39 χρόνια μετά …

Δημοσιεύουμε την εισήγηση του Ν. Καραβαζάκη στην εκδήλωση της 28/7 στην Αίγινα, ως συμβολή στις κατεπείγουσες αναζητήσεις και εξελίξεις της τρέχουσας πολιτικής φάσης στην χώρα μας.

39 χρόνια μετά …

39 χρόνια μετά ούτε η Ελλάδα ούτε εμείς είμαστε ίδιοι. Τότε, πάνω στο αίμα της προδομένης από τους χουντικούς και σπαρασσόμενης από την τουρκική  βαρβαρότητα Κύπρου μας , στην Ελλάδα ονειρευόμασταν μια κοινωνία και μια πατρίδα του φωτός και της δικαιοσύνης, της δουλειάς και της τιμής, της εθνικής ανεξαρτησίας. Αφήσαμε όμως μεθυσμένοι από την απροσδόκητη λευτεριά την ατιμωρησία να μας διαβρώσει και να μας δηλητηριάσει σαν αμοραλισμός, αναισθησία και τελικά διαπλεκόμενη διαφθορά. Η Κύπρος παραμένει σκλαβωμένη και αδικαίωτη αλλά μαζί της φτάσαμε και μείς στην Ελλάδα να ατενίζουμε την άβυσσο του αβέβαιου, ανασφαλούς και τρομακτικά απειλητικού μέλλοντος.

Χωρίς να αναφερθώ στις συνθήκες που επέβαλαν τη σημερινή καταστροφή στην πατρίδα μας, ας εξετάσουμε απλά την τωρινή πραγματικότητα:

» Έντονη αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών για τα βίαια επεισόδια στην Πρεμετή «

Έντονη ήταν η αντίδραση του υπουργείου  Εξωτερικών για τα βίαια επεισόδια που έλαβαν χώρα στην Αλβανία, στην  πόλη Πρεμετή, και συγκεκριμένα στον ιερό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου,  ενώ η ελληνική Πρεσβεία και οι ελληνικές Προξενικές Αρχές έχουν λάβει  οδηγίες από το υπουργείο Εξωτερικών να παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς το  ζήτημα.

Ο εκπρόσωπος του  υπουργείου Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Κούτρας, με δήλωσή του, χαρακτήρισε  τα όσα έγιναν «πράξεις απαράδεκτες και καταδικαστέες ανεξαρτήτως  οποιουδήποτε νομικού ισχυρισμού» ενώ εξέφρασε την ελπίδα «οι ενέργειες  αυτές να έγιναν ερήμην της αλβανικής κυβέρνησης».

«H  βίαιη απομάκρυνση κληρικών, η σφράγιση του ιερού Ναού, την επομένη  μάλιστα του εορτασμού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,  η παρεμπόδιση πιστών  να προσέλθουν στον τόπο της θρησκευτικής τους λατρείας, καθώς και η  αφαίρεση εικόνων και ιερών σκευών από το χώρο του Ναού είναι πράξεις  απαράδεκτες και καταδικαστέες, ανεξαρτήτως οποιουδήποτε νομικού  ισχυρισμού» είπε συγκεκριμένα ο κ.Κούτρας.

Τόνισε  τέλος, επίσης ότι ο σεβασμός της θρησκευτικής ελευθερίας, η προστασία  των χώρων λατρείας και η ανεμπόδιστη άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων  είναι χαρακτηριστικό εκ των ων ουκ άνευ ενός κράτους δικαίου και  θεμελιώδες στοιχείο του κοινοτικού κεκτημένου και του ευρωπαϊκού  θεσμικού πολιτισμού.

Οι καταγγελίες των κληρικών για βία

» «Στέρεψαν τα δάκρυα, αλλά είμαστε ακόμα εδώ…» «

Τελέστηκε και φέτος σε κλίμα συγκίνησης, παρουσία πλήθους συγγενών, το μνημόσυνο των 121 θυμάτων της αεροπορικής τραγωδίας, του αεροσκάφους της εταιρείας Ήλιος, που συνετρίβη στο Γραμματικό, στις 14 Αυγούστου, του 2005, στον τόπο του ατυχήματος.
Το παρών έδωσε ο Πρέσβης της Κύπρου στην Αθήνα, Ιωσήφ Ιωσήφ, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη. Ο κ. Ιωσήφ εξέφρασε τη συμπαράσταση, την αλληλεγγύη και τη συμπόνια τόσο του ίδιου όσο και της Κυπριακής Δημοκρατίας, στους συγγενείς των θυμάτων. «Ξέρουμε πως η φονική πτώση του αεροπλάνου της Ήλιος έφερε πόνο και δυστυχία, κάνοντας σκόνη και θρύψαλα ζωές, όνειρα, ελπίδες και οικογένειες», είπε. Χαρακτήρισε το μνημόσυνο ως την ελάχιστη οφειλόμενη ανταπόδοση στους αγαπημένους νεκρούς και υπόσχεση τόσο ότι η μνήμη τους θα διατηρηθεί ζωντανή, όσο και η ελπίδα και η δημιουργία που είναι αναγκαίες για να συνεχιστεί η ζωή.

«Οκτώ χρόνια μετά, στέρεψαν τα δάκρυα, αλλά είμαστε ακόμα εδώ», λέει η Νίκη Μιχαηλίδη, σύζυγος θύματος της τραγωδίας.
«Οκτώ χρόνια ερχόμαστε εδώ, σε αυτό τον τόπο, σε αυτό το σημείο. Γιατί ερχόμαστε; Για να τους συναντήσουμε; Όχι. Ερχόμαστε για να φωνάξουμε από όπου έγινε, μήπως μερικοί βάλουν μυαλό, μήπως συνειδητοποιήσουν τις παραλείψεις τους, για να μην ξαναγίνουν», αναφέρει ο Παύλος Αδηλίνης, πατέρας ενός εκ των θυμάτων της αεροπορικής τραγωδίας και προσθέτει σχετικά με τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης για το δυστύχημα: «Δικαστικές αποφάσεις δεν μπορούμε να κρίνουμε ποτέ. Γεγονός είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη εξάντλησε όλα τα περιθώρια στο βαθμό, βεβαίως που δίκαζε. Εκεί όμως που η δικαιοσύνη δεν απονεμήθηκε ήταν η Κύπρος και λυπάμαι για αυτό».

http://www.alithia.com.cy/koinonia/

» «Αμμοχωστοποίηση» του Κυπριακού «

Η «Αμμοχωστοποίηση» του Κυπριακού, που ξεκίνησε από την πρόταση του Προέδρου της

Κυπριακής Δημοκρατίας για επιστροφή της πόλης στους νομίμους κατοίκους της,

είναι επικίνδυνη, και εάν υλοποιηθεί, η Κύπρος θα χάσει και τ’ αβγά και τα

πασχάλια, όπως λέει ο σοφός λαός.

Διότι απαιτούνται ανταλλάγματα και ο κ. Νίκος Αναστασιάδης, όπως έδειξε και η

στάση του όταν τέθηκε από την κ. Μέρκελ η απαίτηση για «κούρεμα» των κυπριακών

καταθέσεων, δεν έχει αντιστάσεις και αναστολές και για να επιτύχει την

επιστροφή της Αμμοχώστου δεν θα διστάσει να αποδεχθεί τη νομιμοποίηση του

παράνομου αεροδρομίου της Κύπρου και να δώσει τη συναίνεσή του στο ελεύθερο

εμπόριο από το καθεστώς των κατεχομένων.

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας μετέφερε τη θέση του κ. Αναστασιάδη στον κ. Μπαράκ

Ομπάμα και τον υπουργό Εξωτερικών, Τζον Κέρι. Τόσο ο Αμερικανός πρόεδρος όσο

και ο κ. Κέρι ήταν προετοιμασμένοι να συζητήσουν το θέμα και η συζήτηση

απέδειξε πως έχουν σχηματίσει εντελώς λανθασμένη εικόνα για το ζήτημα της

Αμμοχώστου. Διότι δεν επιτρέπονται ανταλλάγματα για μία πόλη που κατελήφθη

παράνομα στο πλαίσιο μίας, καταδικασμένης από τον ΟΗΕ, εισβολής. Και δεν πρέπει

να ξεχνά κανείς ότι όταν τέθηκε το θέμα από τον Τάσσο Παπαδόπουλο είχε αποκλειστεί

κάθε αντάλλαγμα.

Ο κ. Σαμαράς ορθά τόνισε ότι σε μία περίοδο οξύτατης οικονομικής κρίσης είναι

λάθος να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις. Το πατατράκ του «κουρέματος» των

καταθέσεων μείωσε στο μηδέν σχεδόν την εμπιστοσύνη του λαού στην πολιτική ηγεσία

και υπό τις περιστάσεις η ψυχολογία των πολιτών δεν επιτρέπει την υποστήριξη

κανενός σχεδίου λύσης, ειδικά εάν έχει χαρακτηριστικά του φιλοτουρκικού

κειμένου του Κόφι Ανάν.

Είναι απορίας άξιον η αλλαγή της θέσης της Λευκωσίας. Μετά το ξέσπασμα της κρίσης,

όλοι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι απέρριψαν τις συνομιλίες με τη δικαιολογία

ότι «θα μας πάρει με τις πέτρες ο λαός». Η παγίδα του Κύπριου Προέδρου από τους

συνεργάτες του είναι συνταγή παράδοσης στην Αγκυρα.

Υστερόγραφο: Ο κ. Σαμαράς πρέπει να βρει τρόπο να διορθώσει το λάθος που

διέπραξε ενώπιον του προέδρου Ομπάμα. Ο κ. Αναστασιάδης είναι Πρόεδρος της

Κυπριακής Δημοκρατίας…

Μ. Ιγνατίου

ΕΘΝΟΣ

» Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι «

Το Συντονιστικό Συλλόγων και Φορέων Σταγείρων-Ακάνθου ενάντια στις εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική, είναι μια συλλογικότητα της οποίας οι απόψεις, θέσεις και δράσεις είναι αποτέλεσμα συζητήσεων και δημοσιοποιούνται πάντα ενυπόγραφα.

Ο αγώνας ενάντια στις καταστροφικές εξορύξεις στη Χαλκιδική, είναι πολυδιάστατος. Αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, τη δικαιοσύνη, τις λειτουργίες της κοινωνίας, την πολιτική φιλοσοφία, το κράτος, τα μέσα καταστολής. Είναι λοιπόν φυσικό πολλοί άνθρωποι να καταθέτουν δημόσια απόψεις, αναλύσεις και σχόλια.

Συχνά μας αποδίδονται δηλώσεις, που εκφράζονται από άτομα και συλλογικότητες που συμμετέχουν στο Συντονιστικό, αλλά δεν είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαδικασιών και δεν εκφράζουν απαραίτητα τις επίσημες θέσεις του Συντονιστικού. Κάποιες φορές, τέτοιου είδους δηλώσεις που αυθαίρετα αποδίδονται στο Συντονιστικό, έχουν γίνει αφορμή κατηγοριών, δυσφήμισης και κριτικής.

Το Συντονιστικό διευκρινίζει, γι’ άλλη μια φορά, ότι οι επίσημες θέσεις του αποτελούν σύνθεση πολλών και διαφορετικών απόψεων, είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαδικασιών, δημοσιοποιούνται φέροντας την υπογραφή του και αναρτούνται στον ιστότοπο SOShalkidiki (https://soshalkidiki.wordpress.com).

Οποιαδήποτε, θέση, άποψη και σχόλιο μεμονωμένων ατόμων και συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στο Συντονιστικό, εκφράζει αποκλειστικά και μόνο αυτούς που τα δημοσιοποιούν.

http://soshalkidiki.wordpress.com/2013/08/17

Ξανά για τις εκλογές. Την θεσμική διέξοδο προς την εθνική σωτηρία και την πραγματική δημοκρατία.

Προχθές ο κ. Κουβέλης -τ. συγκυβερνητικός- δήλωσε πως εκλογές δεν αποκλείονται εντός του Φθινοπώρου. Πολλά μηνύματα στο διαδίκτυο καλούν σε εξέγερση, επανάσταση, εκδίκηση και παρεμφερή ενώ έγινε «δοκιμαστικό» επεισοδίων στην κηδεία του άτυχου 19χρονου στο Περιστέρι.

Αυτή την ώρα η Αίγυπτος φλέγεται. Ο ισλαμισμός εκεί ταυτίστηκε με τα λαϊκά και δημοκρατικά αιτήματα, ο νεοθωμανισμός αποτελεί όραμα δικαιοσύνης για μάζες δεκάδων εκατομμυρίων στην φτωχή αυτή χώρα. Πόσο πολύ άραγε απέχει η πολιτική στιγμή ( ή η ευκαιρία ) για να μεταλαμπαδευθεί στην ευρύτερη περιοχή και όπου δυναστεύονται φτωχοί και καταπιεσμένοι αραβόφωνοι ή άλλοι ισλαμιστές; Μία περιοχή που ήδη σφραγίζεται από τον αντικαθεστωτικό πόλεμο στην Συρία και όπου αναδύεται η απαίτηση του κουρδικού έθνους για λύτρωση αλλά / ενώ απαγορεύεται η αυτοδιάθεση στους Παλαιστίνιους. Και όπου είναι νωπή η μαζική αμφισβήτηση του Ερντογάν στην Τουρκία καθιστώντας παρελθόν την σταθεροποιό παρουσία της, μεταξύ Ασίας και Ευρώπης, νότια της αντίπαλης για το ΝΑΤΟ, Ρωσίας.

Ποιόν θα συνέφερε αναταραχή και χάος στην Ελλάδα; Ποιός θα μπορούσε να το εκμεταλλευθεί και ποιός να επωφεληθεί;

Το βέβαιον είναι πως καμία από τις πολυεθνικές που έχουν λάβει θέσεις για τα ενεργειακά κοιτάσματα της ελληνικής και της κυπριακής ΑΟΖ δεν επιθυμεί ανατροπή των σχεδίων της. Ούτε οι τράπεζες που χρηματοδοτούν ούτε οι εφοπλιστές που χτίζουν δεξαμενόπλοια LNG. Ούτε η Γερμανία και η Ευρωζώνη θα έχαιραν εάν ανατρέπονταν η προοπτική ενεργειακής αυτάρκειάς τους από αυτές τις ΑΟΖ γι’ αυτό και ούτε από την εκδίωξη ή την αποχώρηση της Ελλάδας. Αλλά και η Ρωσία δεν θα ανελάμβανε ολομέτωπη σύγκρουση με όλους τους ΝΑΤΟϊκούς αναμειγνυόμενη σε ενδοευρωπαϊκή σύγκρουση. Πόσω μάλλον η Κίνα.

Μπορεί μήπως η Τουρκία να επωφεληθεί από αστάθεια στην Ελλάδα; Σίγουρα θα το επιθυμούσε και ίσως να το δοκίμαζε στην Κύπρο ή στην Θράκη αλλά θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνο και για τον Ερντογάν εσωτερικά καθώς και για την ακεραιότητα της ίδιας της πατρίδας του.

Καμία θεσμική δύναμη στο εξωτερικό δεν θα επιθυμούσε «Ταχρίρ» ή «Ταξίμ» στην Ελλάδα.

Μόνο κάποιες συμμορίες φανατικών είτε «αλλυτρωτικής» αλβανικής είτε ισλαμοφασιστικής προέλευσης θα τολμούσαν υπό την κάλυψη της ασημαντότητάς τους ίσως να τυχοδιωκτήσουν αλλά θα υφίσταντο εν συνεχεία συντονισμένες πολυεθνικές τιμωρίες.

Αν λοιπόν κανείς δεν επιθυμεί ταραχές και εκρήξεις στην Ελλάδα τούτη την ιστορική φάση τότε εφόσον εκδηλωθεί εμφατικά λαϊκή αντίδραση -ακόμη και σε ψηφοφορίες στην Βουλή, όπου τουλάχιστον 12 συγκυβερνητικοί βουλευτές έχουν καταγραφεί ως αντιρρησίες- δεν απομένει άλλη διέξοδος από την προκήρυξη εκλογών. Αφορμές υπάρχουν άφθονες με τις κατασχέσεις σπιτιών ή καταθέσεων, με την ακρίβεια του πετρελαίου θέρμανσης κ.ά. . Μάλιστα είναι προτιμότερο να προκηρυχθούν πριν εκδηλωθούν μαζικά φαινόμενα. Σε αυτή την περίπτωση και η στημένη «αποστασία» δεν αποκλείεται.

Δεδομένου όμως πως περίπτωση συγκυβέρνησης δεν υπάρχει άλλη από αυτή των » δυνάμεων του συνταγματικού τόξου » που αυτόματα αφενός θα ακυρώσει ως ραγιάδικη όλη τη μεταπολιτευτική κομματοκρατία και θα σαρώσει τις διχαστικές ιδεοληψίες και αφετέρου θα αναδείξει την Χ.Α. αποκλειστική αντιπολίτευση ( παρ’ εκτός την θέσουν εκτός νόμου ). Τότε, προβάλλει η ιστορική ευκαιρία της κοινωνίας μας να απαλλαγεί από το άγος της διαπλοκής και της σήψης με την ανάδειξη κυβέρνησης εκτός κομμάτων, με πρόταξη του εθνικού και του λαϊκού συμέροντος, της πατρίδας και του λαού. Αντί για πολυκομματική διαπλοκή μπορεί να επιβληθεί κυβέρνηση εξωκομματικής στελέχωσης και υπερκομματικής στήριξης, αντιμνημονιακής διαπραγμάτευσης και άμεσης οικονομικής ανάπτυξης με τις δικές μας, τις ελληνικές δυνάμεις.

Αυτή την κυβέρνηση πολλοί και ισχυροί επιθυμούν και θα υποστηρίξουν ως δύναμη σταθερότητας και διεξόδου για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τη Μεσόγειο.

Ποιό κόμμα και ποιός ηγέτης θα την διεκδικήσει; Ποιός θα προτάξει το εμείς από το εγώ, την πατρίδα από το κόμμα, την κοινωνία από την ιδεολογία και το έθνος από την ιδιοτέλεια;

Νίκος Καραβαζάκης.