Ακίνητες περιουσίες και κινητές ιδεολογίες.

Από την δημοσίευση των περιουσιακών στοιχείων των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε ότι  δεν ευρίσκονται σε ένδεια, τουλάχιστον ισοδύναμη αυτής την οποία μάχονται με ταξικό σθένος και οργή. Δεν ανήκουν ως οικονομική ομάδα στα λαϊκά στρώματα που δεινοπαθούν από την μνημονιακή Κατοχή. Πώς γνωρίζουν την κατάσταση της φτώχειας και της ανεργίας, της δυσπραγίας και της ανέχειας; Και πώς οι ίδιοι έχουν ανταπεξέλθει τόσο καλά στα οικονομικά τους; Είναι άραγε πράγματι αντιπροσωπευτικοί της κοινωνικής βάσης, των ψηφοφόρων του κόμματός τους;

Αυτά τα ερωτήματα εύκολα προκαλούνται σε κάθε απλό πολίτη. Και εύλογα ακολουθεί η καχυποψία, τόσο για το ήθος και την αξιοπιστία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ όσο και για την συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων όχι μόνο των στελεχών αλλά και του κόμματος ολόκληρου. Αν μάλιστα συνεκτιμήσουμε πως η διαπίδυση της νομενκλατούρας του ΠΑΣΟΚ  αποτελεί όχι περιστασιακό σύμπτωμα αλλά συνειδητή προγραμματική σύγκλιση με κοινωνικά χαρακτηριστικά, τότε είναι απόλυτα εξηγήσιμη και δικαιολογημένη η αποστασιοποίηση μεγάλων τμημάτων του λαού, ιδίως του φτωχού λαού, από την Αριστερά και την ιδεολογία της. Και φυσικά γίνεται κατανοητότερη -και από αυτή την οπτική γωνία- η ακατάσχετη εκλογική ροπή προς την Χ.Α. που αδιαλείπτως καταγράφεται το τελευταίο τρίμηνο.

Τα κρίσιμα όντως ζητήματα είναι:

• Πώς σχηματίστηκαν τα περιουσιακά στοιχεία τους και πώς διασώθηκαν μέσα στην κατεδαφιστική κρίση;
• Για ποιο λόγο ευαγγελίζονται την ανατροπή του κοινωνικού συστήματος που τόσα τους αποδίδει; Γιατί συγκρούονται με το κράτος που προστατεύει την ατομική περιουσία;
• Πώς συσχετίζεται ο προσωπικός πλουτισμός με την κοινωνική απελευθέρωση; Πώς εναρμόνισαν την ατομική κερδοσκοπία με την πολιτική ρήξη; Πώς κοινωνικοποίησαν το ατομικό τους συμφέρον; Τι θυσιάζουν από τον εαυτό τους;
• Εάν αντιστοιχούν εκλογικά τα στελέχη στην κομματική βάση τότε το κόμμα τους ανήκει στην απόλυτα προνομιακή μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και δεν εξηγείται να αντιπροσωπεύουν την πληττόμενη και πενόμενη κοινωνική πλειοψηφία. Προς τι αυτή η διπροσωπία;

Προφανές γίνεται όλο και περισσότερο πως η Ελλάδα οδεύει σε ιστορικό σημείο πολιτικής καμπής: σύντομα ενταφιάζεται πολιτικά, οριστικά, η νόσφιση, η αντιποίηση των οραμάτων  και των ελπίδων της αντιδικτατορικής πάλης. Το ζητούμενο είναι να επέλθει θετική αναβάθμιση.

Νίκος Καραβαζάκης.

Για τα στοιχεία που προκάλεσαν το άρθρο, δείτε: http://www.logiosermis.net/2013/12/blog-post_222.html Ἡ τΣΥΡΙΖΑιούπολις.