαύρα σκοτάδια άγνοιας, για θέματα που αφορούν, κυριολεκτικά,  την επιβίωση ή τη λιμοκτονία μας. Γιατί, π.χ., από τα δισεκατομμύρια των  «δόσεων» δανειακής βοήθειας που μας χορηγούν οι δανειστές και αφέντες μας, δεν  εμφανίζεται ούτε ελάχιστο ίχνος στο κρατικό μας ταμείο ή στην ελληνική αγορά.  Γιατί, όπως μας «πληροφορούν», κατευθύνονται σχεδόν όλα στην «ανακεφαλαιοποίηση»  των Tραπεζών. Kαι γιατί οι Tράπεζες, παρά τους πακτωλούς των δισεκατομμυρίων,  αδυνατούν (;) να χρηματοδοτήσουν την ελληνική επιχειρηματική  δραστηριότητα.