Αρχείο

Archive for 08/01/2014

» Πρώτος πελάτης του «Λεβιάθαν»… οι Παλαιστίνιοι! «

08/01/2014 Τα σχόλια έχουν κλείσει

κυπριακή εξέδρα2Σεισμικές είναι οι ανακατατάξεις που φέρνει η ανακάλυψη πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο, αφού επηρεάζονται άμεσα «μέτωπα» δεκαετιών, κάτι που αργά ή γρήγορα θα απασχολήσει και τον Ελληνισμό της περιοχής (Ελλάδα και Κύπρος).

Η είδηση είναι αρκούντως εντυπωσιακή. Ο πρώτος πελάτης των Ισραηλινών για το αέριο του κοιτάσματος «Λεβιάθαν» θα είναι οι Παλαιστίνιοι! Συγκεκριμένα, υπηρεσία κοινής ωφελείας από τη Δυτική Όχθη, η παλαιστινιακή ΔΕΗ (Palestine Power Generation Company), θα προμηθευτεί αέριο αξίας 1,2 δισεκατομμυρίου δολαρίων!

Με αυτό θα τροφοδοτήσει τη λειτουργία σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που κατασκευάζεται έναντι 300 εκατομμυρίων δολαρίων κοντά στην πόλη Τζενίν, ο οποίος θα είναι ισχύος 200 μεγαβάτ. Ο συνολικός χρόνος αποπεράτωσης του έργου είναι 30 μήνες. Η Παλαιστινιακή Αρχή καταναλώνει το 8% του φυσικού αερίου που καταναλώνεται σε όλο το Ισραήλ με την προσθήκη και της Δυτικής Όχθης του Ιορδάνη.

Η είδηση προέκυψε από την ανακοίνωση στο χρηματιστήριο του Τελ Αβίβ από τις τρεις ισραηλινές εταιρίες, η κοινοπραξία των οποίων (μαζί και με την αμερικανική Noble Energy που εμπλέκεται και στα κυπριακά κοιτάσματα) ασχολείται με την αξιοποίηση του κοιτάσματος. Πρόκειται για τις Avner, Delek Drilling και Ratio, με την προμήθεια να εκτείνεται σε βάθος 20ετίας και αντιστοιχεί σε 4,75 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου.

Πρόκειται για μια σοβαρή εξέλιξη όχι τόσο για το ύψος της συναλλαγής, αλλά για το ότι είναι το πρώτο συμβόλαιο από το συγκεκριμένο κοίτασμα (το «Ταμάρ» αξιοποιείται ήδη) και φυσικά λόγω της σημασίας της ανακοίνωσης τη στιγμή που ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι, προσπαθεί να κλείσει συμφωνία επανέναρξης ουσιαστικών διαπραγματεύσεων για την επίλυση της αραβοϊσραηλινής διένεξης. Σχετικές ήταν και οι δηλώσεις ελπίδας από αξιωματούχους των εταιριών.

Το κοίτασμα «Λεβιάθαν» εκτιμάται πως περιέχει 538 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι περιέχει και αποθέματα πετρελαίου. Στο δε συμβόλαιο, σύμφωνα με την ισραηλινή Haaretz που δημοσίευσε σχετικό ρεπορτάζ από το οποίο αντλούμε τα στοιχεία, η παλαιστινιακή πλευρά κατοχύρωσε το δικαίωμα μείωσης της ποσότητας φυσικού αερίου που θα προμηθευτεί, ενδεχομένως εν όψει της προοπτικής αξιοποίησης παλαιστινιακών κοιτασμάτων στα ανοικτά της Γάζας ή άλλα σχιστολιθικού αερίου…

http://mignatiou.com/?p=18924#ixzz2pnfxg5ox

Κατηγορίες:Πολιτική

» Ελληνική Προεδρία και η Τουρκία. «

08/01/2014 Τα σχόλια έχουν κλείσει

Του Δημήτρη Μάρδα Μάρδας

Καθηγητή, Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ.

Η Ελληνική Προεδρία ακούστηκε ότι θέλει να αναμοχλεύσει το παγωμένο ντοσιέ της Τουρκικής ένταξης στην ΕΕ. Με τη συγκεκριμένη κίνηση, επιδιώκει να συμβάλλει την αναστροφή του κλίματος του ευρωσκεπτικισμού, που έχει απλωθεί στη γειτονική χώρα. Η Τουρκία θεωρήθηκε ως επιλέξιμο προς ένταξη κράτος στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι (1999).

Ως προς την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, αυτή ολοκληρώνεται με την υπογραφή 35 Κεφαλαίων, (αναφερόμενα στα οικονομικά κριτήρια), τα οποία αφορούν ειδικότερα στην αποδοχή του κοινοτικού κεκτημένου. Οι διαπραγματεύσεις μετ’ εμποδίων για μέρος των Κεφαλαίων αυτών, δεν προχωρούν κατά τα προβλεπόμενα. Αυτό οφείλεται στις δυσκαμψίες της εξωτερικής πολιτικής της εν λόγω χώρας στο θέμα της Κύπρου.

Από το σύνολο λοιπόν των προαναφερθέντων Κεφαλαίων, κάποια άνοιξαν (Περιβάλλον κ.λπ), κάποια πρόκειται να ανοίξουν (περιφερειακή πολιτική), ένα έχει κλείσει προσωρινά (Έρευνα και Τεχνολογία), σε κάποια έχει διακοπεί η διαπραγμάτευση (Γεωργία, αλιεία, κ.ά.) και κάποια ακόμη δεν άνοιξαν (κρατικές προμήθειες κ.ά.).

Για πολλούς έχει χαθεί το τρένο της πλήρους ένταξης της Τουρκίας. Έτσι, είναι διάχυτη η άποψη ότι εδώ και καιρό η χώρα μάλλον εμπαίζεται.

Η Ελλάδα φαίνεται ίσως ως ο μόνος ρομαντικός εταίρος, που υποστηρίζει ανοιχτά την πλήρη ένταξη. Εδώ, το Υπουργείο Εξωτερικών έχει επενδύσει πολλά, ποντάροντας στην επίλυση των διμερών μας προβλημάτων.

Με δεδομένο όμως την προοπτική της μερικής ένταξης, που είναι και το πιθανότερο, η στρατηγική αυτή θα αποδειχθεί λάθος, εφόσον συνεχίζει να μεταθέτει την επίλυση των όποιων διαφορών μας στο μέλλον. Αντίθετα, θα ήταν σκόπιμο να ασκούνται πιέσεις, έτσι ώστε κάθε διαφορά μας να λυθεί το δυνατόν γρήγορα και μάλιστα, πριν την τελική ψυχρολουσία που μάλλον πρόκειται να δεχθεί η Τουρκία στο θέμα της ένταξης, (μερικής, εκτός αν υπάρχουν ακόμη και πιο δυσάρεστες εκπλήξεις για την ίδια).

Η τολμηρή θέση της Ελληνικής προεδρίας για το προχώρημα λίγων Κεφαλαίων, στο επόμενο εξάμηνο του 2013, μπορεί να αποφέρει ορισμένα οφέλη στην Ελλάδα, αρκεί να γίνουν ταυτόχρονα κάποιες κινήσεις.

Αναλυτικότερα, για λόγους που δε γνωρίζουμε, και γι’ αυτό ευθύνονται παλαιότερες εξωτερικές πολιτικές, το Κεφάλαιο της αλιείας ανήκει σε εκείνα, όπου διακόπηκαν οι διαπραγματεύσεις, ενώ θα μπορούσε να «τρέχει» όπως μερικά άλλα.

Αν ανοίξει αυτό το Κεφάλαιο, και περπατήσει μαζί με όσα πρόκειται να οδηγηθούν προς ολοκλήρωση με πρωτοβουλία της Ελληνικής Προεδρίας, τότε αυτό θα αποφέρει ένα όφελος:

Την αποδοχή (ή τον μονόδρομο προς την αποδοχή), εκ μέρους της Τουρκίας των χωρικών υδάτων των 12 μιλίων, στο πλαίσιο της πολιτικής της αλιείας της ΕΕ. Σύμφωνα με τα σχετικά κοινοτικά νομοθετήματα, που οφείλει να αποδεχθεί η Τουρκία στο πλαίσιο της ενταξιακής διαδικασίας, τα χωρικά ύδατα των 12 μιλίων αποτελούν κοινοτικό κεκτημένο. Το ταλέντο της εξωτερικής μας πολιτικής θα φάνει λοιπόν σε ένα σημείο: Να υιοθετηθεί το κοινοτικό κεκτημένο στα θέματα της αλιείας από την Τουρκία το δυνατόν γρηγορότερα, έχοντας ως δομένο το καθεστώς της μερικής ένταξης και όχι της πλήρους.

Εμείς έχουμε αποδεχθεί (υποχρεωτικά) τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις της ΕΕ, γεγονός που σημαίνει έχουμε υιοθετήσει τα 12 μίλια ως χωρικά ύδατα.

Η αγαπητή μας Επίτροπος η κα Δαμανάκη αντί να ασχολείται με θέματα μη αρμοδιότητας της (επιστροφή ή μη στη δραχμή κ.ά.) θα μπορούσε, ως πολιτικά ιστάμενη της Γενικής Διεύθυνσης της Αλιείας, να είχε προβεί στους κατάλληλους χειρισμούς σε αυτό το θέμα, οδηγώντας τις εξελίξεις στον επιδιωκόμενο στόχο.

Βέβαια, δε είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε την ανάπτυξη πολύπλοκων στρατηγικών εκ μέρους των Ελλήνων Επιτρόπων, καθώς εκ του αποτελέσματος, δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι οι ικανότεροι. Το περιορισμένο, πριν την ανάληψη των καθηκόντων τους, έργο και το φτωχό χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις και διεθνή εμπειρία προφίλ, θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν και τις θέσεις ευθύνης που κατέχουν στην Επιτροπή.

Πιο συγκεκριμένα, ο εκάστοτε Πρόεδρος της Επιτροπής τους αναθέτει πάντοτε «δευτεροκλασάτες» Γενικές Διευθύνσεις ενώ οι αρχηγικές (noble όπως ονομάζονται) δίνονται στους άλλους, ακόμη και σε Επιτρόπους χωρών που εντάχθηκαν μετά το 1995.

Κατηγορίες:Πολιτική

» Όταν ο πρόεδρος Αναστασιάδης θα δει τον πρωθυπουργό Κάμερον. «

08/01/2014 Τα σχόλια έχουν κλείσει

διαιρεμένη ΚύπροςΦ. Αργυρού.

Οι Τάιμς του Λονδίνου στις 23 Νοεμβρίου 1998 έγραψαν:  «Μαθήματα Ιστορίας – Πυρήνες  Πολιτισμού».

Η συνάντηση Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη με τον Πρωθυπουργό της Βρετανίας Ντέιβιντ  Κάμερον στο Λονδίνο προγραμματίστηκε για τις 15 Ιανουαρίου 2014,  64η επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στην Κύπρο, όπως μας υπενθυμίζει τόσο εύστοχα ο αγαπητός Λάζαρος Μαύρος με το βαθύ σε νόημα και μήνυμα άρθρο του στη Σημερινή 8 Ιανουαρίου 2014, με τον χαρακτηριστικότατο τίτλο « Υπουργείο Βρετανίας!».

΄Οταν θα δεί λοιπόν τον Πρωθυπουργό Κάμερον ο κ. Αναστασιάδης, την μεγάλη για το έθνος μας επέτειο, και επειδή ακόμα δεν θεώρησαν αναγκαία,  οι μέχρι σήμερα κυβερνώντες στην πρώην (;) αποικία Κύπρο,  τη δημιουργία «Υπουργείου Βρετανίας», να τον ενημερώσουμε να του αναφέρει την απάντηση που έδωσε στις 25 Ιανουαρίου 1950 η ανώτερη αξιωματούχος του τότε Γραφείου Αποικιών Μαίρη Φίσιερ,  εις απάντηση μηνύματος της βρετανικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, ότι το Στέιτ Ντεπάρτμεντ αν πιεζόταν να εκφράσει άποψη για το δημοψήφισμα θα επικαλείτο ότι αυτό δεν «αντιπροσώπευε έγκυρα την επιθυμία του κυπριακού λαού». Διαβάστε περισσότερα…

Κατηγορίες:Πολιτική

» Πιο κοντά στον μεγάλο συνασπισμό; «

08/01/2014 Τα σχόλια έχουν κλείσει

ΣΥΝΔΔεν κτυπάνε καμπανάκια. Κοντεύουν να σπάσουν οι πολυέλαιοι στις εκκλησίες. Καμπάνες ηχούν δαιμονισμένα, προειδοποιώντας για το ανεπάντεχο:  Η Ευρώπη δεν πρόκειται να ελαφρύνει άμεσα το ελληνικό χρέος και θα πορευτούμε στο άμεσο μέλλον με ό,τι διαθέτουμε. Οι μόνοι που δεν ακούν το παραμικρό και νομίζουν ότι ο ελληνικός λαός τους ετοιμάζει αψίδα θριάμβου, είναι ο τσάρος της Οικονομίας και τα φιλαράκια του.
Ετοιμαστείτε τώρα για την επόμενη πράξη του δράματος. Όταν οι δικοί μας θα δηλώνουν εξαπατημένοι από τους μοχθηρούς Ευρωπαίους και θα αναζητούν τι έφταιξε και ψόφησε ο γάιδαρος. Δηλαδή η μεσαία τάξη που θα πέσει μέχρις ενός, αδυνατώντας να πληρώσει τις εναπομείνασες δόσεις των νέων φόρων.

Και να ήταν μόνο αυτό! Συζητήστε με έναν φοροτεχνικό. Θα σας πει ότι οι τελευταίοι των ελευθέρων επαγγελματιών ετοιμάζονται να δηλώσουν παραίτηση και να στείλουν εκατοντάδες χιλιάδες μηδενικές δηλώσεις στον Χάρη Θεοχάρη.
Αλλά είπαμε! Οι Έλληνες δεν είναι υπερφορολογημένοι κι αυτά που βλέπουμε είναι εικονική πραγματικότητα. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να εξηγήσουν ποιά άλλη εναλλακτική πολιτική έχουν και σε αυτό το σημείο τα πράγματα αρχίζουν πραγματικά και γίνονται δύσκολα.
Το αδιέξοδο είναι κάτι περισσότερο από φανερό. Κάνει μπαμ από χιλιόμετρα. Μόνο αν αποδειχτούν αληθινά τα δισεκατομμύρια του Πατρινού μεγιστάνα ή αν κατέβουν οι Ελ στο κοσμοδρόμιο της Καλαμάτας με τόνους χρυσού στις αποσκευές τους έχουμε ελπίδες.
Στο παρασκήνιο κάποιοι επεξεργάζονται ιδέες που έχουν στόχο την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βλέπετε, τα δημοσιεύματα που ξεφύτρωσαν στα ξαφνικά σαν τα μανιτάρια δεν είναι τυχαία. Κάποιον ρόλο έχουν να παίξουν. Πιθανότατα να ενισχύσουν το σενάριο της μεγάλης συμμαχίας, με την συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ ή έστω του… ευρωπαϊκού του κομματιού.
Ανεξάρτητα απ΄ όλα αυτά, υπάρχει ένα θέμα ουσίας που σίγουρα θα απασχολήσει τους ιστορικούς του μέλλοντος: Τι ήταν εκείνο που τελικά απέτρεψε τον ελληνικό πολιτικό κόσμο να αναζητήσει μία κοινή λύση για την κοινή μας πατρίδα και αντί γι’ αυτό επέλεξε να διχάσει τον λαό με την ανούσια αντιπαράθεση μνημονίου – αντιμνημονίου.  Δεν ξέρουμε αν ο μεγάλος συνασπισμός θα γίνει τελικά ή όχι. Αν πάντως γίνει, αυτό θα είναι το πραγματικό τέλος της μεταπολίτευσης. Κι ίσως μία νέα αρχή για μία χώρα που την χρειάζεται και την προσδοκά.
Θανάσης Μαυρίδης http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1935409

Είναι δυνατό να περιμένετε από όλους όσοι συμμετείχαν και συνέφαγαν στη 40χρονη μεταπολίτευση, να σώσουν την χώρα; Οι διαπλεκόμενοι; Οι συνδικαλΗστές; Και εάν επιχειρήσουν ΟΛΟΙ μαζί την «εθνική-ευρωπαϊκή σωτηρία» θα έχουν απέναντί τους την ΧΑ ή ισοδύναμό της και το ΚΚΕ. Οπότε δεδομένη η καταστροφή τους αλλά και της χώρας. Η εκδοχή αυτή απορρίπτεται και από τους «συμμάχους» και από τις πολυεθνικές που προσβλέπουν σε business στην ελληνική ΑΟΖ.
Υπάρχει η πρόταση για κυβέρνηση εξωκομματικής στελέχωσης, υπερκομματικής στήριξης, με ορισμένο πρόγραμμα και διάρκεια. Εκόντες άκοντες εκεί θα καταλήξουμε. Όσο το ταχύτερο τόσο το καλύτερο.
Υπερκομματική – εξωκομματική διακυβέρνηση, εθνικής – κοινωνικής διάσωσης! Και Μοναδική ευκαιρία στο 2014.

Κατηγορίες:Πολιτική

» Το σενάριο-εφιάλτης στο Ιράκ, που τρέμει η Τουρκία. «

08/01/2014 Τα σχόλια έχουν κλείσει

Του Μιχαήλ Βασιλείου Ιρακ διαμελισμένο

Δεν κρύβεται η αγωνία της τουρκικής διπλωματίας για τις εξελίξεις στην επαρχία Άνμπαρ, όπου δυνάμεις εξτρεμιστών ισλαμιστών (ISIL: Islamic State of Iraq and the Levant) επιχειρούν να ελέγξουν την περιοχή, με αφορμή την καταγγελλόμενη άνιση μεταχείριση των σουνιτών από τη σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης.

Η Τουρκία διαβλέπει αυξανόμενο κίνδυνο από τη δράση δυνάμεων που πρόσκεινται φιλικά στην Αλ Κάιντα οι οποίες κάνουν αισθητή την παρουσία τους απειλώντας την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ. Είναι προφανές, ότι οι Τούρκοι φοβούνται πως ενδεχόμενη επιτυχία των εξτρεμιστών θα οδηγήσει σε διαμελισμό το Ιράκ, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί και επισήμως κουρδική κρατική οντότητα που σε βάθος χρόνου (ίσως και πολύ νωρίτερα…) θα απειλήσει με ακρωτηριασμό την ίδια την Τουρκία…

Για τον λόγο αυτό ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, ξεκίνησε κύκλο συνομιλιών με παράγοντες στο Ιράκ και στο Ιράν, καλώντας αμφότερους να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να προσπαθήσουν να αποτρέψουν τις συγκρούσεις ανάμεσα σε σουνίτες και τα στρατεύματα της σιιτικής κυβέρνησης της Βαγδάτης (αν και έχει επικεφαλής σουνίτες στρατηγούς για να αποφευχθεί αυτή ακριβώς η κατηγορία).

Ο Νταβούτογλου μίλησε με τον πρόεδρο της ιρακινής Βουλής, Οσάμα Αλ Νουτζάιφι και με τον Ιρανό ομόλογό του, Τζαβάντ Ζαρίφ. Θέμα της συζήτησης η κατάσταση στην σουνιτική επαρχία Άνμπαρ και ιδίως το δυτικό της τμήμα όπου βρίσκονται οι πόλεις Φαλούτζα και Ραμάντι που έχουν πέσει στα χέρια των ισλαμιστών ανταρτών.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών όμως συνομίλησε και με τους ομολόγους του της Ιορδανίας και του Κατάρ, σε μια προσπάθεια εξεύρεσης συμμάχων για να σταματήσει αυτή η σύγκρουση που εγκυμονεί τόσους κινδύνους για την Άγκυρα, αν και επισήμως θέμα συζήτησης ήταν οι επικείμενες διαπραγματεύσεις για την επίλυση του προβλήματος του συριακού εμφυλίου.

Υπενθυμίζεται, ότι η χασεμιτική μοναρχία έχει μακρά ιστορία θετικής εμπλοκής στο σημερινό κεντρικό Ιράκ, όμως το παρελθόν της περιοχής υπό χασεμιτικό έλεγχο τρομάζει την Τουρκία, αφού συνάδει με το σενάριο τριχοτόμησης του Ιράκ και την παραχώρηση εδαφών από το δυτικό τμήμα της Ιορδανίας για να ιδρυθεί βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος.

Μήπως το σχέδιο ανασύρθηκε από τα συρτάρια από τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι; Εάν ναι, τότε ίσως ο πλούσιος σε υδρογονάνθρακες ιρακινός σιιτικός νότος οδεύει προς την Τεχεράνη ως αντάλλαγμα ενδεχομένως για το δικό της κουρδικό τμήμα, που θα ενσωματωθεί με το κουρδικό κράτος που θα ιδρυθεί, ενώ οι ανακατατάξεις στα σύνορα δεν σταματούν εδώ…

Θα ήταν κάτι τέτοιο ικανό να κάνει το Ιράν να μην ασχολείται και πολύ με τον Μπασάρ Αλ Άσαντ άραγε; Οι Ρώσοι πως θα αντιμετώπιζαν τέτοια εξέλιξη; Οι παράμετροι είναι πολλές, σε μια παρτίδα για δυνατούς παίκτες…

Και το Κατάρ όμως έχει δυνατότητα παρέμβασης κυρίως λόγω της οικονομικής του ισχύος, αφού η άκρως επιθετική εξωτερική πολιτική δείχνει να έχει μερικώς ατονήσει μετά την αλλαγή στα ανώτατα επίπεδα της εξουσίας στο Εμιράτο.

Η Τουρκία βέβαια υποστήριξε σουνιτικές εξτρεμιστικές – τρομοκρατικές οργανώσεις με σκοπό να κατορθώσουν – χωρίς επιτυχία στο τέλος – να ελέγξουν περιοχές που ελέγχονται από τον κουρδικό πληθυσμό στη Συρία. Η πολιτική Νταβούτογλου σε όλο το μεγαλείο… του αδιεξόδου της.

http://mignatiou.com/?p=18941#ixzz2pnC0Fto4

Κατηγορίες:Πολιτική